Çoğu insan psikolojik hastalıklara özenerek bakar. Keşke bende de olsa der gibi. Çünkü tek amaçları dikkat çekmektir. Ama inanın öyle değil. Mesela siz hiç sırf dışarı istediğiniz zaman çıkamıyorsunuz ya da son anda karar değiştirerek planlanan yere gitmekten vazgeçtiğiniz için arkadaşlarınız tarafından reddedilsiniz mi. Evet bunları yaşamış olabilirsiniz ama eminim ki birkaç kez her seferinde değil. Şimdi bir anımdan bahsedeyim. Yaz tatilindeydik. Arkadaşlarımla baya zamandır görüşemiyorduk. Bir whatsapp grubumuz vardı. Hergün oradan yazışıyoruk ama tabi bu yüz yüze görüşmekle kıyaslanamazdı. Artık birbirimizi çok özlemiştik. Bir plan yaptık. Ben daha o zamanlar anksiyetem olduğunu bilmiyordum. Şans eseri o hafta hastaydım. Mikrop kapmıştım. Yürümeye bile mecalim yoktu ama sırf onları görmek için yakın bir yerlere gidebilirdim. Çünkü cidden çok özlemiştim. Neyse. Planı yaptık. Alışveriş merkezine pazar günü gidecektik. Tabi benim evime en yakın olanına.
Cumartesi gecesine kadar gideceğimden emindim ama içimden bir ses birden yarın çok kötü şeyler olacakmış gibi bana fısıldıyordu resmen. Son anda fikrim değişti. Gitmekten vazgeçtim. Nasıl haber vereceğimi bilmiyordum. Gruba yazdım. Yarın gelemiyorum. Ardından bahaneler sundum. Anlayışla karşıladılar. Çünkü geçerli sebeplerim vardı. Tabi ki olanları anlatmadım. Bana deli gözüyle bakacaklardı. Ama neden böyle olmuştu. Aslında anksiyetem olduğundan şüpheleniyordum. Hatta psikiyatrist randevusu da almıştık. İleride psikiyatrist olmak istiyorum ve psikolojiye fazla ilgim var. O nedenle psikolojik hastalıkları inceliyorum. İnternetten araştırma yaparken anksiyete diye bir hastalığa rastladım. Adı çok garip geldi. Daha önce hiç duymamıştım. Araştırdım. Bütün belirtileri ben de vardı. O nedenle anksiyetem olduğundan şüpheleniyordum.
Birkaç kez daha aynı arkadaş grubumla benzer durumlar yaşadık. Yine önce geleceğim diyip sonrasında vazgeçiyordum. Bu sebepten ötürü çok kavga ettik. Psikiyatristimle 2. seansımızda anksiyetem olduğunu öğrendim. Evet doğru tespit yapmışım. Onlar bir yere giderken artık beni çağırmamaya başladılar. Çünkü nasıl olsa gelmeyecektim. Bu benim için çok üzücüydü. Çünkü onlar benim için ben de onlar için çok değerliydim. Bana kızıyorlardı ama böyle bir nedenim olduğunu bilseler kesinlikle bu tarz yaklaşımlarda bulunmazlar ama yapabileceğim bir şey yok. Onlara söyleyemem.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anksiyete Günlüğüm
Não FicçãoÇoğu insana göre korku çocukken gelip geçen bir şeydir. İnsanlar düşünce gücüyle korkularını aşabilir. Evet bu doğru bir tespit. Ama ya korkunun gücü düşünce gücünden daha kuvvetli olursa. Ya insan ortada hiçbir sebep yokken kaygılanırsa.
