Edward's POV
Kanina pa niya tinitingnan ang babae habang nakikipag usap ito sa mga magulang niya. After siya nitong kamustahin ay tinawagan siya nang mama niya at sinabing ipahatid si Miridil dito sa bahay nila. Ipinahatid niya ito sa company driver nila pero hindi niya alam kung bakit pati siya nandito gayong hindi na naman siya nakatira sa bahay nang mga magulang.
Agad niyang napansin ang malaking bawas sa tembang nang dalaga. Agad siyang napatigil sa pag iisip at agad tiningnan ang kamay nito at hindi niya alam kung bakit pero tila nakahinga siya nang maluwag nang makitang wala itong suot na singsing sa kamay. Anyway ang laki nang ipinayat nito, tas maiksi na hanggang batok ang mahaba nitong buhok dati.
"Ma uuwi na po ako masyadong gabi na rin kasi." Dinig niyang pag papaalam nito sa ina niya. She always call his parents mama and papa ganun din naman siya sa mga magulang nito.
"Dito ka nalang matulog nak."
Umiling ito at pilit na ngumiti. "Alam niyong di pwede ma." She said bago ito yumakap sa mama niya at tila may binulong dito na ikinakunot nang noo niya.
"Sige po. Dadalaw nalang ako madalas sa inyo ni papa dito." She said bago ito tumingin sa kanya at agad nag rambulan ang tibok nang puso niya sa isang sulyap nito. "Nice to see you again Edward," casual nitong sabi bago kinuha ang bag nito at tuluyang nagpaalam.
"You should send her home anak." Dinig niyang sabi nang mama niya pero hindi siya nakinig at dumeretso siya sa dating kwarto niya. Seriously nasa tapat lang ang bahay nito ihahatid pa?
He get out in his room balcony na kaharap nang bahay nang mga Entrata at agad napakunot noo nang makitang madilim iyon at walang bakas nang tao. What the heck? Out of curiosity ay agad siyang bumaba not minding his mom's call at lumabas na nang gate nila. Tatawid sana siya sa kabilang bahay nang mahagilap niya ang dalaga na naglalakad palabas sa subdivision nila.
Agad siyang tumakbo pabalik sa bahay nila at kinuha ang susi nang kotse niya. While driving ay agad niyang nakita ang dalaga na tila walang paki na naglalakad sa dilim. He stop the car sa gilid nito bago niya binaba ang bintana.
"Get in." He said na nagpadungaw dito sa loob nang kotse. Kitang kita niya ang gulat sa itsura nito habang nakatingin sa kanya. "Get in, pinapahatid ka ni mama." Sabi niya at tila nagdalawang isip ito bago buntong hininga na sumakay sa kotse niya.
Liliko na sana siya pabalik sa bahay ng mga to nang hawakan nito ang braso niya at nang mapansin nito na tiningnan niya ang kamay nitong may hawak sa kanya ay tila ito napaso at agad na bumitaw.
"Ahm hindi na kami diyan nakatira." She said "ibaba mo nalang ako sa may sakayan nang jeep sa labas." She said kaya tumango siya at nag drive na.
The whole time ay tahimik lang silang dalawa and when they reach to the area kung saan ang mga jeep ay Nakangiti itong bumaling sa kanya.
"Salamat." She said at lalabas na sana ito nang hawakan niya ang may pulsuhan nito.
"You're hired. Ill see you tomorrow." He said at agad itong ngumiti bago hinila ang kamay nitong hawak niya.
"Sige, goodnight. Salamat sa pag hatid." She said and before he could say something ay tumalikod na ito at walang lingon na sumakay sa jeep.
------------
Miridil's POV
Agad siyang napahawak sa may dibdib niya nang makita ang pagliko ni Edward pabalik sa bahay nang mga ito. Hinaplos niya ang pulsuhan kung saan siya nito hinawakan kanina at agad siyang napangiti.
Namiss niya ito, at ibayong pagpipigil ang ginawa niya para di ito sunggaban nang yakap kanina.
Nang makarating siya sa may lugar kung saan siya nakatira ngayon ay agad siyang pumara sa jeep at bumaba matapos makapag bayad. When she get inside her small house ay agad siyang dumeretso sa kwarto niya at pinakititigan ang picture frame kung nasaan ang mga litrato nang mga magulang niya.
"Nagkita na kami, at ramdam ko ang galit niya sa akin." She said bago lumuluhang niyakap ang litrato. "Miss ko na kayo." Bulong niya.
It's only been a week since nakabalik siya sa pinas, at a year since she was declared as a cancer survivor.
Her life is a total chaos, looking back hindi niya alam kung paano niya nalagpasan ang dagok sa buhay niya. From having a cancer to being an orphan. Yes both her parents died due to road accident in the US, part of her healing is when her dad donate his bone marrow to her. Pero hindi paman siya nagigising sa pagkakacoma niya dahil bigla siyang nagkaroon nang kumplekasyon ay na aksidente ang mga magulang niya that causes their life. Buti nalang may kaibigan ang mama niya na siyang tumulong sa kanya at nagpatira sa bahay nang mga to nung nagpapgaling na siya.
She literally lost everything, maliban sa buhay niya ay wala na ang mga taong importante sa kanya. Edward? She knows his mad at her and she can't blame him. That's why she was shock nang ihire siya nito gayong ramdam niya ang pagkadisgusto nito sa presensiya niya.
Hinagilap niya ang lumang cellphone niya at agad na pinatugtog ang isang video kung saan kumakanta ang binata habang nakaharap sa kanya. They were twenty five in this video at talagang iningatan niya iyon para hindi mabura. Kasabay nang pag iyak niya ay isang ngiti nang madinig ang boses nang binata.
🎶 the first time we met
i knew you'd be
someone hard to forget
and then when we talked
i couldn't keep you out
of my head 🎶
----------####-----------
Gabriel143
