Eski Defter

TANITIM

Neler gelmişti başıma üzülmüş, ağlamış sevinmiş bazen hiçbir sıkıntım yokmuş gibi davranmış, insanlara yarın yokmuş gibi gülümsemiştim. Çektiğim onca sıkıntıya rağmen hayatımı bir düzene oturtabilmiştim.

Ilık bir bahar günü, Büyük bir ağacın altında oturmuş sırtımı güvenle göğsüne dayadığım, Sevdiğim ve sevildiğim adamın kollarında orman manzarasını seyrediyorum. Olanları hala buruk bir tebessümle hatırlıyorum. Keşke hiç yaşanmasaydı dediğim anılarım var ama silip atamayacağımda bir gerçek zihnimde ve kalbimin bir köşesinde bekliyorlar. Canımı yakmıyorlar artık ama hala varlar...

Hayatımın belli bir dönemine kadar arada kalmışlığın çaresizliğini ve acizliğini yaşadım kimseye belli etmeden duygularımla savaştım. Mantığım ve kalbimin çekişmesi beni mahvetti. Ama gönül rahatlığıyla artık "mutluyum" diyebiliyorum. Eskiden olsa mutluluğun tanımını yapamazdım. Olamamıştım ki yapabileyim.

Kollarında olduğum adamın saçlarıma bıraktığı buseyle düşüncelerimden sıyrılıp yüzümü yüzüne dönüyorum. Birini hayatım boyunca bana aşkla bakacağını bilmek çok güzel... Sevdiğimin kulağıma fısıldaması içimde bir şeylerin kıpırdanmasına sebep olurken gülümsüyorum.

-Ne düşünüyorsun Hatunum? Diyor bana oyunbaz tınılar taşıyan sesiyle kulağıma fısıldarken.

-Seni düşünüyorum Erim, diyorum onun gibi muzip bir gülümsemeyle cevap verirken...

-Hımmm sen gel bakalım benimle içeri Erin seni çok özlemiş, diyor boynumu öperken. Kirli sakallı Yanağına minik öpücük bırakıp gözlerinin içine bakıyorum gülümseyerek. Ömrüm dediğim adam bunun "evet" anlamına geldiğini biliyor ve yerden kalkarken beni de kaldırıyor. Elimi tutup beni eve doğru peşinden götürüyor. Kahkahalarımız bahçede yankılanırken verandadan içeri eve giriyoruz. Ve sevdiğimin kollarında huzur buluyorum...

Ben Serra...

Bu hikâyenin en sonu, gelin size en başından anlatayım...

Kendimi...

İlk aşkımı...

Terk edilişimi...

Yeniden can buluşumu...

Ve Huzuru...