Tüm Acılarıma İthafen•

Mum Işığında 4 Silüet

Selam^^Biraz beklettim ama sonunda yazabildim.
Keyifli okumalar💖 Multideki şarkıyı dinlemeyi unutmayın^^

Yürüdüm. Bir adım daha uzaklaştım hayatımdan. İlk kez bu kadar yoğun bir istek duydum uzaklaşmak için. Labirent hayal ettim kafamda. O köşeyi döndüm,bu köşeyi döndüm yine bir çıkmaz sokak. Hayatım gibi. Umutla başladığım her yolculuk hüsranla sonlandı şimdiye kadar. Neyi yanlış yaptığımı bir türlü anlayamıyorum. Hangi noktada durmam gerekiyor, nerede hızlanmam lazım akıl erdiremiyorum artık. Düşündükçe daha karmaşık bir hâl alan zihnimdeki yığını nasıl çözeceğimi bilmiyorum. Çözdükçe karışıyor,karıştıkça çoğalıyor,çoğaldıkça uzaklaştırıyor. Beni , benliğimden.

Düşünmekten kafayı yiyecektim. Günlerdir kafamın içini meşgul eden o satırlar haddinden fazla yormuştu zihnimi. Kimdi,neyin nesiydi,neden bunu bana söyleme ihtiyacı duymuştu ve en önemlisi evime kadar nasıl girebilmişti! Biraz olsun bu düşüncelerden uzaklaşmak için cep telefonumu aldım ve son arananlara girip onu aradım. Zaten hafta sonu mahvettiğim buluşmamız yüzünden her an öfkesini kusmak için tetikte olan arkadaşlarımı aramam cesaret gösterisinden başka bir şey olamazdı. İlk çalışta açılması biraz ürkütmedi değil aslında. Ona fırsat vermeden konuşmaya başladım :

- Beylem, tamam biliyorum buluşmamızı mahvettim. Bu defa önemliydi de ama lütfen dinle. Oraya gelmek için çevirdiğim takside bir oğlanla tartıştık. Tam olarak tartışmak denilemez ama taksi aslında doluymuş,inmemi söyledi ukâla şey. Tabi bende tıpış tıpış inecek göz var mı? Direttim inmedim. Sonra, sonrasında hatırladığım tek şey mavi mendili  ve uyandığımda yatağımda olmam. O adam kimdi bilmiyorum. Uyandığımda odamda olduğumu görünce şok oldum. Tanımadığım ,ismini dahi bilmediğim ukâlanın teki nasıl evimi bilebilir düşünmekten kafayı yemek üzereyim. Hepiniz kızgınsınız,haklısınız da. Ama dediğim gibi garip bir şekilde bilincim kapanmış yine, lütfen beni affedin. Janset ve Yağız'a da anlat . Beni dinlemezler sinirlilerdir. Özür dilerim bak ben, henüz cümlemi tamamlamadan Beylem araya girdi.
•Kızım ne konuştun ya! Sana kızan senden beter olsun be. Canım çıktı dinlerken canım! Çenen düşmüş yine senin.Yok vallahi kızmıyoruz ya sen yeter ki sus .Biraz soluklan kafanı topla. Kaçmıyorum ben yavrum. 2 dakikada destan yazdın be! Beylem haklıydı.Kendimi nasıl kaptırmışsam artık kan ter içinde kalmıştım. Boncuk boncuk terler dökülüyordu alnımdan. Derin nefesler aldım sakinleşmeye çalıştım. Sinirlerim bozulmuştu bu birkaç günde. Soluk seslerimi duyan Beylem sakinleştiğimi anlayıp tekrardan konuşmaya başladı :
-Kuzum niye böyle yapıyorsun? Buluşma önemliydi evet,haftada bir zar zor bir araya geliyoruz ama asıl mühim olan sensin. Tanıştığımız günden beri mavi, bataklık deyip duruyorsun. Acaba küçüklüğünde bir..
- Bunları kafamdan uydurmuyorum Beylem. Yine anlamıyorsunuz beni. Anlamanızı beklemiyorum ama anlamış gibi yapsanız bir parçanız eksilmez tamam mı. Kapatmam lazım görüşmek üzere.
-Hayır, Ayz.. tamamlamasını beklemeden çağrıyı sonlandırdım. Her defasında anlaşılmamaya alışamıyor insan.Alıştığını sanıyor ama bu yalnızca kendini teselli etme yöntemi. İnsan bazen anlaşılmayı bekliyor. Ne var yani "anlıyorum seni" laflarınızın altı dolu olsa bir kez. İki saniye sevinsem ben de. Ama yok,siz benden inatsınız.

İç sesim bir yandan,ben bir yandan söylenirken tanıştığımız gün geldi aklıma. Bilirsiniz,hep yalnızdım. Arkadaşım,kardeşim,dostum diyebileceğim kimse yoktu o zamanlar. Bilinçli yaptığım bir şeydi bu çoğunlukla. Kendi karanlığıma insanları sürüklememek için yıllarca yalnız olmaya zorladım kendimi. Ailem var, önümde her çeşit imkân var  ama para her şeyi çözemiyor işte.Hoş, para aslında hiçbir şeyi çözemiyor ki. Yalnızca erteliyor. Şehrin en lüks semtinde gezinirken "keşke benim olsa" deyip içinizi çektiğiniz o ihtişamlı daireler var ya, onlardan birinde yaşıyorum. O evde yaşadığım için mutsuz olmuyor muyum? Elbette oluyorum, mutluluğu arıyorum. Keşke diyorum, gecekonduda yaşasaydık da bu kadar sıkıntımız olmasaydı. Orta gelirli olsaydık ama o renk yalnızca "renk"olarak kalabilseydi benim için. Ama olmadı. Hayat bizi nerelere sürükledi..