vleugels

twee maanden

Maar ze is helemaal niet dood, ik voel het!

Dat is ze wel. Ze heeft al twee maanden niet gegeten, haar ogen open gedaan of gedronken! We gaan haaar straks op de brandstapel gooien. Dan zoeken we wel een nieuwe voor je.

Nee! Jullie mogen haar niet vermoorden. Ze leeft nog! Ik weet het zeker! En wat bedoelen jullie met dan zoeken we wel een nieuwe voor je?! Doe eens normaal, en anders. Zoveel Amjeigo's zijn er nou ook weer niet hoor!

Nou, nou. Rustig duiveltje.

Wat nou duiveltje?! Jullie blijven van haar af! Ik zal haar beschermen met mijn leven.

Ik hoor mensen praten. Maar wie? Zou het Joël zijn, die tegen een Grisha praat? Ik probeer geluid uit mijn keel te krijgen, maar het lukt niet. Het doet zeer. Het word weer zwart. Dat was het al. Maar het lijkt erger. Nee, niet weer! Ik ga niet weer weg! Ik laat me niet weer meenemen door die rare duitsernis! "Nee!" schreeuw ik. "Niet weer!" en zo ging ik door. "Zie je nou wel dat ze nog leeft?!" hoor ik weer een stem zeggen, en dan hoor ik een harde knal. Ik open mijn ogen. Ik zie vlekken. Veel vlekken. Zonder kleur. Het is niets. Maar ik werk tegen. "Wat gebeurt er!" schreeuw ik. "Het moet stoppen, het moet stoppen!" Ik voel een soort tijgerklauw op mijn hand, alweer. Net zoals die ene keer. En dan zie ik het. Ik lig niet, ik zit op een soort muur gebonden. Dat lijk op een bed. Maar ik kan mijn hoofd nogsteeds niet bewegen. Als ik voor me kijk, zie ik Joël. "Joël!" Ik roep zijn naam. "Nadia.." Hoor ik hem zeggen. "Ik wist wel dat je nog leefde!" hij kijkt blij, maar dan weer bezorgd. "Je ziet er niet goed uit.." zegt hij. Ik word bang. "Wat bedoel je?.."