Μαύρο νερό

Κεφάλαιο 29 - Los Angeles Attorney Association

-"Σίγουρα δεν θες να ανέβω μαζί σου?"

-"Δεν υπάρχει λόγος Τζέιμι, περίμενέ με εδώ, δεν θα αργήσω, θα υπογράψω και θα φύγω."

Μπαίνω στο τεράστιο γυάλινο κτίριο της LAATAS και κοιτάζω γύρω μου προσπαθώντας να προσανατολιστώ. Έχω ξανάρθει μία φορά όλη κι όλη εδώ, όταν πρωτοήρθαμε στο Los Angeles. Με είχε φέρει ο Στιβ να μου δείξει το γραφείο του. Με οδηγούσε αυτός και εγώ δεν ήμουνα και στα καλύτερά μου, με αποτέλεσμα να μην θυμάμαι απολύτως τίποτα. Νιώθω λες και είμαι σε χώρο που μπαίνω πρώτη φορά. 

Μια ψηλή μελαχρινή σούπερ μόντελ κοπέλα με πλησιάζει, κοιτώντας με πάνω κάτω, λίγο υποτιμητικά μου φαίνεται για μερικά δευτερόλεπτα και μετά φοράει το επαγγελματικό της χαμόγελο. 

Σε σύγκριση με την εμφάνισή της, φοράει ένα πολύ στενό κοντομάνικο φόρεμα με ανοιχτό ντεκολτέ σε απαλό γκρι χρώμα, φαρδιά μαύρη ζώνη και ψηλές μαύρες γόβες, η δική μου άνετη εμφάνιση με τζιν, αμάνικο πουκάμισο και αθλητικά παπούτσια, λογικά δημιουργεί την υποτιμητική αντίδρασή της. 

-"Καλημέρα σας. Μπορώ να σας βοηθήσω σε κάτι?"

-"Καλημέρα. Έχω ραντεβού με τον κο Σάντοου. Μπορείτε να με καθοδ..."

-"Κυρία Σάντοου! Ο Στ.. , ο κος Σάντοου με ενημέρωσε ότι θα ερχόσασταν σήμερα. Μια στιγμή να τον ειδοποιήσω ότι ήρθατε και θα σας συνοδεύσω ως το γραφείο του."

Σοβαρά τώρα?! Προσπαθώντας να κρατήσω τη φωνή μου όσο πιο ήρεμη μπορώ, της χαμογελάω και σηκώνω το χέρι μου σε ένδειξη άρνησης.

-"Το όνομα είναι Ντρέικ και όχι Σάντοου! Ξέρετε, δεν είμαστε πια μαζί. Δεν χρειάζεται να με συνοδεύσετε, μόνο θυμίστε μου τον όροφο και από πού ανεβαίνω."

Με κοιτάζει για δέκατα του δευτερολέπτου έκπληκτη, με τα τέλεια βαμμένα, καστανά αμυγδαλωτά μάτια της και τα τοξωτά φρύδια της και μετά ξαναβρίσκει την αυτοκυριαρχία της, μου χαμογελάει ευγενικά, αν και λίγο πιο ξινά αυτή τη φορά και μου δίνει οδηγίες, από πού να ανέβω στον τεσσαρακοστό όροφο.

Φυσικά! Τεσσαρακοστός όροφος! Πώς το είχα ξεχάσει...

Παίρνω το δεξιό ασανσέρ όπως μου υπέδειξε η Μις σούπερ-μόντελ και βγαίνω στον τελευταίο όροφο που είναι το γραφείο του Στιβ. Φυσικά έχει ήδη ειδοποιηθεί μέχρι να ανέβω, γιατί μόλις ανοίγει η πόρτα, είναι από πίσω και με περιμένει. 

Είναι ως συνήθως άψογα ντυμένος. Φοράει το μαύρο ARMANI κοστούμι του, που λάτρευα να το βλέπω πάνω του. Είναι καλοξυρισμένος και με το αλαζονικό του χαμόγελο κολλημένο στο πρόσωπό του. Μου χαμογελάει λες και δεν συμβαίνει τίποτα, λες και όλα είναι καλά μεταξύ μας και με περιμένει να πιούμε παρέα τον καφέ μας. Κάθαρμα!