Eve geleli yirmi dakika falan oluyordu.
Lavaboda işimi bitirip çıktım. Mirza nerdeydi bilmiyorum. Küs değildik sadece biraz .. konuşmuyorduk galiba.
Karnıma bugünden beri giren ağrı daha da şiddetlenmisti.
Yatağa yatıp pikeyi iyice üzerime çektim.
Belkide hak etmiyordum bu adamı..
Benim gibi bi kız böyle güzel bi adamı sevebilir mi..
Ona yetebilir mi..
Bilemiyorum..
Belkide onu üzüyorumdur. Yoruyorumdur. Kırıyorumdur..
Ben sevmenin ne olduğunu bilmiyordum ki.. öyle geldim bu adama..
Göz yaşlarım öylece süzülürken yastığa, aklımda sadece bu adamı ne kadar sevdiğim vardı..
Bi gün beni bırakmasından ölesiye korkuyordum..
Belkide kırmıştım onu bugün.. ben sadece benim yüzümden birini öldürmesini engellemek istemiştim. Yoksa elbette sonerin olmadığı bi dünya benim için yaşanılasi yer.
Sürekli benimle uğraşiyor. Benimle dertlerimle sorunlarımla.. yorulmuyormuydu acaba hiç..
Kapının açılma sesiyle göz yaşlarımı hızla sildim.
Yavaş adımlarla yatağa yaklaşıp kendini derin bi nefesle yanıma bıraktı. Tek eli beni kendine çektiğinde uyumadığımı anlamaması icin dua ediyordum.
Bana gelmişti.
Yine ve yine.
Sıkıca sarılıp saçlarımdan öptüğünde huzurla doldu içim.
Bu adam huzurdu.
Bu adam mutluluktu..
Bu adam tüm iyi şeylerdi işte..
Sessizce ona dönüp huzur kokan göğsüne sığındım.
Uyku onun kollarında o kadar tatlıydı ki..
♡♡♡♡♡♡
Gözlerimi açtığımda zifiri karanlık bi gece buldum.
Kollarında yattığım adama döndüm karanliktan yüzünü seçemesemde kaşlarını çatmış ama yinede masum bir şekilde uyuyordu yine..
Yanından usulca kalktım odadan çıkıp aşağıya indim.
Boş koltuğa yerleşip kafamı geriye doğru yasladım.
Annem.. söylediklerin hiç aklımdan çıkmıyor ..
nasıl yapabildin bunu bana?
Hiç mi canın yanmadı o sözleri söylerken? Hiç gözlerin dolmadı anne.. hiç sesin titremedi?
Nasıl reva görürsün bunu bana anne?
Ben kendimi kurtarmak için yaptım. Ama görmedin anne. Sesimi duymadın.
Ben kendimi kimseye satmadım..
Ben sadece.. ah be anne keşke ben sussam .. Ben konuşmasamda sen anlasan..
Yoruldum artık.. bir yandan toplamaya çalışırken birileri hep bozdu .. hayatımı bir türlü düzene sokamadım ben..
Ah be annem seni nasıl getirdiler bu hale.. nasıl sonerden yana oldun ben yanarken.
Ama anne bir gün ah edeceksin söylediklerine, söyleyeceklerine, düşündüklerine..
İşte o zaman çok geç olacak..
Göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim ah be annem neden yaptın bunu bize..
Kafamı dizlerime gömüp öylece ağlamaya devam ettim.
Hayatıma..
Olanlara..
Olacaklara..
Devam eden yaralarıma..
Merdivenden duyduğum ayak sesleriyle kafamı mümkünmüş gibi daha çok yasladım dizime.
Önümde diz çöken adama bakmasamda ne halde olduğunu biliyordum.
Elleriyle kafamı kaldırıp ona bakmami sağladı.
- bitanem.. ne oldu sana .? Niye beni uyandırmadın? Tırnağın kırılsa bana haber vereceksin demedim mi ben sana kadın. Hele de ağlıyorsan . İçin dolduysa.. ilk geleceğin kişi benim demedim mi?.
Kızarmış gözlerimle sevdiğim adama baktım ben onu hak edecek ne yaptım?
- ben.. annemin söylediklerini unutamıyorum.. olmuyor.
Canım yanıyor.
Hıçkırıklarımın arasında zorla konusmustum elinin baş parmağıyla göz yaşlarımı silip yüzümü avuç içine aldı
- bak bana. Bundan sonra kimin ne dediği umrunda olmicak tamam mı?.
Bundan sonra sadece sen ve ben varız.
-soner.. ne olucak ona?..
Adını söylememle çenesi kasılmış ve yeterince gerginlesmisti. Onun adını benden duymak resmen çıldırtıyordu bu adamı..
- herkes hak ettiği cezayı alıcak. Sen sadece kendini ve mutluluğunu düşün olur mu güzelim.. ve bidee uykunu.
Ben ona beni geçiştirdigi için bakarken o çoktan kucağına almıştı bile beni.
- ne yapıyorsun deli!
- deliyim var mı.? En çokta sana deliyim.
Gözlerime kenetledigi gözleri dudaklarıma kısa bi bakış atsada kendini geri çekip merdivenlerden çıkmaya başladı.
Birlikte aynı yatağa giricek olmamiz tuhaf hissettirsede o duyguya karşın kendimi çok güvende hissediyordum.
Odaya geldiğimiz de beni yatağa bıraktı. Ben pikenin altına girerken o da yan tarafıma geçip beni kollarının arasına aldı. Yarın pazartesiydi iş günü. Herkesin aksine ben heycanliydım gitmeyi istiyordum. Kafam dağılıyordu en azından.
Saçlarımdan öpüp beni iyice kendine yasladı.
Uyuyuşunu dinledim bi süre.
Nefes alıp verişini..
Şükrettim allah'a.
Bana böylesine güzel bi adamı verdiği için beni böyle bi armağana layık gördüğü için binlerce kez şükrettim.
Huzurlu kollarında güzel bi uykuya kendimi bırakırken kalbimin kırık yanı anne diye sayıklıyordu..
Çok şey kaybetmiştim belki ama bu adamı kazanmıştım .
Bi ailem beni silmisti fakat bu adamda bana ev olmuştu.
♡♡♡♡♡♡♡
