BERFE LORİN ( Töre ) Tamamlandı.

Özel Bölüm.

Merhaba canlarım. Uzun bir aradan sonra tekrar birlikteyiz. Aslında özel bölümü Demir Boran'ın hikayesine başlamadan önce yayınlamayı düşünüyordum ama isteklerinizi görmezden gelemedim. Afet Kızların finaline çok az kaldığı için Kader bağlayınca ile birlikte dönüşümlü olarak Demir Boran'ı yayınlamayı düşünüyorum.  Sizin fikirleriniz benim için çok önemli. Lütfen ne istediğinizi benimle paylaşın ki bende o doğrultuda devam edeyim. Hepinizi sevgi ile kucaklıyorum. İyi okumalar.

Haziran güneşi, sabahın erken saatlerinde Menzir çiftliğinin üzerinde gülümseyerek geceyi yolcularken, çiftlik çalışanları çoktan uyanmış ve gelecek misafirleri için hazırlıklara başlamıştı. Evin içinde hummalı bir koşturmaca vardı. Kimi odaları havalandırıyor, kimi yemek yapıyor, kimileri ise kahvaltıyı hazırlıyordu. Aslında oldukça sakin olan çiftlik evi yılda en fazla bir yada iki kez bu yoğunluğu yaşıyordu. Çiftlik çalışanları aynı telaşı bundan altı ay önce yılbaşı günü yaşamışlardı. O günden sonra ise aylardır sessizliğe gömülen bu ev, Miran beylerinin araması ve hafta sonu için geleceklerini bildirmesi ile altı ay önceki haline geri dönmüştü. Aslında çalışanlar evi her daim temiz ve düzenli tutsalar da kalabalık bir misafir topluluğunu ağırlamak oldukça meşakkatli bir işti ama hiçbir çalışan bundan rahatsız değildi. Onları telaşa sokan tek şey, Miran beyin ve Lorin hanımın yüzünü kara çıkarma korkusuydu. Çünkü ikisine olan saygıları ve sevgileri sonsuzdu.

Bahçeye hazırlanan devasa masaların hazırlıkları bittiği sırada, çiftliğin kahyası olan Mehmet efendi gelen araçları gördü ve yaşından beklenmeyecek bir çeviklik ile park yerine doğru yürüdü. Yaşlı adam araçların kapıları açılıp içinden çocukları ile inen tanıdık simaları gördüğünde, yüzünde ister istemez bir tebessüm oluştu. Bu gençlerin çoğunu uzun yıllardan beri tanıyordu. Onları tanıdığında kimisi yeni evlenmiş, kimisinin yeni çocukları olmuş, kimisi ise hala bekardı. Hepsine yıllarca sevgi ile hizmet etmiş ve onlardan da karşılık olarak büyük hürmet görmüştü. Fakat Tekin beyin yeri onda ayrıydı. Onu ilk tanıdığında yerinde duramayan bitirim bir delikanlıydı ve o halleri tam evlere şenlikti. Şimdi ise hepsi olgun birer aile babası olmuştu. Yanından geçen misafirlerini gülümseyerek selamlarken, gözleri Miran beyini arıyordu. Yaşlı adam etrafına bakınırken, aracından heybetli cüssesi ile inen Miranı görünce hızlı adımlarını ona doğru yöneltti. Yılların bu adama yaradığı kaçınılmaz bir gerçekti. Yıllanmış şarap gibi, yıllar geçtikçe daha yakışıklı ve karizmatik bir hale bürünmüştü Miran Menzir. Aslında yılların yaramasından daha çok, yanında duran güzeller güzeli kadının ona yaradığını düşünüyordu yaşlı adam. Çünkü Miran ağasına evliliğin yaradığı bir gerçekti.

"Hoş geldiniz Miran ağam. Sefalar getirdiniz."

Miran yıllardır ona sadakat ile hizmet eden yaşlı adama bakarak gülümserken, eli ile yaşlı adamın omzunu hafifçe sıktı.

"Hoş bulduk. Görüşmeyeli nasılsın Mehmet efendi?"

"Sağlığınıza duacıyız ağam."

Mehmet efendi ve karısı Mardinliydi ve Miran ne yaparsa yapsın, yaşlı adamın bir türlü bey diye hitap etmesini sağlayamamıştı. Onlar için hala Miran ağaydı. Miran bıkkın bir gülümseme ile yaşlı adamı cevapladıktan sonra etrafına bakındı.

"Geleceğimizi geç bildirdiğim için umarım bir sorun olmamıştır. Hazırlıklar tamam mı?"

"Her şey hazır ağam. İçiniz rahat olsun. Kahvaltı birkaç dakikaya hazır olur."

Miran adamın panik halini sezdi ve onu biraz olsun rahatlatabilmek için omzuna birkaç kere vurdu.

"Sakin ol Mehmet efendi. Aramızda yabancı kimse yok. Gelenlerin hepsi aileden. Çalışanlara da söyle hiç kimse huzursuz olmasın." dedikten sonra konuşmasına devam etti.