ONE-SHOTS [Silmarillion]

Pajęczyna

Category: M/M
Fandoms: The Silmarillion and other histories of Middle-earth
Relationships: Finrod|Findaráto/Curufin|Curufinwë

To taki staroć, który znalazłam i poprawiłam
~~~~~~~~~~

Finrod niechętnie dopił szklankę wody z sokiem i odłożył książkę.

Czuł się okropnie. Co robić? Mógłby zorganizować ucztę, żeby oddalić od siebie samotność. Dawne, szczęśliwe dni w Valinorze, kiedy co wieczór szedł z przyjaciółmi na miasto, na łowy, na koncert, zdawały się surrealistycznym, zamglonym snem.

Tęsknił za Amarië. A może i nie tęsknił? Ależ gdzie tam, jasne jak Laurelin, że tęsknił. Rzeźbił ją i malował, pisał o niej pieśni.

Ostatni portret w ogóle jej nie przypominał.

Co ona w ogóle lubiła? Chyba chabry i srebrną biżuterię... Czy któryś z Vanyarów nie lubi chabrów i biżuterii? Miała złote włosy, prawie takie piękne, jak Nerwen. Oczy niebieskie, ciemniejsze niż jego. Widział na jarmarku jedną wieśniaczkę, całkiem podobną.

Zaśmiał się gorzko. Właśnie porównał księżniczkę, swoją narzeczoną do dziewczyny z pospólstwa. Ale, jakby się zastanowić, teraz nie była w niczym od niej lepsza. A to wieśniaczkę można by ściągnąć na noc do płacu. Amarië została za morzem, a on - sam w Nargothrondzie.

Chociaż nie, nie jest w Nargothrondzie całkiem sam. Jest z nim Orodreth.

Orodreth ma srebrne włosy po Eärwen i jest bardzo naiwny. Jego ufność jest rozczulająca, ale na pewno nigdy mu nie pomoże w rządzeniu żadnym królestwem.

Dlatego wciąż siedzi w Nargothrondzie z córką, zamiast budować swoje miasto.

Finrod podniósł szklankę, ale była pusta. Eru, jak on nienawidzi tego wszystkiego. Z kim w ogóle pogadać, z kim się pośmiać? Kto pomoże mu oddalić tę zasraną melancholię?

Nawet nie usłyszał otwierających się drzwi, jego bystre zmysły elfa nie zdołały uchwycić cienia wsuwającego się do komnaty. Finrod zdał sobie sprawę z przybycia mężczyzny dopiero wtedy, gdy ten bez słowa ukląkł przed fotelem i musnął ustami zgrabną łydkę króla.

Chociaż na chwilę uda mi się zapomnieć.

Dłoń Felagunda wplątała się w kruczoczarne włosy, usta spotkały usta.

I faktycznie udało mu się zapomnieć.