SON MU?

Bitti... Herşey bitti ...Beni aldatan pislik sevgilimden ayrıldım hemde beni kardeşim olarak gördüğüm kızla aldatmıştı. Hayatım en büyük kazığını yedim belki de ben öyle sanıyordum. O sürtüğe nasıl kardeşim dedim ki ben. Annemle babamın mezarına gitmiştik, ona içimi dökmüştüm hatta Uğur'u bana o ayarlamıştı. Nasıl bir sürtüklüktür bu ya? Bir insanın yaşamak için iğne ucu kadar bile nedenim olmaz mı? Benim yok işte, hayat zaten bana ancak kazık vurmasını biliyor. Ben kurtulmak istiyorum artık bu hayattan, umudumun yok olmasını izlemekten, yaşamdan... içimden konuşa konuşa sonunda odama gelmiştim. Huzurun rengi yoktu bende hele mutluluğun hiç yoktu. Tek bildiğim karanlıktı. Aydınlığa ulaşmaya çalıştıkça dibine kadar battığım ve her çırpınışımda beni gömen karanlıktı. Odamda benden farksızdı. Karanlığın tonunu taşıyordu. Kırmızı perdeler güneşi engellerken gri duvarlar hapishaneyi andırıyordu. Siyah yatağım bütün karanlığın sahibini andırırcasına odamın ortasında duruyordu. Belki zordu ölmek ama yaşamak kadar acı veriyormuydu bana? Yatağımın altındaki küçük kutumu çıkarıp yatağımın üzerine oturdum. Anılar mıydı beni güçsüz kılan bilmiyordum ama tek çıkış sandığım yoldan devam ediyordum. Yavaşça açtığım küçük sandığım bana o kadar ağır gelmişti ki sanki açılmak istemiyordu. Annem ve babam bana gülümseyerek bakıyorlardı. Fotoğrafları elime alıp tek tek incelemeye başladım... Dondurma yerken burnumunda benimle dondurmayı yediği fotoğraf sondu. Bunu babam çekmişti. Bana sen burnundaki çikolatalı dondurmayla bile güzelsin demişti. Fotoğrafa gözümden bir damla yaş düştü.

-Bekle babacım az kaldı.

Fotoğrafa son bir kez daha bakıp yatağımın üzerine yavaşça bıraktım. Sandığın en uç köşesindeki façayı alıp aynanın karşısına geçtim. Hazır mıydım yoksa çok mu acı vardı üzerimde aslında sabrım kalmamıştı benim. Bir hayatıma bir de bileğime baktım. Hangisi daha çok acı veriyordu bilmiyorum. Birden bileğime küçük bir acı girdi. Önce hiçbir şey hissetmiyordum. Yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu. Yer kırmızıydı ve benim yolum karanlık....