Bazen düşünüyorum da acaba anksiyetem olmasaydı nasıl olurdum. Öncelikle tamamen farklı biri olurdum. Özgüvenim yüksek olurdu,insanlara karşı daha anlayışsız olurdum büyük ihtimalle ki bu iyi bir şey değil. Bunun gibi birçok farklılığım olurdu ama önemli olan bir şey farkettim. Eğer anksiyetem olmasaydı ben ben değil başka biri olacaktım. Beni iyi veya kötü özellikkerimle ben yapan en büyük etken anksiyete. İyi ki anksiyetem var demiyorum ama keşke anksiyetem olmasaydı da demiyorum. Bazen bazı şeylere isyan ederek değil de minnet ve saygı duyarak yaklaşmalıyız. Neden ben değil de acaba ben olmasaydım nasıl olurdu gibi. Artık at gözlüklerimizi çıkarıp daha detaylı görme zamanımız gelmedi mi. Bazı şeyleri mantık çerçevesinde gözden geçirmeliyiz. Şimdi siz de bir düşünün anksiyeteniz olmasaydı nasıl biri olurdunuz. Ama gerçekçi düşünün kendinizi kandırmadan. Kendinizi farkedin. İyi ve kötü yönlerinizi. Kendinizi kabul edin,iyi ve kötü yönlerinizle. Kendinizi sevin iyi ve kötü yönlerinizle. Siz değerlisiniz. Herkes değerli. :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anksiyete Günlüğüm
Non-FictionÇoğu insana göre korku çocukken gelip geçen bir şeydir. İnsanlar düşünce gücüyle korkularını aşabilir. Evet bu doğru bir tespit. Ama ya korkunun gücü düşünce gücünden daha kuvvetli olursa. Ya insan ortada hiçbir sebep yokken kaygılanırsa.
