10. Bölüm: Düşünceler

60 43 4
                                    

Sabah olduğunda tüm işlemlerim bitmiş, çantamı geri aldıktan sonra karakolun dış kapısını açıp dışarı çıkmıştım. Hava kapalıydı. Ve soğuk. Elimi montumun cebine koyup merdivenlerden indim. Daha sonra sağa döndüm ve biraz atıştırma yapmak için bir yer aramaya başladım.

Dünkü sorgulamada konuşan kadın beni buradan çıkartacağını söylemişti ve çıkardı da. Neden bu kadar basit oldu anlayamıyordum. Belki de evimdeki cinayetin kimin işlediğini öğrenip bana inanmışlardır. Ya da dün akşam yaşadığım olayı anlattığıma...

Bilmiyorum. Ama aklıma takılan bunlar değildi. Asıl beni düşündüren şey, dün sorguda başbaşa kaldığımızda bana söyledikleriydi.

"Buket, MilanCole şirketinde çalıştığını biliyorum. Ayrıca işten çıkartıldığını da. Ünlü bir şirkette çalışmak herkese nasip olmayabilir ama demek istediğim bu değil. Neden işten çıkartıldığını bilmem gerek."

"Anlamadım."

"Merak etme, bu sohbet kayıt dışı."

"Hayır, yani bu kişisel bir soru ve neden sorduğunuzu anlayamadım."

"Alınan bilgilere göre şirkette beklenmedik bazı olaylar gerçekleşmiş. Bu durumda seni ve diğer üç çalışanını işten attırmak durumunda kalmışlar. Konu hakkında konuşan henüz yok, hele ki şirket sahipleri. Senin bu konu hakkında bir bilgin var mı?"

"Hayır. Kimse bana bir şey söylemedi. Yerime başka birini bulduklarını ve artık orda çalışmayacığımı söyleyerek kapı dışarı ettiler."

"Neden böyle bir şey yapsınlar ki?"

"Aslında bunu ben de merak etmiştim. Ne yazık ki yardımcı olan olmadı."

"Peki."

"Bir saniye! MilanCole ile ilgili kötü bir şey mi var?"

"Hayır. Bize sadece birkaç bilgi geldi ve bunu kimseyle paylaşamayız."

Bilgi. Ne olabilirdi ki? Asıl soru şuydu: Neden orduda çalışan yüksek rütbeli birisi, böyle bir şirketi sorsun? Onu ilgilendirecek herhangi bir şey?

Serapla tekrardan mı konuşmalıydım? Hayır, hayır. Bana bile bakmadan arkasını dönüp gitmişti. Onu bir daha görmek istemiyorum. Ayrıca neden MilanCole'u merak ettiğime de şaşmalı.

Senin bir hayatın var Buket. Starwood'a tekrar dönmen için bir şeyler yapman gerek. Artık her şeyi geride bırakmak zorundasın.

Karnım birden açlık sinyalleri vermeye başladı. O düşüncelerden vazgeçip, yemek yiyebileceğim bir yere bakınmaya karar verdim. Daha sonra ne yapacağımı düşünürdüm.

Karşı yolun yanında büyük, kırmızı sarı harflerle Yemek Sarayı yazan tabelayı sonunda gördüm.

SON YOLCULUKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin