Beauty and the Beast ✔

#Chapter15

#Chapter15

Belle's POV

Mabigat naman yung nararadaman ko ngayon, binuksan ko ng dahan dahan yung pinto.

It's already midnight pero buhay na buhay pa yung ilaw ng sala namin, kahit ang sa kusina.

"Fck, asan ka galing?" nagulat naman ako nang yakapin niya ako ng mahigpit nang makapasok ako ng bahay.

"Asan si Venice?" malamig kong tanong sakanya at tinulak siya ng mahina para mabitawan niya ang pag yakap saakin.

"What's wrong wife? are you okay?"

"Asan si Venice?" tanong ko ulit sakanya, tumingin naman ako sakanya na may malamig na emosyon, nakita ko naman ang pagkagulat niya pero napalitan ito ng pagkakunot ng noo niya.

"She's sleeping, kanina pa iyak ng iyak dahil kanina ka pa namin hinahanap" Nilapagpasan ko naman siya at pinuntahan si Venice sa kwarto niya.

Nakita kong natutulog nga si Venice, lumapit naman ako don at hinalikan ito sa noo, tinitigan ko ang anak ko nangingilid na naman ang luha ko.

"I'm home, Good night baby, I love you always"

Pinunasan ko naman yung tumulong luha pero napansin yun ni Voltaire, alam kong marami siyang tanong pero masyado akong pagod ngayon. Nakatayo ito sa pintuan pero nilagpasan ko siya.

Naramdaman ko naman ang pag sunod niya saakin hanggang sa kwarto ko, hindi ko siya tinapunan ng tingin at sa cr na ako nag bihis.

Napatingin ako sa repleksyon ko, masyadong maga yung mata ko ngayon, ako na mismo yung naawa sa sarili ko.

Napaupo nalang ako sa inidoro at niyakap ang tuhod ko at umiyak nalang ulit.

Bakit ba ako nagkaganito? ah! tama dahil nga sa balitang yun! hindi ko na ininda yung ibang balita mas tagos saakin yung may anak siya sa ibang babae.

Kanina pa ako iyak ng iyak, kahit saan na ako dinala ni Anshirina para lang kumalma ako para lang hindi na ako maging emosyonal dahil nakakasama yun sa batang dinadala ko.

Bakit ba hindi ako kumakalma? akala ko pag nakauwi ako kakalma na ako, pero nang makita ko siya mas lalo akong nasaktan.

Niloloko ba ako ni Voltaire? kaya ba ayaw niyang umuwi sa Pinas dahil iniiwasan niya ang obligasyon niya sa bata? diba sabi ni Anshirina deniny ni Voltaire yun?

Nag hilamos naman ako bago ako lumabas ng kwarto, natigilan naman ako nang bigla akong yakapin ni Voltaire.

"Thank God" masaya nitong sabi, napakunot naman ang noo ko, tinulak ko naman siya, tumingin maman ako sakanya na may kunot sa noo.

"Bakit nasayo yan?"

"I accidentally saw it Belle, thank you" hinalikan niya naman ako pero tinulak ko lang siya at tumingin ito na nagugulohan saakin. Nakita niya ang pregnancy test sa bag ko, tinago ko ito pagkatapos kong ipakita kay Anshirina.

"Hey wife what's wrong?"

"Umuwi ka na ng Pilipinas Voltaire"

"Fck ito ba ang rason bakit naging malamig ka saakin? bakit ka umalis kanina? hindi nga ako aalis Belle, lalo na't buntis ka, no I can't go home"

"You can Volt! bakit ba ayaw mong umuwi? may iniiwasan ka ba dong obligasyon? bakit mo iniiwasan ang obligasyon mo sa anak mong andon sa Pinas?! sabihin mo saakin ngayon"

"A-anak? anong anak? teka ano bang meron?"

"Wag ka ng mag kunwaring walang alam Volt, alam ko na eh! hindi mo naman sinabi saakin na nakabuntis ka pala! sana sinabi mo saakin para makapag handa ako, hindi yung ganito, kung kailan may dinadala ako, don ko pa malalaman at sa ibang tao pa" napaupo nalang ako sa sahig at niyakap ang sarili ko at tinago ang mukha ko para hindi makita ni Voltaire ang pag iyak ko.

"S-saan mo nalaman yan?" naradaman ko ang takot sa tono ni Voltaire, tumawa nalang ako ng mahina at tumingala para tignan siya, wala na akong pakialam kung nakikita niya akong umiyak, mas lalo akong natatawa dahil kitang kita ko sa mukha niya ang takot.

"Someone who is reliable Voltaire! someone who knows everything happens in the Philippines"

Lumuhod naman ito sa harap ko, lalapitan niya pa sana ako pero lumayo ako sakanya, ayokong lumapit siya saakin.

"Ayokong marinig ang mga sasabihin mo, baka madala na naman ako eh, ayoko na Volt ang sakit na kasi" mahina kong sabi, mas lalo siyang natakot sa mga sinabi ko, nakita ko pa ang pag nginig ng mga kamay niya, aabotin niya sana ako pero lumayo naman ako sakanya.

"Wag mo akong lapitan, wag mo na akong abotin please tama na ayoko na"

"Please hear me out Belle" umiling naman ako sakanya.

"Bakit ba sa tuwing tinatanggap kita sa buhay ko, laging sakit nalang yung natatanggap ko? yes you're indeed a beast Volt." nakita ko ang pag tulo ng luha niya, nginudnod niya naman ang kamay niya sa mukha niya at huminga ng malalim.

"I love you Belle, please hear me out first and please w-wife let me reach you, ang hirap mag explain ng ganito oh"

"A-ayoko, a-ayoko na please stop it Volt, ayoko ng maging marupok, ayoko ng masasaktan nalang lage, no I mean okay lang siguro saakin pero hindi lang ako yung masasaktan mo this time Volt, yung anak mo"

"Bakit sa mga binitawan mong mga salita parang natatakot na ako? parang pakiramdam ko iiwan mo ulit ako, iiwan niyo ulit ako?, are you going to leave me Belle? uhm? wife? please don't leave me, I, I can't live any longer anymore if you're going to leave me for one more time"

"I don't know" mahina kong sabi, nakita ko naman ang pag bagsak ng mga balikat niya sa sinabi ko.

"how can I explain this"

"I don't need your explanation Volt, just, just go home"

"Belle"

"Someone needs you there, hindi madaling mag alaga mag isa ng anak Volt, and your hospital needs you right now"

"Wife, pinagtutulakan mo na ba talaga ako?"

"What if I say yes? gagawin mo ba ang gusto kong mangyari?"

Nagulat naman ako sa pagyakap niya saakin, itinutulak ko siya palayo pero mas lalong humigpit ang yakap niya saakin, narinig ko na din ang mag hikbi at pag mumura niya.

"L-let me go Volt, let me go please"