Kabanata 35

8 0 1
                                    


I don't know what to do pero natawa ako. Pinipigilan kong hindi ngumiti.

The world is so cruel that, even the man that I like didn't choose me.

I laughed, all I want.

"Why?" I asked my self.

"For many times, I'm not chosen." I said, then a tears escaped for my eyes.

I felt weak, I want to shout and curse but all I could do is to cry.

Why am I crying? I should not cry because at the first place I didn't even love him, but why I am hurting?

"Ako nalang kasi."

Nanghihina ako pero malinaw ang pag kakarinig ko. Hindi sya si Leo.

"Biro lang, wag mong seryosohin." Sabi ni Kael kasama si Kezaih at Cass.

Inalalayan nya ako at pinaupo sa bench. Ginamit ko ang buong lakas ko para yakapin si Keziah.

"Why am I crying, I didn't even love him? Bakit ako nasasaktan ngayong iniwan nya ako sa ere?" Todo punas ako ng luha pero patuloy parin ito sa pag agos.

"I think you love him." Sagot ni Kaye.

"Maybe? Pero bakit sa akin busy sya, pag dating sa bestfriend ko ang bilis. Alam mo yun? yung iniwan ka ng harap harapan, yung pinamuka sayong mas may mahalaga pa sayo."

"Walang taong busy, hindi lang talaga ako ang priority nya. Kasi diba? Kung ako ang nasa top priority list niya edi gagawa at gagawa sya ng paraan para makasama ako kahit ganoon ang schedule nya." Their faces is full of pitty.

"Nasasaktan ako ng sobra kasi parang nasampal ako ng katotohanan na may mas mahalaga pa sakin na kaya nyang pag laanan ng oras kahit busy sya."

"Kaganina? Parang hangin lang ako sa kanya na hindi ako pinansin." Dagdag ko.

"Ano bang meron kay Aries na wala ako? My friend, Zin is crazy about her, si Leo naman just left me because of her."

"Walang kulang sayo, you just need to appreciate your self. Look at you, may magulang ka na nag papakahirap para sa kinabukasan mo dahil mahal ka nila. Marami kang kaibigan na nakapalibot sayo para suportahan at tulungan ka. You're beautiful, smart, diligent, kind, friendly, and rich. Don't look to others, be contented from what you have now kasi baka kinabukasan biglang mawala yan."

"Yeah." I laughed while wiping my tears "Bakit ba tayo nag dradrama?" Nag taka ang mga mata nila.

"Let's go to the mall! Duh! I passed the first sem! C'mon!" Kahit nag tataka ang mga muka nila sumunod sila sakin.

It's already four a.m in the morning. This is the first day of the semestrial break and I don't know what to do.

I taked a shower and then I started walking around the village. Its been a while simula noong nakalanghap ako ng hangin sa umaga.

The cold didn't bother me, nag lakad lang ako ng patuloy hanggang sa dulo ng village na may bangin.

Napa upo ako at naiyak.

"Why? Why am I hurting!?" I shouted as if it would lessen the pain I feel.

"I just want to be happy. Is it wrong?" I asked myself as if someone will answer me.

"Kaye said, that I am loved by the people that surrounds me, but why am I feeling empty, unloved, insecure, and insignificant?" I whispered.

Tumayo ako at natawa sa sarili.

Forgotten PromiseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon