Fanfiction związane z anime "Nanbaka"
Gdzieś, nie wiadomo gdzie, istnieje więzienie Nanba. Przebywają tam najgorsi zbrodniarze z całego świata.
W sektorze 13, sali 13 przebywa czwórka przyjaciół, którzy chcą stamtąd zwiać. Prawie każdy z nich ma po...
- O czym chcesz gadać? - powiedział cicho Uno, by nie zbudzić innych.
- Dobrze wiesz o czym. - skinął głową na Misao.
- Hm. W takim razie weźmy to na zewnątrz. - chłopak wstał, założył ręce za głowę i ruszył w kierunku wyjścia. Jyugo za nim.
Po kilku minutach wędrowania w ciszy, znaleźli się na dachu.
- Możemy skończyć? - zaczął Jyugo.
- Hm?
- Tą całą pseudo kłótnie? Zmieniłeś się od kiedy Misao się pojawiła. - brunet oparł się o barierki.
- Nie wspomnę o tobie. Stałeś się mięczakiem. Tak nagle obchodzi cię inna osoba.
Jyugo ścisnął rękę w pięść.
- Tsk. - chłopak zacisnął zęby.
Ta dwójka ma za sobą najdłuższą historię z całej czwórki więźniów. Ufają sobie bezgranicznie i martwią się o siebie. Zwykle się sprzeczali, ale nie aż tak żeby się do siebie nie odzywać.
- Czy możemy wrócić do normalnego gadania?
- Aw.. czyżbyś tęsknił ty parszywy skunksie? - Uno nadął policzki.
- Wal się farbowany kundlu. - warknął Jyugo.
- Chce poprostu wrócić do normalnego gadania. Takiego jak sprzed miesiąca. Wiesz, trudno będzie z kimś spędzić dożywocie nie odzywając się do niego. - dodał po chwili.
Uno zaśmiał się.
- Kumple przed laskami? - uśmiechnął się blondyn i wystawił pięść.
- Ile razy powtarzałeś tą zasadę, a i tak mnie wystawiłeś, bo szedłeś na randkę?
- Oi. Stul dziób i przybijaj. - Jyugo odwzajemnił mu uśmiech i przybił mu żółwika.
Więźniowie zaczęli się śmiać.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
*so cute*
Niedługo potem znalazł ich Hajime i skopał im tyłki za wychodzenie z celi po zgaszeniu świateł.
Ranek √ Misao
Otworzyłam oczy. Zaspanym wzrokiem rozejrzałam się po celi.
Chłopaki spali w najlepsze. Nico chrapał przed laptopem, Jyugo wierzgał nogami, Uno spał z wypiętym tyłkiem. Tylko Rock spokojnie drzemał.
Przetarłam oczy. Strasznie sucho mi w gardle.
Nieprzytomnym krokiem zaczęłam się kierować w stronę stołówki. Po drodze jeszcze ziewałam ze zmęczenia.
Tak z nikąd, ktoś złapał moje ramię.
Odwróciłam się.
Przede mną stał dość wysoki.. napewno starszy ode mnie mężczyzna z różowymi włosami. Twarz miał zakrytą maską.
