vleugels

krachten

"Hee! Laat me los!" Hoort Nadia iemand roepen. Het luik boven in de kabine gaat open. En er valt een jongen in de kabine. En niet zomaar een jongen, een echte Amjeiga! Nadia kruipt stilletjes in een hoek van de kabine. De jongen/Amjeiga begint met zijn staart tegen de binnenkant van de kabine te slaan. Er komt een enorme deuk in de kabine maar op de een of andere manier lijkt de deuk weer te krimpen en lijkt het alsof er nooit een deuk in heeft gezeten. "Shit, Grisha staal". Zuchtend gaat de jongen/Amjeigo zitten. Als Nadia goed kijkt, ziet ze dat een van de vleugels de verkeerde kant opstaat. Zou die gebroken zijn? Kan dat wel bij Amjeigo's? opeens kijkt de jongen/Amjeigo naar Nadia. "Waarom zit jij hier? Jij bent niet eens een Amjeigo". Vraagt de jongen/Amjeigo. De jongen/Amjeigo heeft felgroene ogen. "Nou?" Nadia schrikt wakker uit haar gedachten. "O, sorry. Ik zat even te kijken naar welke kleur ogen je heb." Zecht Nadia verlegen en blozend. "Haha, maakt niks uit hoor. Maar waarom zit jij hier nou ook?" vraagt de jongen/Amjeigo nog een keer. "Weet ik niet, de Geisha's en mijn ma zeggen dat ik ook een Amjeigo ben..." Antwoord Nadia. "Maar jij denkt dat je dat niet ben tog?" Vraagt de jongen/Amjeigo. "Inderdaad, hoe weet je dat?"vraagt Nadia. "Anders zag je er niet uit als een mens. En.je zit hier niet voor niks". Antwoord de jongen/Amjeigo.

"Wat onbeleefd van mij, ik heb me nog niet eens voorgesteld. Ik ben Joël." Zegt de jongen, en hij steekt zijn klauwachtige hand uit. Nadia twijfelt. Joël, ziet dat ze twijfelt. Je hoeft niet bang te zijn hoor, Amjeigo's zijn anders in de verhalen dan in het echt hoor." Joël glimlacht. Uiteindelijk beanwoord Nadia Joëls verzoek. "Ik heet Nadia". Antwoord ze. "Mooie naam". Zegt Joël. Hij glimlacht zijn puntige hoektanden steken een beetje uit. Nadia bloost. En trekt snel haar hand weer terug.

Ze zwijgen een tijdje. "Hoe zit dat met die krachten?" Vraagt Nadia. "Heb je die echt, of is dat ook maar een fabeltje?" "Nee die zijn wel echt, ik kan wel een kleine demonstratie geven hoor." hij glimlacht opnieuw. Nadia bloost weer. Joël maakt een rare beweging met zijn hand en blijft dan een tijdje naar zijn hand staren.opeens verschijnt er een klein hartje van ijs en er vliegen kleine vogels van ijs omheen. Er glijd een slang van vuur rond het hartje het hartje smelt en vormt dan een gezicht. Als Nadia even goed kijkt is het haar gezicht, maar dan als een Amjeigo. "Prachtig..." Zecht Nadia zachtjes. En haar gezicht als Amjeigo verdwijnt. De ogen van Joël veranderen van kleur. Een beetje een magenta kleur.