Forgotten Promise

kabanata 4

"Anak, siya nga pala si Zin Leonardo Mien. Do you remember him?" My mom asked. I know Zin but umiling ako.

"Oh well, you'll remember him." She said. I am confused, what did I forgot?

"Siya ang fiancée mo, anak. Your future husband." I look at mom with unbelief and then my eyes darted Zin, we stared at each other. His eyes is like saying "I didn't knew anything about this". I just shrugged my shoulders. Iniwan kami nila mommy dahil mag sisimula na nag party.

"What are we doing here, again?" I asked.

"To be married." He said and I nodded.

"What? You are agreeing with them!"

"I have no choice, but to be obedient." Sumasakit ang ulo ko.

"Okay, but let's just pretend. I don't want to be married to a friend." I saw a pain in his eyes when I said those words, Baka guniguni ko lang yon dahil kulang ako sa tulog.

"Nushimen, xianshengmen, rang women wei xin fufu guzhang! Yang xiaojie he xiansheng Men. (Let us give a round of applause our new couple! Miss Yang and Mister Mien.)" Sabi ng presider at tapos bumaba kami sa engrandeng hagdanan, nakataas at mag kahawak ang kamay naming ni Zin. Ngumiti ako habang pababa sa hagadanan. Argh! Inaatok ako! Pinilit kong imulat ang mga pabagsak na mga talukap ng mga mata ko.

Makapag drama nga. Hindi ko talaga maisip, bakit sya na kaibigan ko? Bakit sya pumayag dito? Ang dami kong gusto itanong pero bakit hindi ko itinanong sa kanya kaganina? Gusto kong magalit, gusto kong umiyak pero dapat ginawa ko yon kaganina, hindi yung nasa mismong party na kami.

"Weisheme? (Why?)" Yun nalang naibulong ko kasi wala naman akong ibang masabi.

Pagkababa nahiwalay ako kay Zin dahil sa dami ng tao. Inilibot ko ang mata ko sa aming malaking sala na napuno ng tao para mahanap si Zin pero may nabunggo ako.

"Baoqian (sorry)" sabi ko sa nabunggo ko.

"Yang qian! Is shi ni ma? (Thrielle Yang! Is that you?)" Pamilyar ung boses ng lalaki.

Wow! It has been 2 years since i saw him. My gosh! Namiss ko sya!

"Wa! Xiao lin yijing you 2 nianle, ni hao ma? (Wow! Xiao Lin it's been 2 years, how are you?)" Tanong ko kay Xiao, sya ang boy best friend ko nung lumipat si Anya sa Pilipinas. I did not expect that I will see him here!

"O, wo yiwei ni bu jide wole. (Oh! I thought you'll don't remember me.)" Sabi nya. Napangiti naman ako ito ata ang pinaka una kong totoong ngiti ngayong araw na toh.

"Who will not remember my best friend?" I spoke English. Hindi na ako masyadong sanay mag Mandarin.

Nag kamustahan kami, nag kwentuhan, at syempre nag kulitan. Grabe! Na Miss ko sya ng sobra! Naaalala ko ung mga kalokohan namin nung elementary kami. Mga asaran namin, Mga kakulitan, Mga sikreto namin, at syempre ung mga time na napapagalitan kami.

Hindi ko namalayan nasa garden napala kami na puno ng iba't ibang kulay ng rosas., Ang pinaka paborito kong lugar dito sa bahay namin sa China, dahil dito ako nakakapag relax, tahimik dito at masarap matulog sa damuhan. Dati parang ayaw ko na pumasok sa bahay gusto ko nalang mag basa ng libro at matulog dito, pinapadala ko nalang ung pag kain ko sa mga muted naming maids, na tango lang isasagot sayo at pag gabi pinapapasok nako ni mama para matulog.

Naupo kami sa swing at kiniwento ko sa kanya ung problema ko dahil sya lang naman ang masasabihan ko ditto. Wala si Anya or kung nandito man sya hindi ko alam kung nasaan sya or baka nag kita nasila ni Zin na dapat hinahanap ko pero nawalan ako ng gana hanapin sya. Eh ngayon nga hindi padin ako hinahanap hating gabi na. What? It is already midnight!