Ik kijk Joël vragend aan. Even later kijkt hij mij pas aan. "Wat is er? Kan je het zien?" Vraagt hij. "Waarom mag ik mijzelf niet zien? Ik kan mijn haar niet eens meer goed doen, er zit al de heletijd iets in mijn haar. Een tak ofzo" "Tja..." "Zeg nou!" "Nee." "Jawel!" "Okee! Rustig!" Joël tovert een glanzend voorwerp uit zijn handen. Hoe doet hij dat tog?! Hij geeft mij weer die zelfde bezorgde blik. Ik haat die blik! Ik word er erg onzeker van. Hij geeft het glanzende voorwerp aan mij. Het is een spiegel, een.klein stukje spiegel. Mijn vingers gaan langs de randjes van het stukje spiegel, alsof het flueel is. "Auw." Zeg ik zacht. In mijn vinger zit een sneetje. Stomme spiegel. Ik wil mijn vinger in mijn mond stoppen, totdat Joël mij tegen houd. Hij pakt mijn vinger, en beweegt voorzichtig zijn hand erboven. Het sneetje begint te helen! "Hoe doe je dat tog telkens?!" Hij kijkt mij even aan, maar concentreert zich dan weer op mijn vinger. Wat is er in godsnaam zo belangrijk aan dat mini sneetje?! Ach, het zal wel. Als Joë eindelijk klaar is, pak ik het spiegeltje vast, en beweeg het langzaam en voorzichtig voor mijn gezicht. Ik schrik, en het spiegeltje valt op de grond en breekt uit een.
JE LEEST
vleugels
FanfictionNadia is een sociaal meisje van 14, ze heeft haar vader nooit gekend, en haar moeder is niet eens een grisha, dus die kan haar niet eens beschermen. Als ze erachter komt dat zij een Amjeiga is, stort haar wereld in elkaar. ze ontmoet een andere Amje...
