Μαύρο νερό

Kεφάλαιο 10 - Γεύμα για δύο μέσα στο δάσος

Μπαίνουμε στην κουζίνα. Ο Τζέιμι αφήνει τις τσάντες πάνω σε έναν ξύλινο πάγκο στη μέση του δωματίου. Είναι μια πολύ όμορφη ρουστίκ κουζίνα. Άπλετο φως περνάει από το μεγάλο παράθυρο πάνω απ'το νεροχύτη, που βλέπει στον κήπο. Μου θυμίζει αμυδρά, την κουζίνα που έφτιαχνα με μικρά ξύλινα χειροποίητα επιπλάκια στο κουκλόσπιτό μου,  στο Κότσουολντς, όταν ήμουν μικρή. 

 Όλα εδώ μέσα είναι ξύλινα και δείχνουν να είναι φτιαγμένα με το χέρι. Τίποτα δεν είναι τυποποιημένο. Φαίνεται, γιατί όλα είναι προσαρμοσμένα ακριβώς στις ανάγκες που θέλουν να εξυπηρετήσουν και αξιοποιούν απόλυτα, λες και έχουν γίνει παραγγελία, τον χώρο που έχουν τοποθετηθεί. Χωρίς να είναι φορτωμένη, η κουζίνα δείχνει να έχει όλα τα απαραίτητα.

Ο Τζέιμι έχει έναν ενθουσιασμό που σε παρασύρει. Με κάνει να νιώθω κι εγώ ενθουσιασμένη, αν και δεν είμαι σίγουρη γιατί. Συνεχίζει την ξενάγηση σα μικρό παιδί.

 -"Δεξιά και αριστερά απ'την κουζίνα, στα ντουλάπια, θα βρεις ότι σκεύος χρειάζεσαι για να μαγειρέψεις. Αριστερά απ'το νεροχύτη είναι τα μαχαιροπήρουνα. Δεξιά είναι η θήκη του ψωμιού και το ψυγείο. Ποτήρια, κούπες, μπολ, πιάτα, απ'την απέναντι μεριά, στα ράφια."

Ανοίγει τις τσάντες και αρχίζει να βγάζει τα διάφορα πακέτα που έφερα.

-"Περίμενε βιαστικέ, δεν είναι όλα για σένα." 

Του παίρνω τη σακούλα του G.C.Market και βγάζω από μέσα τρεις μικρότερες σακούλες απ'το κατάστημα των Pets. 

-"Αυτά είναι για τα παιδιά." Του γελάω και κλείνω το μάτι.

Με κοιτάζει άναυδος. 

-"Έφερες στα σκυλιά πράγματα? Θα σε λατρέψουν. Σημασία δεν θα μου δίνουν πια. Είσαι έτοιμη γι'αυτή την σκυλοπροσοχή που θα τραβήξεις πάνω σου?"

-"Χαχα, θα πάρω το ρίσκο, νομίζω ότι θα τα καταφέρω."

Βάζουμε το κρασί και τα διάφορα λαχανικά,τυριά και φρούτα που έφερα στο ψυγείο, μου δείχνει πώς λειτουργεί η κουζίνα και ο φούρνος και μου λέει ότι θα είναι έξω να τελειώσει τον διάδρομο που φτιάχνει, πριν του στεγνώσει η λάσπη που έχει φτιάξει και αχρηστευτεί τελείως.

Πέφτω με τα μούτρα στη μαγειρική. Ο χώρος πραγματικά με χαλαρώνει και με εμπνέει.

.

.

Βγαίνω στον κήπο να πω στον Τζέιμι πως το φαγητό είναι έτοιμο και μένω παγωμένη από το θέαμα μπροστά μου. Έχει βγάλει τη μπλούζα του και φοράει μόνο το τζιν του και μπότες κήπου. Βαστάει μιαν αξίνα και σκάβει με δύναμη το χώμα. Οι μύες της ωμοπλάτης του κινούνται σε κάθε του κίνηση. Το ίδιο και τα μπράτσα του, που γυαλίζουν από ιδρώτα. Δίπλα του ο Κάσπερ, με τα δυο μπροστινά ποδαράκια του, σκάβει κι αυτός με μανία μια μικρή τρύπα στο χώμα. Τα δύο άλλα σκυλιά, είναι λίγο πιο πέρα στη σκιά και δείχνουν να κοιμούνται. Η όλη εικόνα, ο πανέμορφος κήπος, οι διάδρομοι από πέτρα που φτιάχνει ο Τζέιμι, τα σκυλιά, το δάσος γύρω γύρω, θα μπορούσε να είναι πίνακας, ή card postal.