(Tamamlandı)
"Sana önceler çok şey yapdım ve çok üzgünüm her şey için"~dedi Yoongi ve kıza sıkıca sarıldı. Her şeyin iyi olacağına ve sevdiği kızın bu zorlukları yakın bir zamanda yeneceğini biliyordu... 💫
Woong ve Seo Yoon Hana'yla birlikde odalarına gitdiler. Ve Bae'de Hana'nın yanından hiç bir yere gitmiyordu. Yemek yemesini için mutfağa çağırdığımda bile Hana'nı korumam gerek diyordu.
Bir kaç saat sonra sessizce her kes kendi odasına geçmişdi. Bense oturma odasında öylece duvarı izliyordum. Telefonuma gelen mesajla kilidi açarak kimin mesaj attığına bakdım
Jungkook: Merhaba Chan-Ri. Seninle konuşmam gerek. Ne zaman görüşe biliriz?
Chan-Ri: Merhaba Jungkook. Sana ne zaman uyğunsa söyle.
Jungkook: Tamam Chan-Ri. O zaman **** kafesinde. Saat 16:00 'da görüşelim.
Chan-Ri: Tamamdır.
Saate bakdığımda 13:30. Ben hazırlanana kadar 15:30 olucakdı. Hemen odama giderek zorlada olsa kiyafetlerimi giyinmeye başladım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet söylediğim gibi saat 15:30 olmuşdu. Zorda olsa bir taksiye binerek kafeye gitdim. Taksici sayesinde arabadan indim ve ona teşekkürler ederek parasını ödedim Kafenin önünde beni bekleyen Junkook'un yanına giderek onunla birlikde Joon'un oturduğu masaya doğru gitdik.
Jungkook: Hoş geldin Chan-Ri
Chan-Ri: Hoş bulduk..
Joon: Merhaba Chan-Ri..
Chan-Ri: Merhaba Joon. Bir şeymi oldu?
Joon: Ah~ Ha-hayır.
Üçümüzde oturarak söhbete başladık.
Jungkook: Chan-Ri bu yapdığım doğru bir şey diğil ama Yoongi'nin yanına gitmelisin. Onun için yine çalışmalısın. Evet böyle bir şekilde çalışamazsın. Ama Yoongi iyi diğil, onun sana ihtiyacı var..
Joon: Cevabın ne?
Chan-Ri: Ben bilmiyorum
Joon: Lütfen iyi düşün.
Sessiz kaldım, ne yapmam gerekdiğini bilmiyordum. Onun yine asistanımı olmalıyım yoksa öylece kendini öldürmesine izin vermeliyim. Onun ölmesini hiç istemem. Ne yapacağımı bilmiyorum! Birinin beni çağırmasıyla düşüncelerimden kurtuldum.
Jungkook: Chan-Ri?
Chan-Ri: Jungkook onunla yarın görüşmeliyim. Sonra bir cevap söyleyeceğim. Şimdi hiç bir şey bilmiyorum. İzninizle ben gideyim
Joon: Dur biz seni eve bırakırız-dedi ve hep birlikde kafeden çıkarak arabaya binerek evime doğru gitdik..
Saat çok geç olmuşdu ve ben hala uyuyamamışdım. Onun yine asistanı ola bilirmiydim?. Ne yapacağı belli değil. Sadece ona yardım etmek istiyorumda, istemiyorumda. Delireceğim gerçekten, ama onunla konuşmadan hiç bir şey yapamam. Belki başka bir çalışan istiyordur, belki çalışmama izin verir.
Kapımın sessizce açılmasıyla içeri giren bedene bakdım. Dae'ydi ve yine yanıma gelerek kafasını dizlerime koyarak uyumaya başladı.
Chab-Ri: Dae?
Dae: Hmm?
Chan-Ri: İyimisin? Her zaman üzüldüğünde ve ya canın bir şeye sıkıldığında dizlerimde uyurdun.
Dae: Hiç bir şey yok Chan-Ri. Sadece yorğunum bu kadar. Merak etme. Seni rahatsız edi-
Saçlarını çekdiğim için kelimesi yarıda kesilmişdi. İyi oldu sana.
Dae: Hey! Neden saçlarımı çekiyorsun?!
Chan-Ri: Yanlış konuşduğun için. Her neyse, uyu artık. İyi geceler.
