Tüm Acılarıma İthafen•

Tanıtım▪

Öyle zamanlar olur ki, "ben kimim?"dersin.Kapılıp gittiğin hayat seni öyle uzaklaştırmıştır ki kendinden,tanıyamaz hâle gelirsin içindeki seni.
Düşünürsün,kendine gelmen gerektiğinin farkındasındır fakat alışmışsındır ücra köşelerdeki dalgınlığına.

Hepimiz iyisiyle , kötüsüyle bir şeyler yaşıyoruz.İyilik de çalıyor kapımızı kötülük de.Görmeye alışkın olduğumuz, artık "sıradan biri"haline gelen arkadaşımız gibi davet ediyoruz iyilikleri içeriye.Varlığından memnuniyetsiz değiliz ama olması gerekenden de bayağı uzağız ona karşı.Çünkü tanımıyoruz.Tanıdığımızı sanıyoruz ve öyle kalıyor.Her gün selam verdiğimiz kapı komşumuza yaptığımız gibi yalnızca soğuk bir  tebessümle karşılıyor ve ardından uğurluyoruz mutluluğu. Farkında değiliz ki hayatımıza katacağı güzelliklerin. Bir yandan kötülük çalıyor kapıyı. Açıyoruz ama bu defa heyecanla davet ediyoruz kalbimize. Neden biliyor musunuz?

   Tüm sıradanlığın yanı sıra daha cazip geliyor   insana.Öyle bir zamanda çalıyor ki kapıyı, en       savunmasız anımızda bir dert ortağı gibi      yaklaşıyor.Alışıyoruz ona da.İnsanoğlu böyle değil mi zaten? "Hep alışır bir şeylere."

   Alıştıkça uzaklaşır benliğinden. Yeni büründüğün kişilik cezbeder her haliyle. Tabi zaman geçtikçe asıl yüzünü göstermeye başlar. Ama alışmışsındır ona da artık. Vazgeçebilir misin?

Giden sevgilinin  ardından döktüğün yaşlar gibidir bu his.Gitmiştir.Yapayalnız bırakmıştır seni.Arkasına bile bakmadan çıkmıştır hayatından.
Ama sen..Hâla ağlıyorsundur,onun için değil,yaşanmışlıklar için.Savunmasız anında kalbine aldığın kötülük de böyledir işte,anlıyor musun?
Önce alıştırdı,sonra kendinle başbaşa bıraktı.Ruhunun derinliklerine işleyen o histen vazgeçmek istiyorsundur fakat bağımlı olmuşsundur artık. Dönüşü olmayan bir yola girmişsindir. İşte tam olarak o yoldayım.

Ben, Ayza VERA.
İşittiğim isimler arasında kendi ismimi hep garip bulmuşumdur. Sanki daha dünyaya gelmeden ebeveynlerim yaşayacaklarımı biliyormuş gibi..
Ayza : Ay gibi güzel yüzlü kız
VERA : Kötü olandan uzak durmak
İsmim her anıldığında içten içe gülümserim bu çelişkiye. "Kötü olandan uzak durmak."
Gülünç,değil mi?
Ben zaten kötülüğe çoktan bulaşmışım.
Nasıl uzak durabilirim ki..
Bu,benim çırpındıkça daha da dibe batma hikâyem. Ve bizler aynı zamanda, "Bataklığa Başkaldıran Nilüfer Çiçekleriyiz."

Selam^^ Kendimi tutamadım ve yazmaya başladım.Henüz tanıtım bölümü olmasına rağmen 300 kelimeyi geçti.Yazmak,kendime gelmemi sağlayan tek aracı. Sizlerle paylaşmak,birilerine ulaşmak düşüncesi bile inanın muazzam.
Kendime ve size güveniyorum. Daha fazla özel ruha erişmem için lütfen desteğinizi esirgemeyin.Yapabildiğiniz kadar yorum ve yıldıza tıklamanız sesimizi duyurmamızı sağlayacak.
Okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz.
Teşekkür ederim.Sizi seviyorum♡

Instagram:
@nisaasrr
       @olumefisildayanadampage