Wanted: Perfect Yaya [SOON TO BE COMPLETED]

CHAPTER 28 ♥ [Forget]

J A N A  POV

Dinala ako ni Lax sa park. Ewan ko kung bakit dito niya ako dinala. Wala ako maisip.

"Lax, ano gagawin natin dito?" Tanong ko. Ngintian lang niya ako.

"Basta.."

Dala-dala pa rin niya ang guitara. Ini-upo niya ako sa bench. Sa gilid.

Pagkatapos nun, lumuhod siya sa harap ko. "Ano ginagawa mo mine?"

Naging malungkot ang mukha niya. Hindi maipinta. "Pwede ba wag mo na akong tawaging mine.."

Huh? Ano na naman pinagsasabi neto?

"Parang kahapon lang gusto mong tawagin kitang  mine tapos ngayon hindi na?!"

"Eh.. para may bago naman."

"Eh, ano na naman??"

He grins. "Mahal... mahal ang itatawag mo sa akin."

Tinaasan ko siya ng kilay. Tipong nagsasabing; baka may balak to sa akin na ligawan ako.

Hindi sa assuming ako pero na-fe-feel ko talaga na may something meron sa Lax ngayon.

"Okay. Fine. Sige na... mahal." Sabi ko na lang. Alangan naman hi-hindi pa ako.

Jusko. Ang choosy ko naman yata kung hi-hindi pa ako diba? Sa gwapong nilalang na 'to.

Bigla niyang hinawakan ang kamay ko. Feeling ko ang awkward ng atmosphere. Ano nangyayari kay Lax? Wag niyang sabihin na may gusto sa akin 'to.

Tumingin siya sa mga mata ko. Kumikinang ito. Kahit hapon na ngayon nakikita ko pa rin sa mga mata niya kumikinang.

Hinalikan niya ang dalawa kong kamay. I shock. Oh my god!

I suprise of what he did to me. Kissing my hands was really feel good. But, i dont know what to say to him.

This is my first time that a guy was kissing my hands. I feel shy. "L-lax.."

He chuckled. "You know, you were my first love and first crush."

O_____O

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. My eyes was stock on his eyes too. Pero wala akong may naramdamang electricity sa katawan ni tibok ng puso, wala.

I guess, may nagmamay-ari na talaga ng puso ko. Siya lang ang may kayang itibok ang puso ko na sobrang lakas at bilis yung tipong sumali sa racing car.

Unti-unti inilapit ni Lax ang mukha niya frome mine. Gusto ko man ilayo ang mukha ko kasi ayaw gumalaw.

Until, His lips touches mine. He kiss me. Pero tulad nga ng sinabi ko wala akong may naramdamang kuryente.

*Boooogggssshhh*

Nagulat ako na bigla na lang sinuntok ni Adam si Lax. Galit na galit yung mukha niya. Tumingin siya sa akin. Umiwas ako. Ayokong tumingin sa kanya.

Hindi sa nahihiya ako dahil nakita niya kami ni Lax na naghahalikan kundi yung ginawa niya sa akin. Nandito pa rin ang sakit sa puso ko.

Gusto kong isumbat sa kanya lahat ng ginawa niya sa akin na sinaktan ako. Pero nagdadalawang-isip ako. Hindi ko alam kung bakit.

"Jana, mark this day. From now on, I do.. to forget you." Adam said then he walks away.

I follow him. But before that, I look on Lax. "Im sorry." I said remembering those words I said.

Alam kong masasaktan siya dahil sa sinabi ko pero mawawala rin naman agad ang nararamdaman niya sa akin diba? Kesa naman, sagutin ko siya. Mas lalo ko pa siya siguro masasaktan dahil deep inside... hindi ko siya mahal.