HAZAN

ÖZEL BÖLÜM

BARAN&ASYA

Bütün bu olayları yaşadığı için Baran, Dilan ve Ferhat'a oldukça sinirliydi. Ancak şuan onun için çok daha önemli bir şey vardı, o da Asya. Koşarak konaktan ayrılan Asya'nın peşine düştü. Çok geçmeden ona yetişti ve hemen kolundan tutup kendine çekti. Aniden birinin kolundan çekmesiyle irkilen Asya arkasını dönünce Baran ile burun  buruna geldi. ''Senin burada ne işin var? Düğünde olman gerekmiyor mu?'' Baran sırıtarak karşısındaki kıza baktı. ''Ne o, yoksa orda olmamı mı isterdin?'' Sert bir şekilde cevap verdi Asya. ''Sen onu, o haltları yemeden  önce düşünecektin!'' Gözlerini Asya'ya dikti Baran. Gerçektende kızınca daha bir güzel oluyordu bu kız. ''Yoksa sen beni mi kıskandın Dilan'la evleniyorum diye?'' İşte o an Asya gerçekten sinirlenmişti. Hem onca haltı yemiş hemde üstüne karşısında pişkince sırıtıyordu. ''Sen.. Sen ne kadar da aşağılık bir adamsın, karın orda karnında çocuğu ile beklerken sen burdasın, defol git.'' Baran o an Asya'nın olanları duymadığını anladı ve hemen kendini savunmaya geçti. ''Saçmalama lütfen. Bak kızmakda haklısın ama dinle beni, o çocuğun babası ben değilim.''Asya şaşırmıştı. ''Ne, nasıl yani ama Dilan çocuğun senden oldugunu söyl...'' Baran sözünü kesti. ''Dilan ve Ferhat bize oyun oynamış, herşey yalanmış aslında.'' diyerek bütün olanları anlattı Asya'ya. ''Bak sen şu yılana ya. Ama benim o kızı en başından gözüm tutmamıştı, belliydi bir şey olduğu'' Baran karşısındaki kıza gerçekten vurulduğunu bir kez daha anladı, ah ne de güzel saydırıyordu. Bir insanın her hali mi tatlı olur? diye düşündü. O sırada Asya elini Baran'ın yüzüne doğru sallıyordu. ''Hey kime diyorum ben?'' ''Hah dalmışım kusura bakma, ne diyordun sen?' '
''Diyeceklerin bittiyse artık eve gitmem gerekiyor.'' O an keşke hiç gitmese e yanımda olsa hep diye düşündü Baran ve aklına bir fikir geldi bu kıza açılacaktı ama böyle ayak üstü değil. ''Şey aslında bir şey daha var, çok fazla şey yaşadık ve hem Devran hem Hazan buradan biraz uzaklaşsak iyi olur diye düşündüm'' Biraz durdu, aslında Asya'nın bu teklifi  kabul edeceğini pek zannetmiyordu ''ee'' dedi Asya. ''Bunun benimle ne alakası var?'' ''İşte biz Zeynep'le konuşurken bana senin ve ablasının Nevşehir'e gitmeyi çok istediğinizi söyledi. Bende diyorum sende gelsen dördümüz gitsek?'' Asya başta çok şaşırdı. Neden onun da gelmesini istiyordu ki? ''Şey... bilemedim ki, yani biliyorsun bizim buralarda kızların gezmeye pek hakkı yok'' ''Feodalite.'' deyip başını salladı Baran. ''Hı?'' ''Yok bir şey neyse biliyorum evet ama bu ikinizin hayali ve eminimki sen olursan Hazan çok mutlu olur, onun için bu çok iyi olacaktır. Aileni ise dert etme sen, Devran halleder'' diyerek göz kırptı. Asya o an kızardı ve yüzünü saçlarıyla gizlemeye çalıştı. Baran da bunu fark etti ama daha fazla üzerine gitmedi. ''Peki o zaman sen öyle diyorsan, ben artık evime gidiyim.'' ''Tamam. Ben seni eve bırakayım.'' dedi Baran ve birlikte yürümeye başladılar.
O gece Baran bir kez daha duygularından emin oldu. Bu kızı gerçekten seviyordu. Asya da aynı şekilde sabaha kadar Baran'ı düşündü, ondan ne kadar hoşlandığını fark etti. Bir an önce Hazan'a bu olanları anlatması lazımdı. O sırada Hazan'ıda uyku tutmamıştı oda Devran'ı düşünüyordu. Başta zorla kabullenmişti bu evliliği ama şimdi Devrana karşı ne hissettiğinden emin değildi, bazen onu kırıyor, bağırıp duruyordu ama ne zaman başına bir iş gelse onu her defasında Devran kurtarıyordu. Tıpkı bir kapalı kutuydu onu asla çözemiyordu.Aslında çözmek istediğinden de emin değildi, korkuyordu onda bulacaklarından. Bu düşüncelerle uykuya daldı, o farkında değildi henüz ama çoktan Devran'ın sınırlarına girmişti bile.-