En Büyük Yanlışım Sensin~M.Y.G

Bölüm~14

Gözlerimi
açdığımda yine beni sinirlendiren bir hastane odası. Sebeb ise tedavilerim devam ediyordu. Gerçekden çok sıkılıyordum, aynı odada kaç ay daha kalacakdım diye düşünüyordum. Burada 3 aydır tedavi görüyorum ve hala ayağa kalkamıyorum. Ne zaman Dae'ye söylesem bana kızıyor, yada bağırıyordu. Galiba bu şekilde buradan gidecekdim. Odamın kapısının deli gibi açılmasıyla tüm düşüncelerimden kurtuldum. Gelen minik Bae yakışıklımdı. Bana doğru koşarak yanımdaki koltukta oturdu. Onun arkasından ise diğerleride geldi.
Her kese dikkatlice bakdığımda birine gözlerim takılı kaldı. Bu Yoongi'ydi, Dae onun nasıl buraya gelmesine izin vermiş?. Bana yaklaşarak Bae'nin yanında oturdu. Sanki hiç yer yok(!)

Dae: Chan, Yoongi seninle önemli bir şey konuşmak istiyormuş. Çok israr etdi bu yüzden izin verdim.

Buna şaşırmadım, çünki Dae beni iyi tanıyor. Bakışlarımdan ne söylemek istediğimi anlardı. Dae'ye gülümsedim ve Seo Yoon'un kucağındaki minik Hana'ya bakdım. Büyüdükce Seo Yoon'a çok benziyordu. Hemde çok yaramaz kızdı, geceleri pek uyumaz ve Bae'den hiç ayrılmazdı. Minik Bae'm ise sadece sessizce onunla oynar hiç bir şey söylemezdi.

Bae: Anne? Ne zaman eve geleceksin?-dedi, gözleri dolarken.

Chan: Üzgünüm canım ama 1 ay daha kalmam gerek. Söz sonra yürüyerek(!) yanına geleceğim

Bae: Gerçekten mi?

Chan: Evet canım.

Bir az söhbetden sonra her kes gitmişdi. Sadece bay ukala vardı. Ne konuşmak istediğini bile bilmiyordu galiba, sadece deli gibi bana bakıyordu!

Chan: Ne var?! Ne bakıyorsun?!
Yoongi: Güzelliğine

Chan: Ne?!

Yoongi: Ah... Hiç boş ver. Seninle konuşacağım tek şey... Özür dilerim, Chan-Ri şimdi ben konuşacağım sen sessiz ol lütfen.- söyledikleri karşısında sessizce kalıyordum. Sanki hiç konuşamıyormuşum gibi..

Yoongi: Yapdıklarım için özür dilerim, gerçekden sana öyle şeyler yapmak istemezdim. Sadece çok sinirlenmişdim ve o an onu yapdım. Sinirlerime hakim olamıyorum, Jungkook ile Joon sinirlerimi çok bozdukları için seni üzdüm. Hala kendimdem nefret ediyorum. Sana öyle şeyler yapmamalıydım. Senin üzülmene dayanamam, senin ağladığını gördüğümde sanki dünyam başıma yıkıldı... Çok özür dilerim. Evet doğru ne kadar özür dilesemde beni affetmiyeceksin. Yinede özür dilerim. Hayatıma girdiğin günden bu zamana kadar gerçekden farklı oldum. Ben hiç kimseyi seni sevdiğim kadar sevmemişdim Chan. Seni çok seviyorum. Ve seni sevdiğimi çok geç anladım... Benim sevgilim olurmusun?

Yoongi'nin söyledikleri karşısında şok olmuşdum. İstemsizce ağlamaya başladım, evet Yoongi'de ağlıyordu. Bana sıkıca sarılarak özür dilemeye başladı. Ve arada "cevabın ne?" gibi sorular soruyordu. Cevabım ne diye düşünüyordum, kalbim 'evet' diye bağırsada, bana yapdığı kötülükleri hiç unutmamışdım..

Chan-Ri: Yoongi...Cevabım ne bilmiyorum. Beni her zaman küçük düşürdün, kalbimi çok kırdın. Bana zaman ver. Sana cevabımï söyliyeceğim.

Yoongi: Haklısın. Yeniden özür dilerim. Cevabını bekleyeceğim Meleğim-dedi ve saçlarıma öpücük bırakdı. Sonra ise odayı terk etdi.. Yine yalnız kalmışdım, her zaman ki gibi!

