Yüzündeki yorgun ifadesi ile kendini banka atan jungkook'a seslendim.
"Devam edemeyeceğim ben jimin. Sen gez işte."
"Olmaz! Birlikte geldik."
"Bu birlikte gezeceğiz anlamına mı geliyor? Kahvaltı bile etmeden beni buraya getirdin ve neredeyse akşam olacak. Tanrı aşkına.. Senin 'bir kaç bir şey bakacağım' dediğin bu mu?"
Gözleri ile yerdeki büyük büyük paketleri göstererek, bana Tekrardan çevirdi kafasını.
"Az kaldı. Lütfen."
"Peki. Ama paketleri taşımamda yardım edeceksin."
"Ama ben taşıyamam ki~"
"Sebep?"
"Ben yorulurum hemen. Sen kaslısın. Hem nasıl alışveriş yapacağım elimdeki poşetlerle?"
Cilveli bir şekilde konuştum ve gözlerinin içine baktım.
"Fazla değil, aşşırı iddialı bir gömlek.. Üzgünüm ama bu çirkin şeyi jeon jungkookun sevgilisi jeon jimin giyemez."
"Tanrım.. Çirkin değil. Şu harikalığa bakar mısın!"
Gözüne daha çok soktuğumda, yüzünü buruşturarak geriledi.
"Bunu nerede giymeyi planlıyorsun?"
"Partilerde falan."
"Ha bir de partilerde?"
"Evet?"
Kabul ediyorum.. Kıskanılmak hoşuma gidiyordu..
"Bu gömleği evin içinde bile giyemezsin. Anladın mı?"
"Üzerine hırka falan giyerim."
"Bana bakar mısın? Sana bunu aldırıp, üzerine giydirecek göz var mı bende?"
"Im.. Yok gibi."
"Bu yüzden bu hasta sevgilini yorma bebeğim. Zaten yeterince yorgunum."
"Alacağım jungkook."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Burada daha fazla durursak bir hafta içerisinde ikinci kavgamızı edeceğiz. En iyisi gitmemiz."
"Bu gömleği aldıktan sonra gitmemiz."
Diye düzelttim onu. Diretecektim. Onu kıskandırmak hoşuma gidiyordu.
"Bak jimin.. Çileden çıkmadan önce son dakikalarım. Senden ricam, ikimizde rezil olmadan buradan çekip gitmemiz."
"Deneseydim bari."
"Hayır dedim! Ne anlıyorsun!?"
Yerimde titredim. Beni uyarmıştı..
•••••••••
Otoparkta yürürken, söylenmeye devam ediyordum.
"Ufacık bir gömlek için bu kadar bağırdığına inanamıyorum!"
Hızla arkasına döndü ve üzerime yürümeye başaladı.
"Bana bak."
"Hı?"
"Gözlerime bak!"
Tırsarak gözlerine baktığımda, konuşmaya devam etti.
"Benim büyüttüğüm kıçı kırık bir gömlek değil. Kabul.. İlk kıskandığım için yaptım. Fakat sen sürekli benimle zıtlaşıyorsun. Ben, seni ve beni, imkansız olan bu ilişkiyi ayakta tutmaya çalışan kişi tek benmişim gibi hissediyorum. Çünkü beni sevmiyorsun."
"Seni seviyor-"
"Beni sevmiyorsun!"
"Seni seviyorum jungkook! Tamam mı? Sana sonradan aşık oldum. Ama sonuç olarak sana aşığım. Beni bir haftada kendine aşık ettin. Kokuna aşık oldum ben, sana aşık oldum. Seni sevmiyormuşum gibi söylenmen ve sürekli emin olmak için sorman sinirimi bozuyor."
"Çünkü bunu hissettirmiyorsun. İçinde bir soğukluk var. Bana karşı sıcak değilsin."
"Sana karşı sıcak değil miyim? Tanrım! Haklısın.. Her gece seninle sarılarak uyumam soğukluk.."
"Oh.."
Biraz bakıştık. Başka yerlere kaçırdık gözlerimizi.. Öylece bekledik. İlk adımı ben attım.
"Ö-özür dilerim.. Kıskanılmak hoşuma gitmişti.."
Yüzünde tebessüm oluştu.
Daha da yaklaşarak kollarının arasına aldı bedenimi. Kokusunu içime çektim.
"Kıskandırılmak için fazla hasta değil miyim sence?"
"Haklısın.. Özür dilerim.."
"Sen busun jimin.. Kalbimde busun sen.. Kırarsın dökersin. Fakat onları birleştiren yine sen olursun. Öpücüklerinle onarırsın tüm kırdıklarımı.. Seni çok seviyorum.."
"Seni çok seviyorum.."
🏳️🌈
Selam gençlik! Yine geldim eheheh. Bu minnak kavgayı niye oluşturdun salak? diye soran olursa eğer; biliyorum aşırı gereksiz bir kavga olduğunu. Ama böyle birbirlerine olan sevgilerinden emin olsunlar istedim. Jungkookun emin olmasını istedim özellikle. Jimin de duygularını tekrardan tanımış oldu ldldldmmd
