BERFE LORİN ( Töre ) Tamamlandı.

19. Bölüm.

4 Yıl sonra

Genç kadın şirketteki odasında , her zaman ki gibi işinin yoğun temposuna kendisini kaptırmıştı. Yeni girecekleri hastane ihalesinin çizimlerini yetiştirmek için, ekibi ile birlikte hummalı bir çalışma içindeydiler. Bu ihale için çok emek vermişlerdi ve bunun karşılığını almayı hedefliyorlardı.

Kapının çalması ile , genç kız başını çizimlerinden kaldırdı ve arkasına yaslanarak, kapıda bekleyen kişiye girmesini söyledi. İçeri giren dayısını görünce, yorgun yüzü bir anda aydınlanmıştı. Dayısı kucağında, dört yaşında ki oğlu Demir Boran ile içeri girdi.

" Hala çalışıyor musun Lorin ?"

Genç kadın eli ile boynunu ovdu.

" Of ! Çok yorulmuşum saat kaç oldu dayı ?"

O sırada kollarını iki yana açmış , yakışıklı oğlunun kucağına gelmesini bekliyordu. Demir Boran , babasının küçük bir kopyası gibiydi. Sadece zümrüt yeşili gözlerini annesinden almıştı. Yaşına göre iri bir çocuktu. Anne oğulun birbirlerini kucaklamasını mutluluk ile seyreden Boran,

" Saat akşamın yedisi oldu . Ekibini de kendine benzettin. Onlar da senin gibi hala şirketteler.."

" Çok üzgünüm dayıcığım ama yapacak bir şey yok . İhaleye sayılı gün kaldı ve her şeyin eksiksiz olmasını istiyoruz. Bu benim ve ekibimin ilk büyük projesi.."

Lorin kucağında ki oğlunun saçlarını öptükten sonra, onun kendisi gibi zümrüt yeşili gözlerine baktı.

" Anneciğim ! Benim yapmam gereken bir kaç işim daha var. Sakıncası yoksa, Boran dayın ile gidip onun odasında bekler misin ?"

Küçük adam kendisinden beklenmeyecek bir olgunluk içinde, kollarını göğsünde kavuşturdu.

" Ben Boran dayımın yanında beklemek istemiyorum. Kıvanç babamı arayabilir miyim ?"

Genç kadın bebeğine sıkıca sarılıp onun güzel kokusunu içine çekti.

" Tamam . Ama önce işi var mı , diye sor.."

Demir Boran zafer kazanmış bir ifade ile gülümsedi ve annesinin boynuna sarıldı.

" Teşekkür ederim anne.. Kıvanç babamın ben den önemli bir işi yok ki . O bana öyle söyledi.."

Küçük çocuk koşarak odayı terk ederken , dayısı da gülümseyerek peşinden gitti.

Genç kadın ne kadar yorulduğunu daha yeni fark etmişti. Kendisini işine kaptırdığında, zamanın nasıl geçtiğini anlamıyordu. Kısa bir süre gözlerini dinlendirmek için kapattı. Aklına her zaman ki gibi oğlu geldi ve gülümsedi. Ne kadar da çabuk büyümüştü, ya da zaman çok çabuk geçiyordu. Aslında bu zaman boyunca, hayatında bir çok şey değişmişti. Lorin artık bambaşka bir kadın idi. Kendisine güvenen, işinin ehli , ciddi bir iş kadını olmuştu . Pasif ve sessiz kız , yerini öz güveni tavan yapmış, dişli bir kadına bırakmıştı. İçi gibi dış görünüşü de bambaşka bir hale bürünmüştü. Doğumdan sonra , daha kadınsı hatlara sahip olmuş ve iş gereği de kıyafetleri bu görünüşünü tamamlamıştı. Ama böyle bir kadın haline gelmesin de ki en büyük etken , onu hiç bir zaman yanlız bırakmayan ve her konuda destekleyen dostları ve akrabalarıydı.

Özellikle de Kıvanç . Demir Boran doğduktan sonra, genç adam bambaşka bir kişiliğe bürünmüştü.. Gecelerin aranılan yaramaz çocuğu , bir anda değişmiş ve tam bir ev erkeği haline gelmişti. İşten çıkar çıkmaz, soluğu Lorin'in evinde alıyor ve Demir uyuyana kadar bekledikten sonra da, evine gidiyordu. Oğlu hasta olduğu zaman , bir dakika yanından ayrılmamıştı Kıvanç. Demir Boran'a aşk ile bakıyor ve ona zarar gelecek diye ödü kopuyordu. Lorin'in Kıvanç'a tek kızdığı şey vardı, o da oğlunu çok şımartıyor ve bir dediğini iki etmiyor oluşuydu. Küçük yaramaz da, bunu çok iyi kullanıyordu. Demir Boran , Kıvanç'ın onun her istediğini yapacağını gayet iyi biliyordu.