Wanted: Perfect Yaya [SOON TO BE COMPLETED]

CHAPTER 9 ♥ [Second Encounter]

J A N A  POV

"Jana, magbihis kana may pupuntahan tayo."sabi ni Auntie sa akin. Tsk.

Kailan pa ba ako magkakaroon nang maayos na tulog?

ARGH!! Inaantok pa ako eh.

"Bakit po, auntie? Saan ba tayo pupunta?"walang gana ko'ng sabi. Sino ba naman hindi magaganahan magsalita kung antok pa ang isip mo at mata moh?

Waaaahhh!! Eye bugs ko. Lumalaki na. =_____=

"Pupunta tayo sa airport mamaya'ng 8:30. Paparating na dito si Kathryn."

.

.

.

O____O Wth?? Seriously? Parating na siya dito?

.

.

.

Bakit hindi ko alam yun? ANG MATALIK KO'NG COUSIN. WAAAAHHH!!!

.

.

.

"S-sige po, auntie. Andyan na po ako. Bibilisan ko lang po." hyper ko'ng sabi. Ang antok ko kanina, nawala na lang para'ng bula. Waaahhh!!  Dahil paparating na dito ang MATALIK KO'NG KAIBIGAN/(slash) SISTER/(slash) COUSIN.

Woohohoho. Matagal-tagal ko na din siya hindi nakita at naka-usap. Anu na kaya ang mukha niya ngayon? Mas naging maganda na kaya?

Dali-dali ako'ng nagligo, nagbihis at  dumeritso na sa kusina.

"A-auntie, tapos na po ako. Hehe." sabi ko kay Auntie with peace sign pa. Haha. Excited na ako'ng makita siya muli.

^____^

"Oh, jana? Nakabihis kana? Ang bilis huh? Para kang si Flash kung kumilos."-auntie

"Siyempre naman po, auntie. Sino ba naman hindi ma-excite, kung ang matalik mo'ng cousin dadarating na." sabi ko kay auntie with matching beautiful eyes pa.

Baliw ko noh? Well, baliw na kung baliw. Wala kayo'ng pakialam. Haha. Excited ako eh.

"Haaayy, ikaw talaga'ng bata ka. Hindi ka pa rin nagbabago kahit kailan pagdating sa anak ko." Oo nga pala, Si Kathryn anak ni Auntie. Ang nag-iisang anak at nag-iisa ko'ng bestfriend.

Matagal na kami'ng magkakakilala simula pa nang bata pa kame. Siya palagi ang tumatanggol sa akin kapag may nang-aaway sa akin.

Pero umalis din siya papuntang Singapore pagkatapos ang nangyari kay Uncle. Namatay kase papa niya in a car accident.

Bata pa nun si Kathryn, nakakaawa nga siya eh. Hindi ko akalain na ang isa'ng tagapagtanggol ko umiiyak sa harap ko.

(flashback)

"Doc, a-anu po'ng nangyari sa asawa ko?" nandoon kami sa emergency room lahat, kami'ng tatlo ni Auntie, Kathryn at ako.

Halos mahimatay si Auntie sa nangyari kay Uncle.

Humarap nang malungkot ang Doctor kay Auntie. Si Kathryn naman nakahawak lang sa kamay ko, nanginginig ang kamay niya at ang ginaw-ginaw pa.

Sana naman, okay lang si Uncle. Sabi ko sa sarili ko. Wala ako'ng alam gawin na makakatulong kay Auntie at Kathryn dahil 8 years of age pa ako nun.

Ang kaya ko lang gawin ay magdasal para kay Uncle at para na rin sa kanila ni Auntie at Kathryn.

Pero nabigo kami'ng lahat. Nasaktan at para'ng wala na rin kami sa sarili to the point na pwede na kami'ng dalhin sa mental.