-----------------------------------------------------------
Yoongi'den
Sabaha kadar Chan-Ri'ni düşünüyordum. Söylediklerinde çok haklıydı. Ama onun benim kölem gibi çalışmasını istemiyordum ve bunları yapmak zorunda kalmışdım. Çok pişmanım, ne yapacağımı bile bilmiyordum. Uykum her şeyden önemli ama onu düşündüğüm için hiç uyuyamamışdım. Deli gibi düşünceler içinde kalmışdım, Jungkook'la konuşmalıydım. Bir yolunu bulmam gerek yoksa böyle giderse hiç bir şey olma-
Telefonuma gelen bildirim sesiyle tüm düşüncelerimden kurtuldum. Mesaj Chan-Ri'den gelmişdi

Chan: Eğer bu gün işin yoksa seninle konuşmak istiyorum

Yoongi: Tamam gelirim~

Onun mesajına yanıt vererek rahat bir şekil uzandım. Şimdi bir kaç saat uyumam gerekdi..
-------------------------------------------------------------
Chan-Ri'den
Yoongi'nim önemli işi olduğu için bu gün yanıma hiç gelmemişdi. Konuşacaklarımı unutmamalı yarın hepsini anlatmam gerekdi. O öyle düşünsün, hiç bir şey söylemiycekdim.

Odamın kapısı açılarak içeriye Woong girdi. Ve o an tüm düşüncelerimden kurtularak onun ne söylemek istediğini bekliyordum.

Woong: Üzgünüm rahatsız etdiysem. Ama Chan eve dönmelisin. Doktorunla her şeyi konuşdum izin verdiler. Hemen gitmeliyiz, soru sorma sakın!

Sessizce onun söylediklerini dinledim ve hemen hazırlanarak hastaneden ayrıldık. Arabada hiç bir şey konuşmamışdık. Ama dayanamadım ve sessizliği bozan ben oldum

Chan-Ri: Eve neden gidiyoruz? Sorun ne? Birine bir şeymi oldu?

Woong: Sana soru sorma dedim ama. Neyse giderken kendin sorularının cevablarını bileceksin. Şimdi sessizce eve gidelim

Chan-Ri: Manyak mısın? Sana ne oldu böyle? Deli gibi konuşuyorsun ve bu beni çok sinirlendiriyor

Woong: SANA SESSİZ OL DEDİM CHAN-Rİ! EVE GİTDİĞİNDE NE BOK OLDUĞUNU KENDİN GÖRECEKSİN. ŞİMDİ SESSİZ OL!

Sonunda eve gelmişdik. Woong bağırdığı için benden özür dilese hiç bokuma bile değildi. Hayvan gibi bağırmamalıydı. Onun bana yardım etmesini istemediğim için Dae gelmişdi ve onun sayesinde arabadan inerek eve geçdim. İçeri geçmemle Seo Yoon'un ağlaması ve yanında sadece kızının olması, Bae'nin ise hiç bir yerde görmemem korkmama sebeb olmuşdu.

Chan-Ri: Seo Yoon? Bae nerde?- ağladığı için beni hiç duymuyordu. Arkama dönerek Dae'ye bakdım, ne oldugunu sorduğumda

Dae: Bae sen olmadığın için çok üzgündü, kaç gün yemek yemediği için ateşi çıkdı ve şimdi odanda. Doktor iyi olmadığını söyledi, dün yine ailen gelmişdi ve Bae'yi istediler ama vermedim. Senin geleceğini söyledim bağırarak gitdiler. Şimdi odana git Bae'nin sana ihtiyacı var.

Chan-Ri: Peki Seo Yoon neden ağlıyor?

Dae: Bae için çok korkduğu için. Şimdi ağlamıyor artık, Woong onu sakinleşdirecekdir. Hadi odana götüreyim seni.

Dae sayesinde odama gelmişdim. Yatağım mışıl-mışıl uyuyan Bae'ye bakıyordum. Onu uzun zamandır pek iyi göremiyordum, tedavilerimin ilk ayı zor geçmişdi ve onu hiç görememişdim. Tatlı bir sesin bana seslenmesiyle düşüncelerimden kurtuldum.

Bae: Anne? Geldin mi? Gitmiyceksin değil mi artık? Seni çok özledim gitme lütfen~- ağlamaya başlamasıyla ona sıkıca sarıldım ve saçlarına öpücükler bırakdım.

Chan-Ri: Canım ağlama, geldim artık. Tedavilerime evde devam edeceğim ve oraya gitmeyeceğim. Bende seni çook özledim. Hadi ağlama lütfen.

Tüm gün Bae'yle vakit geçirdim, bana anne demesini o kadar çok özlemişdim ki.