Ben Ji Woo. Kore'de Busan şehrinde dogan bir kızım. Ailem beni okutmak icin bir cok engelle savasiyor.
Annem her gun sabah 4'de kalkip 1. Isine gidiyor. Oglen 5'te cikip saat 5:30'da ki isine gidiyor ve ben uyurken eve donuyor.
Babam(!) her sabah 7de kalkip ilk isine gidiyor. Ama ben onu asla babam olarak gormeyecegim. O evli bir kadinla annemi alldattigi günden beri, biz onu asla sevmedik. Asla da affetmedik.
Erkeklere olan güvenim sonsuzdu bir zamanlar, onlarin bizi ne olursa olsun her zaman koruyup kollayacagini dusunurdum. Ama o gün, 2 yıl once o gün, onları yatak odasinda gordum. Ve o zaman anladim. Hiç birseyden emin olmamam gerektigini.
Bizden ozur dilesede, ne kadar ayaklarimiza kapansada, annemle bir soz vermistik birbirimize.
"Asla kimseyi affetme"
"Kimseye asla güvenme"
.
⁰⁵•⁰⁹•²⁰¹⁹
ŞİMDİ OKUDUĞUN
i miss you / pjm
Fanfic💀Okulun en zorba erkegine aşık olmak nasıldır bilir misiniz? 💀Ben bu duygunun nasıl olduğunu artık biliyordum. Senin sayende Park Jimin..
