De kabine stopt. Het luik gaat open, en er komt een grisha vrouw tevoorschijn, ze glimlacht vriendelijk. De ogen van Joël veranderen weer in felgroen. Hij kijkt woedend. "Gaan jullie mee?" Vraagt de grisha vrouw. "Ja graag". Zecht Nadia zo vriendelijk mogelijk. 'Wat doe je?!' hoort ze in haar hoofd. Ze kijkt vlug naar Joël die haar bezorgd aankijkt. "Hoe doe je dat?" Vraagt Nadia ongelovelijk aan Joël. "De grisha vrouw vraagt het nog een keer maar nu dringender. "Gaan jullie nou mee!" "Maar hoe dan?" Vraagt Nadia aan de vrouw terwijl ze omhoog kijkt. "Oja, sorry. Wacht even". Even later komt ze terug met een ladder, doet het door het luik naar beneden en zet het stevig neer. Nadia klimt via de ladder omhoog. Haar ogen verblinden in het felle zonlicht. Ze kijkt om zich heen, en ze ziet een prachtig landschap. Bergen met op de toppen sneeuw, platte landschappen, duinen, een klein meertje, een heleboel riviertjes en op een grote heuvel, een prachtig groot kasteel.
JE LEEST
vleugels
FanfictionNadia is een sociaal meisje van 14, ze heeft haar vader nooit gekend, en haar moeder is niet eens een grisha, dus die kan haar niet eens beschermen. Als ze erachter komt dat zij een Amjeiga is, stort haar wereld in elkaar. ze ontmoet een andere Amje...
