vleugels

verkenning

"Wat is het hier mooi" Fluisterd Nadia zacht. Joël had dit gehoord en werd toen wel een beetje nieuwsgierig. "Nadia, schiet een beetje op!" Zegt Joël een beetje ongeduldig. Nadia gaat boven op de Kabine staan, en de vrouw springt er zonder moeite van af. "Er is een trappetje achter de kabine" Zecht de vrouw. En inderdaad, er zit een trappetje. Nadia daalt snel maar voorzichtig naar beneden van de kabine af. Als ze naar de kabine kijkt, ziet ze nu pas hoe groot die eigenlijk is. "Waarom is die kabine eigenlijk zo groot?" vraagt Nadia aan de vrouw. De vrouw lacht vriendelijk. "het is helemaal geen kabine, het is..."  "...een travelger, die is van grisha staal gemaakt en extra dikke wanden zodat een Amjeiga er niet door heen kan." Joël maakt de zin af van de grisha vrouw. "Juist ja". Zegt de vrouw er achter aan. Joël springt naar beneden. "waarom vloog je niet naar beneden?" vraag ik voorzichtig. "Zij" en hij wijst naarde vrouw "heeft mijn vleugels gebroken, zodat ik niet weg kan vliegen!" Zegt Joël zo hard dat je het in de bergen kan horen. De glimlag op de gezicht van de vrouw verdwijnt langzaam. "Laten we maar naar het kasteel gaan." Zegt de vrouw tuttig. Nadia kijkt naar Joël,  Die achter de vrouw aanloopt. Vlug loopt ze achter de vrouw en Joël aan. "Hee wacht even!" roept ze.

"Okee, we gaan eerst naar de eetzaal. Dan kunnen jullie eerst wat eten en dan mogen jullie de boel hier wel verkennen." We knikken allebij. Joël begint nog sneller te lopen. Blijkbaar heeft hij honger. Nadia heeft niet zo'n honger. Ze is best misselijk van die hobbelige rit. De vrouw doet een grote deur open, er ligt een lange gang voor hun met aan de zijkanten een hele boel deuren. Er gaan er een stuk of 6 deuren open." daar zijn ze". Uit 1 deur komen zo'n 4 Grisha's tevoorschijn. "De Amjeigo's". Maar die ene heeft helemaal geen vleugeks als die andere". Er word druk door elkaar heen gefluisterd. De ogen van Joël kleuren blauw, een beetje donker blauw. 'Ik hoor je wel'. Hoort ze in haar hoofd. Ze wenkt een plagerige blik naar Joël. Joël lacht, en steekt zijn puntige tong uit. De vrouw voor hun komt tot stilstand bij een kleine zijdeur. De deur gaat open. Er staat een grote tafel met een heleboel borden. Ze gaan zitten. Opeens word is het helemaal donker.