Beauty and the Beast ✔

#Chapter21

#Chapter21

Belle's POV

"No you can't wife!"

Pagkatapos kong magwala at yakapin ako ni Voltaire tahimik lang siya, wala siyang reaksyon sa nakita niya, kinakamusta niya lang ako, hindi na niya din ako iniwan hanggang sa matapos ang party.

Pinatapos ni kuya Alexander ang party dahil nag iba na ang simoy ng hangin. Pero ngayon na kami nalang sa kwarto namin ngayon napag desisyonan kong umuwi.

Sinabi ko na sakanya ang plano ko, kwenento ko na din sa kanya ang nakita ko kanina. Kahit ang unang reaksyon ko sa sinabi ni Alice saakin sinabi ko din yun sakanya, lahat lahat wala akong ibang tinago pa sakanya. Para maintindihan niya ang desisyon ko, pero ito lang ang natanggap ko sakanya.

"Please let me go Volt, my family needs me"

"Yes we need you wife so stay here, stay with us"

"Ang selfish mo naman kung hindi mo ko papayagan, nanay ko yung nasa panganib Volt, hindi yun kung sino man"

"Ikaw na mismo nag sabi ngayon na panganib Belle, how can I let you go there if it's dangerous. Alam ko ang kakayahan mo, alam na alam ko pero no I can't"

"Why?! bakit? takot ka bang hindi na naman ako babalik? takot ka bang pagkatapos ng kung anong meron don hindi na kita babalikan? for god sake Voltaire, I have 2 kids waiting for my comeback so bakit hindi kita babalikan?, I have a reason to go home, uuwi ako Volt, kahit pa may kulang sa katawan ko uuwi padin ako"

"Hindi ako takot na hindi ka babalik saakin wife, alam ko naman na babalik ka saakin, takot akong maisip na nasa panganib yung asawa ko, takot ako na baka pag uwi mo, bangkay mo nalang ang uuwi, please ngayon lang ako maging selfish, mag papadala ako ng tauhan don para iligtas si Mommy but not you"

Naramdaman ko naman ang pag vibrate ng phone ko sa bulsa ko kaya kinuha ko ito at sinagot.

"I already booked you a ticket, naka schedule siya 12 am later, please save your parents, maybe I'll contact Misha to help you and also Nethon."

"Okay"

"Please be safe" bilin ni Alice bago niya binaba ang tawag, umiwas naman ako ng tingin kay Voltaire.

"Hindi ka aalis Belle, kung pwedeng itali kita ngayon itatali kita"

Hindi ko ito pinansin at lumabas na lamang ako ng kwarto.

Nagulat pa ako ng makita ko ang dalawang anak ko sa labas ng kwarto namin ni Voltaire.

"Ma, nag aaway ba kayo ni papa? you okay?" Venice

"Yes I'm okay, let's go to your room, matulog na kayo"

Kinarga ko naman si Bella at hinawakan ang kamay ni Venice at pumasok kami sa kwarto nila.

"Ma bakit ka po umiyak kanina?"

"Hayaan mo na yun anak"

"Mama I love you" Bella

"I love you both okay? go to sleep" ngumiti naman ako sakanila.

Lalo naman akong napangiti nang yakapin ni Venice ang nakakabatang kapatid niya.

"Ma promise aalagaan ko lage si Bella"

"Promise mo yan ah?, you also promise me to show your love to your sister okay? wag na wag mo siyang aawayin"

"I promise!"

"shhh wag ka ng maingay matutulog na si Bella"

Kinantahan ko naman sila, unti unti namang nakatulog si Bella pero si Venice, mahigpit padin ang hawak sa kamay ko at gising na gising pa ito.

"You also promise me ma"

"Uhm? ano yun?"

"You won't leave us"

"Hindi ko kayo iiwan anak, promise ko yun"

"But ma if you needed to go, like before, I'm always here waiting, hihintayin padin kita ma tulad ng dati"

"Talaga?"

"Yes but I know hindi ka aalis" ngumiti naman ito.

"Yeah, sge na matulog ka na"

"Okay po good night I love you always mama"

Hinalikan ko naman silang dalawa ng paulit ulit bago ko sila iniwan.

Pag labas ko ng kwarto nakita ko naman si Voltaire na kalalabas lang ng kwarto namin at bihis na bihis.

"Aalis muna ako, sana sa pag balik ko andiyan ka padin"

"San ka pupunta?"

"May emergency daw sa hospital at may kakausapin akong tutulong kila daddy sa France para hindi mo na kailangan pang umalis. I promise your dad that I will protect you no matter what"

Lumapit naman ito saakin at hinalikan niya ako ng matagal.

"Promise me hindi ka aalis" bumuntong hininga naman ako at tumango.

I'm sorry Voltaire, sorry kung mag sisinungaling ako sayo ngayon

"Tell me you promise"

"Promise" Niyakap niya naman ako ng mahigpit.

"It's for your own safety tong ginagawa ko Belle, may mga anak ka at andito din ako, rason na yun para mapigilan ka sa gusto mong mangyari sa gustong mangyari ng mga pinsan mo"

"Okay mag pahinga ka na" tumango nalang ako at hinalikan niya pa ako sa pang huling pagkakataon bago tuloyang umalis.

Sinundan ko na lamang ito ng tingin, huminga naman ako ng malalim bago ako pumasok sa kwarto.

Tinignan ko ang orasan it's already 11 at kailangan ko ng umalis bago pa makabalik si Voltaire at tuloyan na niya akong mapigilan.

Hindi ko pwedeng pabayaan nalang sila mommy don, at mag hintay nalang sa gagawin ng mga hiningian ng tulong no Voltaire.

Nabuhay ako sa mundong to na hindi normal ang kinalakihan, wala akong childhood memories tulad ng iba.

We Kyrils never enjoy our childhood like others, ipinagdamot saamin yun para lang mag train, mag train pano lumaban, pano gumawa ng krimen.

Kyril's blood still running through my vein, at hindi ko kayang mag hintay nalang ng balita sa iba, lalo na't ang pinag uusapan dito ay ang mga magulang ko. Being Kyril we fight, waiting is not our things.

Hindi pa naman ako weak para mag hintay nalang, kaya ko pang lumaban, kaya ko pang tulongan ang mga magulang ko.

Nawala man saakin ang pagiging krimenal, pero hindi ang pagiging anak, hindi ang pagiging isang Kyril.

Sorry Voltaire kung hindi ako susunod sa gusto mong mangyari, the only thing I can promise to you now is, babalik ako, babalik ang asawa mo kahit anong mangyari, just promise me one thing.... please wait for me.