stepbrother | kookmin

-33-

"Sonunda geldin."

Yaklaşıp yanına oturdum ve filmi açmasını bekledim..

"Açsana. Niye aptal aptal bakıyorsun?"

Bir süre daha Piç gibi gülümseyip bana bakmaya devam etti.

"Jungkook hyung ne yapıyordu?"

Hafif gülümsedim.

"Merdivenlerken inerken ona baktım ve kıskanmış olduğunu fark ettim. Dizini sallayıp kafasını başka taraflara çevirip duruyordu. Tanrım.. O kadar tatlıyıdı ki tae"

"Bana yaptıklarından sonra o kadar çok eğleniyorum ki!"

Kocaman bir kahkaha patlattı.. Biz gülümseyerek birbirimize bakarken kapının açılma sesi duyuldu.

"Açılın."

Jungkook hyung kapıyı arkasından kapatıp yanımıza geldi ve ikimizi de omuzlarımızdan ayırdı, ortamıza yerleşti ve bilgisayarı kendi bacaklarına aldı.

Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Tae de benden farksızdı gerçi..

"Merak etme jungkookie hyung, ikinizi biliyorum."

"İkimiz mi?"

Tek kaşını kaldırdı ve bana döndü.

"Bizi biliyor, jungkook."

İkimiz derin bir bakışmaya daldığımızda, tae yeniden bölmüştü.

"Sevgiline sarkıntılık etmem yani. Şimdi ikimiz film izleyebilir miyiz?"

Elindeki cipsi şımarıkça yiyerek konuşurken, jungkook cevabını geciktirmedi..

"Sevgilime sarkıntılık edersen, o cipsi yiyecek dişlerin olamaz zaten,"

"Ayrıca, Kabul et ya da etme, bugün ben de buradayım. İstemiyorsan kapı, aşağıya inince sol tarafta seni karşılayacaktır zaten."

Tae ile biraz bakıştılar ve tae sonunda kendini tutamayıp odayı kahkahalarıyla doldurdu. Jungkook ciddiliğini korumaya devam ediyordu.

"Oh, bu çok iyiyidi dostum!"

Kahkahalarıyla elini jungkookun omzuna attı.

"Eline koluna dikkat et, taehyung."

Jungkook omuzundaki taenin elini ittirdi.

"Off çok sıkıcısın."

Bilgisayarı kucağına çekti ve izlemeye başladı.

Diğer yandan cips yiyordu..

🏳️‍🌈

Taehyung gittiğinden beri jungkook ile vakit geçiriyorduk.

"Günün basıl geçti bebeğim?"

"Hmm, okuldaydım ve.. Klasikti işte."

"Yoongi ile bir şeyler oldu mu?"

"Olmadı. Bizimle pek takılmıyor."

"Bu güzel.. Onunla uğraşırız sanmıştım."

"Bilemiyorum.. İkisini görüp konuşamamak beni üzüyor.."

"İkisi mi?"

"Hoseok var bir de."

"Hmm."

Ellerimi yüzüme dayadı ve dudağıma küçük bir öpücük kondurup geri çekildi.

"Eğer senin arkadaşlığını gerçekten seviyorsa aranıza dönecektir."

"Umarım.."

Biraz sustuktan sonra, yine duyulmuştu sesim.

"Jungkook."

"Hm?"

"Senin arkadaşların nasıldı?"

"Benim mi? Zaten bilmiyor musun?"

"Arkadaşlarını eve pek getirmezdin, ayrıca hiçbir şey de anlattığın yoktu.."

"Pekala.."

Bekledi ve devam ettirdi.

"Arkadaş çevrem fazlaydı. sen de bilirsin. Ama hiçbiri sizinki gibi olmadı. Kalıcı arkadaşlıklar değildi. Zaten durmadan ders çalışırdım."

"Ah, asla odandan çıkmıyordun"

"Ama şu an olmam gereken yerdeyim jiminie, çok çalıştım ve istediğim yere geldim."

"Haklısın, ben de senin gibi olacağım."

Yüzüme bakıp, kıkırtılarını sundu.

"Niye güldün ki?"

"Sadece beni örnek alman hoşuma gitti."

"Elbette. Sen benim idolülümsün~"

Birden kaşları çatıldı,

"Ah, bir ara bir grubu takip ediyordun. adı neydi o sevimsizlerin?"

"Hala daha takip ediyorum, bigbang."

"Tamam. Artık etme. Ben varım zaten, kendin dedin."

Böyle çocukça hareketleri çok hoşuma giderdi zaten..

"Beni çok kıskanıyorsun"

"Rahatsız mı ediyor?"

"Ediyor desem ne yapacaksın ki?"

"Devam edeceğim."

"Hayır, aşkım. Beni kıskanman çok hoşuma gidiyor."

"Aşkım diyen ağzını öperim senin."

Kafamı omuzundan kaldırdım ve bedenimi ona döndürdüm, heyecanla ne yapacağımı izliyordu.

Yüzlerimizi yavaşça yaklaştırıp aramızda çok az bir mesafe bıraktım. Beni durduran şey, kalp atışları olmuştu..

Birden aramızdaki mesafeyi kapattı ve dudaklarımızı uzun bir öpüşmeye çekti..

Biz imkansız değildik aslında.. Biz çok güzeldik. İlk günkü gibi, aşk dolu kalp atışlarımızla, heyecanla severdik birbirimizi..

🏳️‍🌈

Şimdi her kitabımdaki klişelerimden yapacağım gençler..

Ben ölmedim!

Sizi seviyorum🌸