Ik voel de wind in mijn haren. Maar ik was tog binnen? Ik snap het allemaal niet meer. Eerst word mijn moeder vermoord, dan word ik meegenomen, dan word mij gezecht dat ik een amjeigo ben, dan ontmoet ik een échte amjeigo, en nu dit! Ik open heel langzaam mijn ogen. Ik zie Joëls kin. Ik til mijn arm op en raak hem aan. "Waar zijn we?" fluister ik zacht. "Nadia, je bent wakker!" Ik trek een moeilijk gezicht. "Oh, sorry, ik zal niet meer zo hard praten." Fluisterd hij dan zacht. Ik tover een kleine glimlach tevoorschijn. Joël geeft mij een kus op mijn voorhoofd. "Maar waar zijn we nou?" Nu pas Merk ik dat ik in zijn armen lig. "Kijk naar." zegt hij zacht met een glimlach. Ik draai mijn hoofd. We zijn in de lucht! Boven een prachtig landschap! "Prachtig. Maar hoe komen we hier?" Vraag ik tog een beetje geschokt. "We zijn gevlucht, ze wilde je op de brandstapel gooien, je hebt geluk dat je wakker werd, ze wilde je al meenemen." Ik kijk geschokt. Maar ik kom langzaam weer tot rust. Het is zo mooi, je ziet allemaal treëers, dat zijn boommensen, aan het werk in het prachtige heuvelachtige landschap. "Prachtig." zeg ik alweer.
Heey, normaal doe ik dit nooit, dus sorry hiervoor. Maar sorry voor het korte hoofdstuk, ik had dit ff snel in de pauze gemaakt. Ik beloof dat ik een groot hoofdstuk ga maken als ik thuis ben.
Xxx-
Fleurtjee
Vote
Conment
Like
;)
JE LEEST
vleugels
FanfictionNadia is een sociaal meisje van 14, ze heeft haar vader nooit gekend, en haar moeder is niet eens een grisha, dus die kan haar niet eens beschermen. Als ze erachter komt dat zij een Amjeiga is, stort haar wereld in elkaar. ze ontmoet een andere Amje...
