The Lost Gangster ?? Princess ?? o__O

chapter 2.5

* sa room ni bree *

..mamamatay na siya..

..mamamatay na siya..

..mamamatay na siya..

parang sirang plakang nagpapaulit ulit ang sinabi ni edward na iyon sa tenga ni bree..

' mamamatay siya ?? ' ang mga salitang kanina pang sinisigaw at iniiyak ng puso at isipan niya ngunit hindi niya masabi gamit ang kanyang bibig.

' mamamatay si papa ?? ' sabi niya sa kanyang isipan

* FLASHBACK *

* 4 yrs. old bree *

"appa" tawag ni bree sa kanyang ama na ngayon ay kausap ang kanyang butler.

lumingon ito at nakitang magkasama ang dalawang yaman niya sa mundo.

si reyna beatrice at si bree ang kanilang prinsesa.

" princess !! " sigaw niya sabay luhod at tinap niya ang kanyang lap na parang sinasabing lumapit si bree sa kanya.

agad namang kumawala si bree sa karga ng ina at tumakbo papunta sa ama.

" brianna !! wag kang tumakbo at baka ikaw ay madapa " sabi ng kanyang ina na ngayon ay palapit na nakangiti sa mag.ama

binuhat ng hari ang kanyang anak " you look wonderful my princess "

" ofcourse daddy mana ako kay mommy eh :)) " nakangiting sambit ni bree habang nakatingin sa kanyang ina.

" how about daddy ?? is daddy not handsome ?? " sabi ng hari sabay nag.pout

" yuck daddy !! ang baduy hindi sayo bagay magpout !! " sigaw ni bree sabay nagbigay ng disgust face sa ama..

" mommy hindi ba bagay ?? " sabi ng hari sabay pout.

mala maria clarang tumawa naman ang reyna habang nakatakip ang kamay sa bibig " kinalulungkot ko mang sabihin mahal na hari pero hindi po " sabi ng reyna.

nagtawanan ang mag.ina habang ang hari ay nagkukunwaring umiiyak.

* end of flashback *

dahil sa alaalang yun ni bree sa kanyang ina na mayapa at amang malapit ng sumunod sa ina mabilis pa sa alas kwatrong bumagsak ang kanina pang nagbabadyang luha sa kaniyang mga mata.

napatingin si bree sa langit " ma. ano nang gagawin ko ? inaamin ko hanggang ngayon galit pa din ako kay papa kaya ayaw ko pa umuwi pero.. " natigilan siya. mabilis na bumagsak sa kanyang mga mata ang luha.

" kahit anong gawin ko mahal ko si papa at ama ko pa din siya. pero ayoko siyang makita dahil sariwa pa sa isipan ko ang ginawa niya sa akin. hanggang ngayon sariwa pa din ang sakit " sabi ni bree habang patuloy sa pagbagsak ng luha niya.

* creeeaaaaakkkk *

napatingin si bree sa pinto na bumulas at nakita niya ang kanyang lolo kaya mabilis niyang pinahiran ang kanyang mga luha.

lumapit ang kanyang lolo " apo. hindi ako ibang tao. hindi mo kailangan maging matapang sa harapan ko. lolo mo ko at tulad mo nasasaktan din ako kaya maiintindihan ko kung iiyak ka ngayon. "

dahil sa sinabing iyon ng kanyang lolo hindi na napigilan ni bree ang humagulgol at yumakap sa kanyang lolo. " lolo!! " sigaw niya.

" apo nandito lang si lolo " sabi ng kanyang lolo habang hinahawakan ang kanyang buhok.

" hindi ko na po alam ang gagawin ko lolo " sinisinok sinok na sabi niya.

" alam ko apo nahihirapan ka na. alam kong kahit matapang ka na.. " tumigil siya at nilayo si bree sa bisig niya. " diyan sa puso mo.. " sabay turo niya sa may bandang puso ni bree " alam kong nasasaktan ka pa din dahil sa pagkamatay ng mama mo at dahil sa ginawa ng ama mo " sabi ng lolo niya.

" anong dapat kong gawin ?? " sabi ni bree.

" ang tama na matagal mo na dapat ginawa " lolo

" ano po ba ang tama ?? " bree

" malaki ka na apo. at hindi magtatagal malalaman mo din iyon.. tara pumasok na tayo at baka mahamugan ka pa "

pumasok na sila.

" matulog ka na apo may pasok ka pa bukas " sabi ng lolo ni bree

" lolo pwede bang ?? "

" pwede bang ano apo ?? " tanong ng lolo niya.

" dito ka na lang matulog ?? namiss ko kasi si mommy eh " sabi ni bree at muling tumulo ang kanyang mga luha.

mga ilang oras ang nakalipas nakatulog na si bree habang yakap yakap ng kanyang lolo.

" sa tingin ko oras na. beatrice dumating na ang oras na pinakahihintay mo. at ang oras na kinakatakutan ko. haiszt " sabi ng matanda habang hinahawakan ang buhok ng dalaga.

------------------------------