En Büyük Yanlışım Sensin~M.Y.G

Bölüm~3

Merhaba arkadaşlar yine ben. İyi okumalar. Sizi seviyorum♡♡

Bae'nin ağlama sesini duyduğum an gözlerimi açdım. Saate baktığımda saat 04:00. Neden ağlıyordu acaba? Tanrım ben napcam şimdi?
Chan-Ri: Bae noldu? Acıktınmı? Altınamı yaptın?. Ah ama hiç biri diğil. Ac olmazsın ve altın tertemiz.
Bae'ni kucağıma alarak ona ninni söylemeye başladım. Evet ne kadar ciddi olsamda kardeşim varsa her zaman korkuyorum. Çünki onun geldiği ilk gün. Neden böyle ağladığını bile bilmiyorum. Evet yine Bae susmamışdı. Odamın kapısının açılmasıyla o tarafa döndüm. Gelen Dae ve Woong'du
Dae: Chan-Ri noldu? Neden ağlıyor?
Chan-Ri: Bilmiyorum.
Woong: Annesini özlemişdir. Ondan ola bilir.
Dae: Doğru söylüyorsun. Annesinden uzakta ve bizimle ilk günü.
Chan-Ri: Dae ve Woong ne yapıcam ben şimdi?
Woong hemen Bae'ni kucağına aldı ve kendi odasına geçti. Yarım saat sonra Bae'nin ağlama sesi gelmiyordu. Galiba uyumuşdu
Chan-Ri: Dae istersen sen git uyu artık. Ben artık gerisini hall ederim. Teşekkürler. Senide uykundan etdik
Dae: Mal mısın? Her zaman yanındayım. Birde böyle konuşma
Chan-Ri: Teşekkür ederim. İyi ki varsın. Ha bu arada Dae yarın kardeşim size emanet
Dae: Bir yeremi gidicen?
Chan-Ri: Evet iş bulmam lazım. Çünki Bae'nin bir çok şeylere ihtiyacı var.
Dae: Neden sen?
Chan-Ri: Kardeşime bakma sorumluluğu bende Dae o yüzden.
Dae: Bende yardım etsem?
Chan-Ri: Ahh hayır. Sadece ben.
Dae: Baş belası aslında sen diğil ben çalışmalıyım
Chan-Ri: Zaten siz her zaman çalıştınız. Ben ama evde öylesine oturdum. Şimdi sıra bende hadi sen git uyu.
Dae: Kendin bilirsin artık. Yardıma ihtiyacın olursa her zaman yanındayım
Chan-Ri: Teşekkürler her şey için
Dae uyumaya gitdiği an bende hemen Woong'un odasına gitdim. Sessizce kapını açdım ve Woong Bae sarılarak uyumuşlar. Sessizce odadan çıktım. Ve uykum olmadığı için yemek yaptım ve bir notda Bae ne yapılmalı onun listesini yazdım ve notu buz dolabının kapağına yapıştırarak odama gitdim.
Duş aldıktan sonra hazırlandım
Kiyafetlerim

Hazırlandıkdan sonra hemen evden çıktım. Ve arabaya binerek bir iş yeri bulduğum adrese gitdim. Burası büyük bir binaydı. Bakalım nasıl bir iş. Ben mal sadece olarak adresi okudum ne işi olduğunu ise bilmiyorum. Düşüncelerimden kurtularak içeri girdim. Ve bir çalışanla konuşduğumda beni bir odaya götürdü ve kapıyı çaldık ve "Gel" demesiyle odaya girdik.
Çalısan: Efendim merhabalar. Kızı getirdim.
X: Tamam Joon sen gide bilirsin.
Joon öne eğilerek odadan çıktı. Kızı getirdimde ne demek mk. Eh neyse. Patronun yüzünü görmemle şok oldum. Bu oydu. Barda gördüğüm siyahlara bürünmüş ve bana deli gibi bakan biri

