Saudade

CHAPTER TWENTY THREE -Unexpected

My eyes widened when I saw him standing before the door,breathing heavily and glaring at me.

"What did you do to her?!"halos hindi ako makahinga nang dali dali siyang lumapit sa akin at mariing hinawakan ang magkabilang balikat ko.

"Ano ba?! Nasasaktan ako!"marahas ko tinanggal ang kaniyang mga kamay sa balikat ko pero mas hinigpitan niya ang paghawak dito.

"Meow!"Darkel angrily scratched Zinc's pants and I hurriedly get him but Zinc didn't even mind Darkel.

"Nasasaktan ka?! The hell I care?! I thought you're a nice girl..but you're just a bitch,that pretty and angelic face of yours fooled us."tears pooled my eyes when I saw how he hates me right now.

"Hindi kita maintindihan.."nanginginig kong sabi at umiling ng umiling.

"Ha! Hindi mo maintindihan?! Pwes tatagalugin ko para sa'yo! Akala ko mabait ka pero tng ina sobrang sama ng ugali mo masiyado mo kaming nadala sa inosente mong mukha!"nag init ang kamay ko at nasampal ko siya sa kaniya pisngi.

"Huwag na wag mo akong husgahan kung sa umpisa pa lang ay hindi mo naman talaga ako kilala. You may know me by name but you don't know me the way myself do."mariin kong sambit at marahas na pinunasan ang mga luha ko. Naramdaman ko na lumuwag rin ang pagkakahawak niya sa balikat ko.

"Hindi sinungaling si Elle...nakita ko sa mga mata niya Andrada! Nakita ko mismo kung gaano siyang natatakot at umiiyak kanina at sinasabing pinagbantaan mo siya!"napapikit ako sa lakas ng sigaw niya.

"Eh kung minumura mo na lang rin ako edi sige! Tng ina niyo magsama kayo tutal napaniwala ka naman ng plastic na'yon!"this is my first time to curse and I never thought that it'll be Zinc who'll hear my first curse well...he deserve it anyways.

"Who the fck are you to say that to her! Hindi mo kilala si Elle!"nakita ko ang pagkuyom ng kaniyang kamao at muli akong napapikit ng suntukin niya ang pader.

"Baka ikaw ang may hindi kilala sa babaeng 'yon? Mamaya magulat ka na lang siya pala ang may itinatagong sama ng ugali sa mga maamo niyang mukha at hindi ako?! Huwag kang umasta na kilalang kilala mo na siya Stone baka ma-disappoint ka.."sarkastikong sambit ko. "You're not respecting my privacy so can you please get out?"walang sabi sabing tinalikuran niya ako pero bago pa siya makalabas ng pinto ay pinigilan ko siya.

"May nakalimutan pala akong sabihin..noong sinabi mong 'I don't know Andrada..I feel like you cast a spell on me.' Mukhang hindi ako ang nag cast ng spell sa'yo..baka si Morrigan."matabang kong sabi sa kaniya habang nanatili siyang nakatalikod.

After he went out of my room,I silently cried in pain thinking of what happened last training.

"Are you okay now Andrada?"napaigtad ako ng marahan niyang haplusin ang aking sugat. Ramdam ko naman ang pag-iinit ng pisngi ko sa ginawa niyang iyon.

"Uhm..oo okay na,ginamitan na rin ni Venus 'to ng healing power niya."naiilang kong sambit at dahan dahang umatras para mas magkaroon kami ng distansya sa pagitan namin.

"Damn! You made me so worried as fck Andrada!"

"You can be hurt but only when i'm not with you but please don't let yourself get hurt when i'm around cause I don't think I'll forgive myself from not preventing them to hurt you."

"I don't know Andrada..I feel like you cast a spell on me."

I'm gonna make myself think that those words he told me is just an illusion of mine that will never happen.

I never thought that even though I didn't voice out what I feel..I'll end up hurting because of his indirect rejection for me.

Hindi ko inaasahan na sa ganitong pagkakataon ko pa mararanasan ang rejection galing sa kaniya. Ngayon ay alam ko na kung bakit may mga taong hindi maamin ang kanilang nararamdaman, iyon dahil takot silang ma-reject at takot silang mag-take ng risk kasi ganito pala kasakit..

And for the first time..I fell asleep with a tear that escaped my eyes.

I woke up without feeling anything. I yawned glancing at the clock on my bedside table. It's just twelve midnight and I forgot to eat my dinner because of what happened.

Dahil kagigising ko lang ay hindi ako dadalawin agad ng antok. Naligo ako at nagbihis ng simpleng itim na cotton shorts at puting v-neck shirt. Itinali ko paitaas ang aking buhok ng mapatuyo ito gamit ang blower at sinuot ang aking tsinelas.

Dahan-dahan kong pinihit ang doorknob at dahan-dahan ring binuksan ang pinto para maiwasang gumawa ng munting ingay.

I tiptoed towards the training room and I heaved a sigh when I went inside quietly. "Sneaking out?"I almost jumped in shock when I saw Kalen smirking at me while seating on the floor.

"Magpapa-antok lang."simpleng sabi ko habang naglakakad papunta sa lagayan ng boxing gloves.

"Why didn't you eat dinner?"nagtatakang napalingon ako sa kaniya nang maisuot ang gloves.

"Hindi kita nakita sa hall kaninang dinner..aren't you hungry?"nakataas ang kilay niyang tanong na inilingan ko lang.

I started throwing hard punches on the punching bag that also starts to sway back and fourth because of my punches.

"You're mad."napatigil ako sa pagsuntok sa sinabi niya dahilan para muntikan na akong tamaan ng punching bag pero mabilis siyang nakakilos at iniharang niya ang sarili niya sa akin kaya naman ngayon ay magkaharapan kaming dalawa.

"Don't let yourself hurt."kumulo ang dugo ko nang makarinig ng pamilyar na salita na ayoko ng marinig.

"Don't say those words on me again."nangingining kong sabi.

"Hush Layla..why are you crying?"pinunasan ni Kalen ang aking mga luha na hindi ko man lang naramdaman na tumutulo na pala.

While i'm crying I felt a warm embrace from the unexpected person..Kalen Liq.

______________________________________________________________________________

Drama na naman!😆 Sorry for the curse words though.