(Tamamlandı)
"Sana önceler çok şey yapdım ve çok üzgünüm her şey için"~dedi Yoongi ve kıza sıkıca sarıldı. Her şeyin iyi olacağına ve sevdiği kızın bu zorlukları yakın bir zamanda yeneceğini biliyordu... 💫
Chan-Ri: Dae, onun söylediklerini ondan duymanı istiyorum. Ben hiç bir şey söylemeceğim. Ve yalanlarıyla senin beynini doldurmasına izin verme.
Dae: Geliyor musun peki?
Chan-Ri: Hayır ve her gün buraya gelmeye kalkışma. Çünki, artık burada kalmayacağım. Yoongi'yi rahatsız etmeyelim ve beni uzun süre rahatsız etmeyin.
Dae: Chan benim hiç bir suçum yok ve sen bizi BIRAKARAK GİDİYORSUN?!- sonlara doğru sesini yükseltmişdi ve haklıydı, Seo Yoon yüzünden diğerlerini bırakarak gidiyorum. Nereye gideceğimi bile bilmeden.
Dae'ye hiç bakmıyordum, ama onun sessizce ağladığını biliyordum. Ona öyle davranmamalıydım. Ama onu hiç üzmek istemiyorum. Seo Yoon yüzünden...
Onun yanına gitmek, ona sıkıca sarılarak, kafasını dizlerime koyarak saçlarıyla oynamak istesemde tekerleklisandalyem yanına gitmeme engel oluyordu. Bu yüzden öylece onun ağlama sesini duyuyordum
Dae: Chan lütfen gitme... Sen Seo Yoon yüzünden beni bırakma, gitme lütfen...
Dae: Şimdi söyle bakalım. Eve gidiyor musun?. Lütfen 'evet gidiyorum' de. Çünki her şeyin böyle olmasını istemiyorum. Canım çok yanıyor Chan-Ri. Seo Yoon'un ne yapmak istediğini bilmiyorum. Kızı güvende ama neden sana böyle bilmiyorum. Onun yapdıkları için senden özür dilerim. Çoook üz-
Chan-Ri: Senin özür dilemene gerek yok Dae. Üzgün olmanada gerek yok.
Chan-Ri: Neyse söylediğim gibi artık beni arama. Ben kendim geri dönersem o zaman sana haber vereceğim(!). Kendine ve diğerlerine iyi bak. Düşünmeme,yalnız kalmama ihtiyacım var. Bu yüzden gidiyorum, belki bir hafta,belki bir yıl. Sadece yalnız kalmama izin ver lütfen.
Onun yanında ağlamak istemiyordum. Ama gözyaşlarım benden habersiz gözlerimden intihar eder gibi düşüyorlardı. Kendimi hiç bu kadar kötü hiss etmemişdim. Bu kadar hiç üzülmemişdim. Dae'nin gözlerimin önünde ağlayarak bana bakması canımı çok acıtmışdı. Birinin beni bu acısan kurtarmasını ya da Dae'nin acı çekerken görmek istemiyordum. Birinin yardımına çok ihtiyacım vardı, hemde çok....
Akşama kadar Dae yanımda kalmış ve en sonda eve gitmişdi. Yoongi ve Bae ise o gittikden sonra eve gelmişlerdi. Yoongi neden onunla gitmediğimi soruyordu, bense sadece sessiz kaldım. Bende onunla gitmek istiyordum ama bir az toparlanmama ihtiyacım vardı. Büyük bir yanlış yapa bilirdim. Seo Yoon'un ne yapmak istediğini bilmeden o eve giderek Bae ve kendimi belaya düşürmek istemiyorum...
Gece geç saate kadar duvara boş-boş bakarak düşünüyordum. En sonda düşünmenin hiç bir faydası olmayacağını ve bir şeyler yapmam gerekdiğimin farkına vardım. Ama elimden ne gele bilirdi ki... Artık düşünmek bile istemiyordum hiç bir şeyi.
Aniden Yoongi brni kucağına aldığında bir anllk şok olmuşdum. Bu uyumamış mı hala?.. Hiç bir şey söylemedim,oda hiç bir şey söylemedi. Beni yatağıma bırakdı ve yatağın diğer tarafına geçdi. Ve ne yapdığnı anlamadan sadece onu izliyordum. Yatağa uzanarak sırtını bana döndü, bende sırtımı ona dönerek uyuyama çalışdım. Yoongi'nin bana arkadan sarılmasıyla tüm uykumun gittiğini anladım. En sonunda konuşmaya başladım
Chan: Yoongi? Bir şey mi oldu? Neden sarılıyorsun?
Yoongi: Lütfen sessiz ol ve uyu. Biliyorum Bae'yi de soracaksın. Benim odamda uyuyor. Şimdi uyu lütfen sende. İyi geceler Meleğim..
Uzun zaman sonra ilk defa huzurlu bir uyku uyumuşdum. Yatağımdan kalmağa çalışarak tekerleklisandelyeme oturdum. Ve banyoya giderek rutin işlerimi hall ettim. Dolabıma gelerek bir kaç kiyafet seçdim ve giymeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hazır oldukdam sonra ise Yoongi ve Bae'nin yanına gittim. Bae'ye sıkıca sarılarak yanaklarını öpmeye başladım. Yoongi'yede günaydın diyerek masaya geçdim. Üçümüzde yemek yemeğe başladı. Ve Yoongi'nin telefonuna gelen aramayla mutfaktan dışarı çıkdı. Bir kaç dakika sonra yanımıza gelerek yeniden yemeğine başladı. Ve
Yoongi: Chan hazırlan.. Hastaneye gitmeliyiz.
Dediğinden hiç bir şey anlamıyordum. Sadece mal gibi yüzüne bakıyordum
Yoongi: Ne bakıyorsun? Doktora gideceğiz. Son durumun nasıl diye. Korkma senin için gideceğiz bu kadar. Ve Bae'de bizimle mi gelsin? Yoksa Jungkook'a bırakalım hastaneye giderken?.
Chan: Jungkook'a bırakalım. Uyku saati gelirse yaramazlık yapacağından eminim. Ve her şey için teşekkür ederim~diyerek içden bir gülümseme sundum ve oda bana karşılık verdi.
Önceler patron ve asistandık ve şimdi ise ne olduğumuzu bilmiyorum. Kafam o kadar karışık ki, onunla bir şekilde konuşmak istiyordum...
