Yaşadığın her anın kıymeti vardır derler.Bu kıymetli anları ölümsüzleştirmek oldukça basittir değil mi? "Yalnızca bir fotoğraf karesidir" akla ilk gelen. Neden gerçekten "ölümsüzleştirmeyi"denemiyoruz?
Bu,benim çırpındıkça daha da dibe batışımın hi...
Selam^^10 gündür ancak düşüncelerimi toparladım ve sahalara döndüm.Bu oyunda bana destek olmaya var mısınız? Müziği açmayı unutmayın》 Bölüm şarkısı♤Louane~Je Vole
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☆Keyifli okumalar..
Günlerden perşembe mi yoksa cuma mı? Peki ya aylardan,yıllardan,mevsimlerden ne bugün? Bu denli koptuk mu hayattan? Bir nefes uğruna.Bunu yaptın mı kendine,her bir hücrene. Belki yolun yarısında bile değilsin daha. Yaşın 15,25 belki yeni yaşının armağanı bu satırlar. Şu birkaç nefeslik ömrünü hangi bataklıklarda harcadın? Hangi doğru yola ulaştın söylesene? Bir kez olsun kendin için bir şey yaptın mı? Ben buyum Kendimi seviyorum.Her daim destekliyorum. Dedin mi hiç? Ne yaptın biliyor musun? Ne olursa direkt koştun yatağına,çektin başına yorganı,döktün acı tohumlarını. Serpiştirdin ruhunun her bir köşesine. Bekledin. Bunca zamandır yaptığın gibi bekledin. Sevilmeyi,değer görmeyi,anlaşılmayı bekledin ya. Çok mu şey istedim hayattan,diye düşündün arasıra. Bekledin ki mutluluk tıklatsın kapını. Ama o sandığın kadar masum değil . Kendisini tatman için önce acı tohumlarını yeşerteceksin.Büyüteceksin,özenle bakacaksın. Benliğinden birer parçanı her defasında armağan edeceksin.Ne için? Mutluluk denilen gaddar hissi tatmak için. Hayatta her şeyin bir bedeli vardır ya hani, ufak bir tebessümün için bile yüzlerce damlayı feda edeceksin.Sen bu musun sahiden?Kendini sürekli bir şeylere feda etmeye alışmış,hasat vaktini bilmeden gün geçtikçe acı bahçesine yeni damlalar armağan eden o yalnız çiçek misin? Söylesene,ne kadar yalnızsın ha?
Takılı kalmıştım yine düşüncelerimde.Dinleyenleri şaşkına çevirecek tanışma hikâyemiz bizi de en az onlar kadar etkilemişti. O gün,ilk kez güvenmiştim. İnsanoğluna ilk ve son şansını armağan etmiştim. Belki de daha önce yapmalıydım bunu. Kendimi soyutlamak yerine iletişim kurabilseydim kötü mü olurdu? Beylemle konuşmamızın üzerinden saatler geçmişti. Sıkıntıdan patlamak üzereydim yine. Önce evi dip bucak temizledim,ders çalıştım,yarım kalan romanımı tamamladım.
Güneş ruhunu çoktan karanlığa teslim etmişti. Bu kadar oyalanmacadan sonra odama kapanmış, penceremden Ay'ı izlemeye başlamıştım. Göğe bakan bir çift göz ne görebilir? Ay ve takım arkadaşları:Yıldızlar. Yıldızlar uğruna yazılır birkaç satır. Herkes parlaklıklarına hayran kalır. O yıldız benim,bu yıldız senin derken Güneş teslim alır ruhunu yeniden. Bir gün geçmiş,Yıldızlar dikkat çekmiş,Ay yine yalnız başına kalmıştır karanlığında.
'Asıl ışığı veren Ay iken,tüm övgüyü etrafındaki miniklerin alması kim bilir ne kadar üzüyordur Ay'ı',diye içimden geçirmeden edemedim.Ne çok benziyordu bana zavallı Ay.. Kalabalık bir tenhadaydı sanki. Çevresinde sayısız yıldızın varlığıyla bir başına duruyordu asılı olarak havada. Belki o da güvense,şans verse birazcık parlayacaktı zifiri karanlıkta.Yayacaktı tüm ışığını Dünya'ya. Mutluluk uğramıştı ya,festival tadında geceler yaşatacaktı yeryüzündeki varlıklara.
