TOPUK SESLERİ

1. bölüm :kumar masası

bomboş bembeyaz duvarlar...önümde beyaz platik bir masa altımda en az onun kadar kalitesiz ve sıradan bir sandalye,ve kafamın üzerinde sallanıp duran gerzek bir spot lambası ,şu özel deli hastaneleri kesinlikle burdan ilham almalı diye düşünüyorum.Millleti delirtip,aylarca yatırmak için mükemmel bir yol.

Karşımdaki boş duvara dimdik bakıyorum.Bu duvar görünümlü gizli cama en nefret dolu,en korkutucu bakışlarımı göndermem gerekirken;dudaklarım sinir bozucu bir biçimde kıvrılıyor.,gözlerimde avıma son bakışımdaki tehlikeli pırıltının aynısı var.Çünkü biliyorum ki;beni izliyorlar, ve yine biliyorum ki; 

bana bu bakışın acısını fena ödetecekler.

ama belkide içimde yatan mazoşist  taraf yüzünden  kocaman bir kahkaha atarak kafamı geriye atiyorum.deliysem ,deliyim ne olmuş?  şu ana kadar hangi alkıllı şu dünyaya yaranabilmiş ki?  düşncelerimin ortasına birden komutan dalıveriyor. yüz hatları sert bakışları sonuna kadar gururlu ve kibirli.Kaç yıllık savaşımızın sonuna vardık gibi gözüküyordukçve ortada bir kaybeden varsa,

bu kesinlikle bendim.

sonunda yeminini gerçekleitirdi.benim burda oturmam onun ödülü ve zaferiydi aslında.Bu anı yıllardır bekldediği ,yüzlerce defa hayal ettiği her halinden belli.gördüğüm kadarıyla 30 yıl önce aldığı üniformanın aynısını diktirmiş.Ve madalyaları olmasa da hala dimdik taşıyor.Övünmek gibi olmasın hımm.. yaklaşık 2 yıl önce ben çalmıştım da.Güzel günlerdi. komutanın arkasından 2 avukat ,devlet benim için atamış  sağolsun,ve birkaç üniformalı genç daha giriyor

.uuu yeni çömezler,taze kanlar.

onların burada ne işi olduğunu anlamayıp ,kaşımı kaldırıp komutana bakıyorum

-senin cezanın verilişini seyretmeye geldiler Vera'' diyor ukala bir sırıtışla.yıllardır kasları oynuyor mu diye şüpheye  düştüğüm bu admı böyle görmek o komik geliyor ki ,kendi kaderimi unutup gülmeye başlıyorum.Komutan benim manyaklıklarıma alışkın olsada çömezlerin şaşkın gözleri daha da açılıyor.

-hey sen! diyorum köşeye sinene bir çömeze.Zavallıcıklar  nasıl da korkuyor.Ama şanslılar ki  benim seçkin bir beğeni kalitem var.

''be-be-ben mi ''diye kekeliyor esmer oğlan.

''evet sen,Benim kim olduğumu biliyor musun?''hızla kafa sallıyor.Hareketlerinin yalpalaştığını göz bebeklerinin  bana bakarken büyüdüğünü görüyürum

ah.Beni arzuluyor.

imkansız aşıklar olmamız ne de kötü,tüh.

-Vera Eronat .'' diyor hızlıca konuşurken.Türkiyenin şu andaki en ilginç dolandırıcısı,ustalardan eğitim almış bir hırsızsınız.15 cinayetin sorumlusu olduğunuz öne sürülüyor.Ama sadece 3'ü için burdasınız.Kesici aletle öldürülenler.

Aynı zamanda,Türkiye'nin ilk kadın kiralık katilisiniz.

-Cık,cık,cık ... kafamı inatla iki yana sallıyorum.

''yanlış.Ben asla kiralık değilim seni çömez,ben ancak kendi seçimlerim için çalışırım.'' diyerek ellerimi ensemede birleştirip bacak bacak üstüne atıyorum

''otur,sıfır.''

Çocuk bakakalmıştı şimdi.Çaresizce etrafına bakıyor,bakışlarıyla destek verin diye yalvarıyordu.Aslında bu kadar boka batmış olmasam,baya eğleniyor olabilirdim.

Zaten kendimi bildim bileli birilerinin damarına basmak en büyük hobim olmuştur.bu yüzden bu kadar abartılmamış mıydım  zaten?Abartmak derken yanlış anlamayın lütfen,en az bahsediliği kadar eşsizimdir. EN AZ. Baş hedef olma meselelerinden bahsediyordum aslında.Komutan herhalde son 5-6 yılını  tümüyle bana ayırmıştı.tatlı şey,bir de beni sevmediğini söyler.Ondan bahsetmişken baya da sinirli bakıyorsun şu an.

-Bunun senin sonun olduğunun farkındasın değil mi?'' diye gürlüyor suratıma doğru.Anlaşılan alaycılığım zaferine gölge düşürüyor.Ciddileşme zamanı,diyorum içimden.Kafamı öne eğip iş kadını ifademi takınıyorum.

Avukatlarıma dönüp '' hadi başlayalım'' dediğim an;

hayatımın üzerine en büyük kumarı oynuyorum.