REKABET |TEXTING

3.7

3.5 ve 3.6'yı
atlamayın :')

Merdivenlerden aşağı indiğimde adres olarak evimin önündeki çocuk parkını vermiştim.

Birde onun ayağına mı gidecektim?

Banklardan birine oturduğumda beklemeye başladım.

Umarım, beni bekletmemesi gerektiği kafasında yer etmiştir. Yoksa geldiğinde yumruğumda çenesinde yer edinecekti.

"Merve!" dedi nefes nefese bir erkek sesi. Bu ses tonunu çok iyi tanıyordum. "Geldim işte."

"Duyuyorum amınakoyayım.." diye mırıldandım.

Kendisi eski sevgilim olurdu.

Hayır, Atakan değil.

Atakan'dan önceki en uzun ilişkim. Gerçi Atakan'dan önceki ilk ve tek sevgilim desem de olabilirdi.

Aslında kötü ayrılmamıştık ama sonlara doğru birbirimizi çok yorduğumuz için ayrılmaya karar vermiştik.

Bundan sonraki süreçte beni sürekli aramış ve attığı mesajlarla darlayıp durmuştu.

Bende onu heryerden engellediğim için haliyle ulaşamamıştı.

Ama güzel seviyordu vesselam, bana bir yamuğunu görmemiştim.

"Ali?" dedim arkamı dönerek. "Ben senden kurtulamayacak mıyım?"

"Hayır." dedi gülerek. "Sanırım bundan sonra peşini bırakmayacağım."

Ne güzel ya, şu anda bir tane yavşak ve sahte sevgilim, bir tane hoşlaştığım çocuk, birtane de bana takıntılı olan eski sevgilim vardı.

Ben neden bütün manyakları üzerime çekiyordum ki?

Ama bu sefer başka bir hataya düşemezdim. Atakan'la daha yeni aramız düzelmeye başlamıştı ve şimdi bir saçmalığı daha kaldıramazdım.

"Ha bu arada." dedi mırıldanarak. "Sana bir sürprizim var." Yavaşça öksürdü. "Daha doğrusu iki süprizim var."

Gözlerimi devirdim.

"İnan, hiç merak etmiyorum Ali."

Omuz silkerek konuşmasına devam etti.

"Öncelikle senin üst katına taşındım. Artık hep beraberiz." dedi gülerek. "Ve nakilimi de senin okulana aldırdım!"

Gözlerimi sımsıkı kapattım.

Bu duyduklarım gerçek miydi?

Lütfen "sağır duymaz, uydurur." lafı şu an benim içinde geçerli olsun!

Hayır yani, neden ben?

Gözlerimi kısarak gülümsedim.

"Ya ya, ne güzel."

• • •

TERS KÖŞE ŞAĞCÜAÖVMAŞĞFÖZLVŞAĞVŞSŞCŞD

Umut'u postalayamadan Atakan'ın üzerine kuma getiriyorum aq