İşittiğim seslerle irkilerek kendime geldiğimde: yine dalmışım,diye geçirdim içimden.Vakit geç olmuştu.Zaten bugün fazlasıyla yorulmuştum. Yatağıma taklalar atarak başarıyla ulaştığımda soğuk çarşafın verdiği mükemmel hisle odadan deyim yerindeyse havalara uçarak çıktım. Annem ve babamın yatağı boştu. Pijamamın lastiğini çekiştire çekiştire salona girerken bir yandan da son zamanlarda trend olan şarkılardan birini mırıldanıyordum. Henüz sözleri tamamlamamışken salonda gördüğüm manzara karşısında şaşkınlığımı koruyamadım. Televizyon dahil her şey bir tarafta kırılmış duruyordu.Evimiz şuana kadar tanık olmadığım kadar dağınıktı. Mutfağa koşarken bir yandan annemle babama sesleniyordum.
'Lanet olsun neredesiniz! ' ' Eve hırsız giriyor.Hem de biz evdeyken ve kimsenin ruhu bile du-y..m' A-AN-NE N-NOLDU SİZE Ş-Şaka mı. B-bak k-komik değil.' B-baba hadi k-kalk gıdıklasana b-beni Sessizlik.Rüzgârın uğultusu.Sessizlik.
Bu kadardı.Bedelini ödediğim mutluluk bu kadar sürmüştü. Şuan var olan tek şey damarlarımda tüm yakıcılığıyla akan acı zehirdi. Panzehri de yoktu bunun. Madem bir bedel ödedin, hakkıyla tadacaksın diyordu hayat.
5 dakika öncesine kadar yatağımda keyifle taklalar atarken,yalnızca enerjimi onlarla paylaşmak vardı aklımda.Heyecanlı arayışlar, dağınık eşyalar, bir tutam korku,birazcık endişe ve iki hareketsiz beden.Kan gölünde. Lütfen diye yalvardım o an.Lütfen en kötü kâbusum olsun.Kan olmasın,acı olmasın,tebessüm olsun.Yalvarırım annem söylenerek girsin odama. Bir bardak suyu boşaltsın kafama. Ne olursa olsun.Yalvarırım bu an yaşanmış olmasın..
Sonrası: sessizlik ,zifiri karanlık,kapalı bilinç,kuruyan göz pınarları,yırtılmış ses telleri,biraz da acı. Çok acı.Daha çok acı.En çok acı.
"Ne çok benziyordu bana zavallı Ay"demişti birkaç saat önce.Kalabalığında yapayalnız diye üzülmüştü.Işığı söndüğü için teselli aramıştı kendince. Zavallı Ay'ın en azından minik dostları vardı. Ne kadar mutsuz olsa da varlıkları yetiyordu ona. Peki ya Ayza..Zavallı Ayza.Zavallı ay yüzlü.. Harmanlandın iyice saf acıyla. İlk kez tattın aslında. Yapayalnızdın artık. Roller değişmişti.Ay,zavallı Ayza için döküyordu yaşlarını. Evet,o gece ışığından tüm göğe saçıyordu zavallı Ayza için. Tenhasında kaybolacak kadar dibe batmış Nilüfer Çiçeği için..
Hey! Uzun bölümlerle sizi sıkmak istemiyorum bu yüzden yavaş ilerliyoruz.Bu bölüm bir nevi başlangıç diyebiliriz.Olaylar bundan sonra şekillenecek.Karakterlerimizi daha detaylı tanıyacağız.
[Yazmak için motivasyona çok ihtiyacım] [var.Desteğinizi esirgemeyin lütfen] [Görüşleriniz ve tıkladığınız yıldızlar benim için çok değerli.Sizi seviyorum.En kısa zamanda görüşmek üzere.]
▪Okullar açılana kadar her gün bölüm atmak istiyorum.Ve bolca bölüm depolamam için motivasyon şart☆
