south side | zayn

" They don't know about us "

    Bedenimi buza çeviren sert yağmura inat bankın üzerinde oturmaya devam ettim.Yüzüme yapışan ıslak saçlarımla birlikte yağmura karışan gözyaşlarım görüşümü gittikçe bulanıklaştırıyordu.Ellerimi yeniden birbirine sürttüm,artık hissedemeyeceğim kadar soğuktular.Kollarımla titreyen bedenimi sarmalarken dudaklarımın arasından kaçan hıçkırıklara engel olamadım.Etrafta benden başka kimse yoktu,bu yağmurda evlerinde oturup muhtemelen kahve içmeyi tercih ediyorlardı.

Bugün,en az bende diğer insanlar kadar umursamaz olmayı isterdim.Babamın az sonra cezaevinden çıkacak olacağını bilmeseydim eğer bunu yapabilirdim.

Telefonum çantamda yeniden ard ardına çalmaya başladı.Kuzenim Gabriella benim için endişelenmiş olmalıydı.Sanki duyularımı kaybetmiş gibi orada öylece boş salıncakları izlemeye devam ettim.

Sokak lambalarının aydınlattığı parkta gün ayana kadar oturabilirdim fakat bunun az sonra bozulacağını bilmiyordum.

" Estella ! Tanrım,Estella ... "

Başımı çevirerek bana doğru koşan kuzenime baktım.Botları çamurla kaplıydı ve en az benim kadar ıslaktı.Hemen arkasında Zayn duruyordu.Ellerini öfkeyle yumruk yapmış alnına düşen ıslak saçlarının ardından bana öylece bakmakla yetinmişti.

" Senin için çok korktum ! "

Gabriella,bir an olsun düşünmeden çamurlu zemini aldırmadan dizlerinin üstüne çöktü ve beni hızlıca kollarının arasına aldı.Iki yanımda sallanan kollarımı hareket ettirmeden öylece tek bir noktaya bakmaya devam ettim.

Gabriella,hızlanan yağmura daha fazla direnemeyerek doğruldu ve beni de kaldırdı.

Tek kelime etmeden Zayn'in arabasına bindik.Deri koltukları sırılsaklam olmuş bedenim ıslatırken,bu kadar pahalı bir arabanın koltuklarını sırılsıklam yaptığım için kendimden utanıyordum.

" Zayn,senin için sakıncası yoksa Estella bugün sende kalabilir mi ? " Zayn,dikiz aynasından bana kısa bir bakış atıp başını salladığında Gabriella'nın ona her şeyi anlattığından emin oldum.

Yol boyunca tek kelime etmeden cama doğru döndüm ve hızla yağan yağmuru izledim.

***

" Sana zarar veremez.Duydun mu beni ? "

Zayn,salonda bir ileri bir geri yürümeyi kesip olduğu yerde duraksadı ve öfkeyle kısılmış gözlerini yüzümde gezdirdi.Ona öylece bakarken geldiğimden beri konuşmadığımı fark ettim.Buna daha fazla dayanamamış olmalı ki büyük adımlarıyla hızlıca bana doğru yürüdü ve önümde diz çökerek çenemi nazikçe tuttu.

" Konuş benimle,Estella.Tüm dünyayı sen konuş diye susturdum.Nasıl sağırsın kendine ? "  Ağlamaktan küçülmüş gözlerimi yavaşça kırpıştırmakla yetindim.Burnumun ucu sızlıyordu,hasta olacağımdan emindim.Titrek bir nefes çekerek yanağımın içini gergince dişledim.

" Şimdiden her yerde beni arıyordur " Ses tonum kendime olan güvensizliğimi,korkularımı ve üzüntülerimi gün yüzüne vuruyordu.Benim bile güçlükle duyabileceğim kısık sesime rağmen Zayn kendinden emin bir tonda ela gözlerini gözlerimde gezdirirken konuştu.

" Sana zarar vermesine izin vermem.Baban ya da herhangi biri,bu benimleyken güvende olduğun gerçeğini değiştirmeyecek "