X: Hey neden daldın? Beni gördüğüne şaşırdın mı?
Chan-Ri: Bir az evet
X: Neyse geç otur.
Gösterdiği koltuğa oturdum. Giydiğim eteğe bir kez daha sövdüm. Çok kısaydı. Ama olsun güzel.
X: Ben Min Yoongi. Sen hala dalgınsın. Kendini bile tanıtmadın
Chan-Ri: Ben Chan-Ri. Buraya iş için gelmişdim.
Yoongi: Ne işi?
Chan-Ri: Fark etmez. Sadece çalışacağım bir işimin olmasını istiyorum
Yoongi: Anladım. O zaman benim yardımcım ol.
Chan-Ri: Ben mi?
Yoongi: Hayır şuradaki heykel. Tabiki de sen. Ha bu arada hem işde hemde evde yardımcım olucaksın.
Chan-Ri: Evde neden?
Yoongi: İş için yardım lazım olucak o yüzden.
Chan-Ri: Anladım. Ama evde yardımcı oldukdan sonra eve gide bilirim mi? Çünki minik bebek varda
Yoongi: Sen evlimisin?-dedi gözlerini şaşkın bir şekilde açarak
Chan-Ri: Hayır. Minik kardeşim var, o yüzden söyledim. Onunla ilgilenmeliyim işlerimden sonra
Yoongi: Tamam. O zaman yarın sabah saat 6:00 akşam 8:00 kadar burda olmalısın.
Chan-Ri: Tamam. Teşekkürler.
Yoongi: Yarın görüşürüz. Ha bu arada böyle kısa giyme. Yakışıyor sana ama rahat olmadığın belli.- dedi pis-pis sırıtarak
Sessizce yüzüne baktım. Mal mı lan bu? Eh neyse Chan-Ri kendine gel hadi çık dışarı ve git evine.
Öne doğru eğilerek odadan çıktım. Neden bilmiyorum ama çok utanmışdım. Düşünceli bir şekilde yürürken birine çarpdım. Bu Joon'du
Chan-Ri: Üzgünüm Joon. Dalgın olduğum için sana çarpdım.
Joon: Hiç bir şey olmaz Chan-Ri. Bay
Chan-Ri: Bay

Joon(çalışan)

Oradan çıkarak eve gitmemişden önce Bae için bir kaç oyuncak ve kiyafet aldım. Ev içinde bir kaç şey aldıktan sonra eve gitdim.
Kapını çaldığımda Woong ve kucağında Bae kapıyı açtılar.
Woong: Ooo kimler gelmiş. Bae bak bu senin maymun yüzlü ablan. Hadi ablana git
Bae kafasını istemiyorum şekilde sallayarak Woong'a daha çok sarıldı. Bende gülerek oturma odasına geçtim.
Dae bana "bu ne kiyafet" der gibi bakıyordu
Chan-Ri: Hey naber?
Dae: Git kiyafetini değiştir. Sonra bana naber dersin. Hadi!
Chan-Ri: Senin ben...
Dae kafama yastık atmasıyla ona küfür ederek odama koşdum.
Kiyafetimi giyinerek oturma odasına gitdim.Dae beni gördüğü an
Dae: Sen gel buraya! Neden bana küfür etdin.
Chan-Ri: Bilmem sinirlendim.
Woon: Hadi yemek yemeye
Bae oyuncaklarıyla eğlenceli bir şekilde oynuyordu. Onu kucağıma aldım ve mutfağa gitdik
Dae: İşlerin nasıl oldu? Bir iş buldunmu?
Chan-Ri: Evet dedim ve her şeyi onlara anlatdım. Sadece bir yeri söylemedim. Eteğim hakkında konuşduğu kısmı. Yemeklerimizi yedik ve Bae bu gün çabuk uyudu. Bizde öylesine oturduğumuz an kapı çaldı.
Chan-Ri: Ben bakarım dedim ve kapıyı açdım. Karşımda onun arkadaşını görmemle şok oldum
X: Merhaba ben Jeon Jungkook
Chan-Ri: Merhaba?
Jungkook: Arkadaşım Yoongi sizi evine çağırıyor.
Chan-Ri: Bu saatdemi?
Jungkook: Evet
Dae: Siz kimsiniz? demesiyle Dae taraf döndüm.
Jungkook: Chan-Ri patron çağırıyor. Lütfen hemen gelin. Bekliyorum
Chan-Ri: Tamam.
Odama giderek kiyafetlerimi giydim

Dae beni gördüğünde
Dae: Hani etek yoktu
Chan-Ri: Ah Dae boş ver. Çabuk gelicem. Bye

Hemen Jungkook'la Yoongi'nin evine gitdik. Evin önünde durduğumuzda Jungkook beni evde bırakarak gitdi.
Yoongi: Hoş geldin Chan-Ri.
Sessizce öylece ona bakıyordum.
Yoongi: Hadi gel buraya. Benim yardımcım
Chan-Ri: Ne istiyorsun?
Yoongi: Seni desem nasıl olur. Hani etek yoktu. Neden etek giydin?
Chan-Ri: İçmişsin. Ve kendinde bile diğilsin. Eve gitmem gerek. Kardeşime bakmalıyım
Yoongi: Hayır artık burada olucaksın.
Chan-Ri: Hayır.
Chan-Ri: Sen Delisin!
Yoongi:....
Dediğiyle şok oldum. Bunu yapazdı? Ama deli yapada bilir. Ah çıldırcam!