- to nie miało się stać - mówiła drzacym głosem że łzami w oczach - dlaczego?! - wykrzyczala do Księżyca
Taki los twój jaki Ci piszą twe gwiazdy Julie..
- jak Aatrox? - zapytała zaskoczona moja sytuacja Leona - przecież on.. - został odesłany spowrotem do czelusci fakt.. - zaczęłam już lekko opanowanym glosem - moja matka go przywołała, dając ciało zamordowanego przez nią jakiegoś tam zarządcy.. - urwałam aby wziąść wdech - Aatrox wszedł w cialo tego człowieka i zrobili to co zrobili. Warmir patrzył na mnie z kamienna twarzą, Leona usiadła obok mnie i patrzyła smutna. - nie wiedziałam, że Diana była do tego zdolna - powiedziała - myślałam, że jesteś.. - ja też - urwałam patrząc na nią - ja też.. - spłynęła mi łza po policzku. Leona starła mi ją wierzchem swojej dłoni. - poza tym dowiedziałaś się czegoś jeszcze? - zapytał Warmir Spojrzałam na niego i zastanowiłam, się czy chce mu odpowiadać na to pytanie.. - dzięki wam dowiedziałam się już wszystkiego, czego potrzebowałam - powiedziałam nie patrząc już na nikogo - za trzy dni wrócę do siebie, dziękuję wam za wszystko - powiedziałam lapiac Leone za rękę i się uśmiechając. Leona uśmiechnęła się i przytuliła mnie do siebie. - przykro mi - powiedziała - mam nadzieję, że ułożysz sobie jakoś życie - dodała Puściła mnie z ramion i się uśmiechnęła. Spojrzała za okno, zaczęło się sciemniac.. - muszę iść na spotkanie.. - powiedziała - Warmir z tobą zostanie na noc i będzie czuwał, nie martw się - dodała wstając i ubierając się do wyjścia w zbroje. Posłala swojemu synowi spojrzenie i wyszła. - kiedy wróci? - zapytałam -jutro rano albo później - powiedział popijając wina Nie pytałam już o nic więcej. Czekałam tylko aż nasunie się między nami jakiś temat. Nagle Warmir wstał i znowu gdzieś poszedł.. Teraz zostałam sama z moimi myślami na temat wszystkiego..
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Stałam i robiłam sobie coś do picia, wciąż myśląc o jednym i tym samym. Jak tak stałam pomyślałam też że dobrze by było zrobić sobie też coś do jedzenia.. Nagle przez napływ myśli zaciełam się w palec. Syknęłam i włożyłam palec do ust, dokładając nóż na miejsce. - nic Ci nie jest? - zapytał Warmir podchodząc do mnie blizej - pokaz Spojrzałam na niego niewinnym spojrzeniem i wyjęłam palec z ust dotykając dolnej wargi, zauważyłam że Warmir z ekstytacja się temu przygląda. Wziął w swoją silna dłoń moja drobna i zaczął oglądać palec, uśmiechnął się i pocałował mnie w nią. -zapomniałem Ci podziękować Julie - zaczął wciąż trzymając moja dłoń w swojej - uratowałaś mnie przed nimi.. - to raczej normalne że cię uratowałam.. - powiedziałam smutno - nie jestem maszyna do zabijania - skłoniłam głowę na myśl o tym.. Kim był mój ojciec.. Warmir złapał mnie za brodę i podniosl moja twarz do góry, puścił moja dłoń i złapał mnie w talii przyciągając mnie do siebie bliżej. Oparł swoje czoło o moje i zamknął oczy. - chciałem to zrobić wczoraj ale sama rozumiesz.. Nie zbyt chyba rozumiałam.. - nie wiem kim jesteś i co mi zrobiłaś ale - ucial otwierając oczy - zasadziłas coś w moim sercu - powiedział podnosząc i głowę aby na mnie patrzeć Spojrzałam na niego z jeszcze większym nie zrozumieniem.. - dawno tego nie czułem to jest takie ah.. - splynela mu łza - dobra nie będę Ci tak gadał.. - spokojnie.. - powiedziałam patrząc na niego łagodnie - mów.. - chciałbym tylko abyś.. - urwał i zamknął oczy - została już na zawsze moja nocą.. A ja będę Twoim dniem już tak na zawsze.. Wiem, wiem, nie znamy się. Ale to z wczoraj.. Z przyjazdu z tych paru dni, które tu byłaś. Odmieniły mnie, zmieniły. Czułam jak łzy napływają mi do oczu.. - Warmirze.. - zaczęłam wycierajac mu łzy delikatnie dłonią - nie wiem jak mam nazwać to ale.. Z chęcią byłabym twa nocą.. I tym księżycem aby oświetlac ci drogę.. Ale.. - przerwał mi nagle namiętnym pocałunkiem Nie wiem dlaczego ale.. Odpowiedziałam na niego, czułam jak po moim ciele przechodzi dreszcz.. Czułam jak moja moc rośnie wraz z długością naszej chwili.. Nagle Warmir podniósł mnie i posadzil na blacie, rozsuwajac z niego wszystko co na nim było. Położył swoje dłonie na moich biodrach i zaczął całować mnie po szyji, rozpinajac że mnie sukienkę.. Nie wiem jak ani jakim cudem ale podobało mi się to, zdjęłam z niego koszule i dałam się ponieść temu.. Co mi oferował..
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jak i czasem mawiano, Że miłość jest równie grzechem Jak i tarcza Tak i łączą się serca w blasku Księżyca i słońca jednocześnie. Jak to się stało? Pytacie, tego nie wie nikt. On zwyczajnie zapragnął Jak i ona tego chciała. Połączyły się ciała dwa Związały się pnączami różanymi, Gdy do Księżyca zawył wilk. Wypełniły się słowa pisma.. Łącz róże z wilkiem O wschodzie i zachodzie Słonca/Księżyca.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Leżałam obok Warmira wtulona w niego, analizując właśnie co zrobiliśmy.. Czy to się właśnie miało stać? Taki los twój jaki Ci piszą twe gwiazdy Julie.. Warmir poglaskał mnie po głowie i lekko mnie w nią pocałował. - kocham Cie Julie.. - powiedział przytulajac mnie do siebie - wiem to głupie ale.. - to nie jest głupie.. - urwałam - to chyba nazywa się miłość prawda? Warmir uśmiechnął się do mnie słodko. - tak to chyba jest to.. - powiedział cicho.. - zostań tu że mną proszę.. Chciałabym.. Tak bardzo bym chciała ale widziałam.., że niestety nie mogę. Warmir jest dla mnie kimś ważnym, w szczególności po tym co zrobiliśmy.. Ale niestety muszę wrócić.. I pomimo ran, wiedziałam że wyjechać muszę już tej nocy.. Za nim wróci Leona i jak Warmir zaśnie.. Wtuliłam się w niego aby poczuć jego zapach poraz ostatni, za pomocą mocy powstrzymałam łzy.. Nie chce.. Mam w sercu nadzieje, że mi tylko wybaczy.. - Kocham Cie Warmirze.. - szepnęłam cicho - nie zapomnij już o tym.. Co by się nie wydarzyło.. - nie zapomnę.. - powiedział - obiecuję.. Jestem już tylko Twój - dodał. Przytulił mnie nieświadomie, poraz ostatni. Teraz tylko czekać.. Aż zaśnie..
