Lentegroen

Hoofdstuk 3.3

Hendrik wilde inderdaad iets anders. Nog steeds kon ik voelen hoe hij zijn warme hand op mijn wang legde en me bezorgd en tegelijkertijd liefdevol aankeek. Eerst aarzelend, maar toen zelfverzekerd, had hij een zachte kus op mijn lippen gedrukt. Mijn eerste kus. Al dromend liep ik terug naar huis door de havenstraten van Amsterdam. Ik durfde, met mijn akte verstopt onder mijn omslagdoeken, me niet te dicht bij de Hollandsen Thuijn te vertonen, dus nam ik een andere route door de smalle straten die achter de pakhuizen langs liepen.

Het voelde vreemd om de straat in te lopen waar ik mijn hele leven had gewoond. Het was alsof er in de afgelopen vierentwintig uur een hele week aan me voorbij was gegaan. Als verdoofd kwam ik aan bij de voordeur en ging ik naar binnen. Ik kreeg Hendrik niet uit mijn hoofd, maar ook de afgelopen nacht was zo onwaarschijnlijk geweest. De steek in mijn arm zorgde er wel voor dat ik niet vergat dat het allemaal echt was gebeurd. In de verte hoorde ik de rennende voetjes van Brechtje en de stemmen van Mieke en moeder. Ik moest mijn gedachten terugbrengen naar het heden voordat ik de deur naar de keuken kon openen. De afgelopen nacht weerspiegelde momenteel nog op mijn gezicht en dat beeld moest omschakelen naar de verjaardag van Nienke. Ik moest lachen bij de gedachte dat ik gisteren om deze tijd met een kopje thee in mijn handen een verjaardag aan het vieren was. Die glimlach had ik nodig om moeder onder ogen te kunnen zien. Snel opende ik de keukendeur voordat ik weer afgeleid was.

"Ha Diede, heb je het leuk gehad bij Nienke?" Moeder en Mieke zaten aan tafel met een kop soep en Brechtje en Neeltje speelden samen met een oud poppenhuis dat nog van mijn moeder was geweest.

"Ja zeker, we hebben thee gedronken, de hele avond spelletjes gespeeld en er was zelfgebakken cake!" Ik probeerde het zo enthousiast mogelijk te laten klinken, maar met alle adrenaline die nog door mijn lichaam gierde was dat niet al te moeilijk.

"Dat is fijn te horen. Eet lekker wat soep." Ik schoof naast Mieke aan de keukentafel en schepte voor mezelf een kop soep op.

"U krijgt trouwens de hartelijke groeten van haar moeder." Een van deweinige leugens die ik in de afgelopen twee zinnen uit mijn mond had horen komen.Nog een week volhouden. Eén laatste week. Mijn eetlust verdween weer en ik atstilzwijgend mijn soep op.