BERFE LORİN ( Töre ) Tamamlandı.

17. Bölüm.

      Kıvanç , Lorin'in sözleri ile adeta taş kesmişti. Gözlerini arkadaşına dikmiş, onun karşısında kıvranan haline şaşkın gözler ile bakıyordu.

" Sana söylüyorum Kıvanç ! Ahh ! Aptal ,aptal bakmayı bırak ! Yoksa sokak ortasında doğuracağım !!"

Girdiği şoktan Lorin'in sözleri ile çıkan Kıvanç'ın eli ayağı birbirine girmişti. Lorin'in etrafında dolaşıyor ve genç kızın vücudunu inceliyordu. Lorin bir çığlık daha attıktan sonra , ağrısı biraz hafifledi. Onu inceleyen arkadaşına baktı.

" Kaza geçirmedim Kıvanç, bir yerimde kırık çıkık yok. Sadece doğuruyorum. Araban nerede ?"

Kıvanç arabasının sitenin otoparkında olduğunu hatırladı. Panik içinde,

" Arabayı eve bıraktım ! Şimdi ne olacak Lorin ? Ne yapacağı mı bilmiyorum!!.. "

" O zaman taksi çağar seni kuş beyinli !!"

Kıvanç, genç kızı bulundukları yerde bıraktı ve koşarak caddeye çıktı. Kısa bir süre sonra taksi ile geldi ve genç kızı da alıp, sürat ile hastanenin yolunu tuttular.

Kıvanç bir taraftan Lorin'i sakinleştirmeye çalışıyor , bir taraftan da şansına küfürler ediyordu.

" Kıçını kakıp evinde niye oturmazsın anlamadım. Bir de tek başına yürüşe çıkmışsın.. "

O sırada Lorin'in çığlığı ile ,yine onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Bir taraftan arkadaşının saçlarını okşuyor , bir taraftan da söyleniyordu.

" Ben de şans olsa, anamdan kız doğardım ama nerede bende o şans. Kız durdu durdu beni buldu. Tabi yedirdiği yemeklerin acısını çıkarıyor cadı.."

Lorin arkadaşının sözlerine gülsün mü, ağlasın mı , bir türlü karar verememişti. Bir taraftan sancılar zorlarken, diğer taraftan Kıvanç'ın sözleri , onun stresini yükseltiyordu. Genç adam kızı sakinleştirmek yerine, iyice geriyordu.

Sonunda hastaneye ulaşmışlar ve Lorin hemen doğumhaneye alınmıştı. Kıvanç doğumhanenin önünde volta atıyordu. Tüm duyguları birbirine girmişti. Heyecan, üzüntü ve merak içindeydi.
Cebindeki telefonunun tiremesi ile ,telefonuna baktı. Arayanı gördüğünde hislerine bir yenisi daha eklenmişti . Kızgınlık. Arayan kişi Gazeldi . Telefonu hızla açtı ve karşısındakini dinlemeden bağırmaya başladı.

" Ya sen nasıl arkadaşsın ? İnsan karnı burnunda ki kadını yanlız bırakır mı ? Ben olmasam kim getirecekti Lorini doğuma , söylesene bana Gazel ?"

Konuşmasını bitirmeden , Gazel'in çığlığını duydu.

" Ne bağırıyorsun be !! Neredeyse yirmi dakika oldu . Hala doğuramadı bu kız.."

" Seni geri zekalı !!! Neden haber vermedin ? Neredesiniz ?"

Kıvanç o an yaptığı hatayı fark etti . Hiç kimseye haber vermemişti. Gazel'e bulundukları hastaneyi söyledi ve ardından.

" Bu kız ben de beyin bırakmadı ki ! Kimseye haber vermek aklıma gelmedi . Sen haber ver. "

Gazel eve geldiğin de arkadaşını evde bulamamıştı. Bir süre bekledikten sonra da Kıvanç'ı aramıştı. Duydukları ile panik içinde arkadaşlarına haber verirken, bir yandan da hastaneye ulaşma çabası içindeydi.

Gazel ve diğerleri aldıkları haber ile yolda iken , doğumhane kapısında bekleyen Kıvanç, bu yaşayacaklarının hayatını değiştireceğini, kırk yıl düşünse aklına getirmezdi. Doğumhane kapısında beklemenin bu kadar zor olacağını aklına bile getiremeyen Kıvanç , kapının açılması ile hızlı adımlar ile kapıdan çıkan hemşireye doğru yöneldi. Genç adam daha ağzını açamadan , hemşire gülümseyerek,