Bad guy (voltooid)

12// Bang

Pov Hailey Flores

'Het was erg lekker Mary.' zeg ik. 'Dankjewel kind.' zegt ze. Ik zet mijn bord op het aanrecht. 'Jullie jongens kunnen nog eens een voorbeeld nemen aan Hailey.' Ik lach even. Ik help nog even met afruimen en verdwijn dan naar boven. Ik ga op het matrasje liggen in Colt's kamer. Ik pak mijn telefoon en scrol door mijn galerij heen tot ik een heel bijzondere foto tegen kom.

'Oh mam.' snik ik zachtjes. Er wordt op de deur geklopt. Ik veeg de tranen gauw weg als de deur open gaat. 'Raar om op de deur van mijn eigen kamer te kloppen.' zegt hij. Ik lach even. 'Je kan douchen als je wil. Als je hulp nodig hebt met je arm moet je het even zeggen.' Ik knik en blijf voor de rest stil. Ik sta op en pak wat kleren. Ik loop stilletjes langs hem heen.

***

Ik druk het knopje van de lichten aan. Colt is nergens te bekennen. Dat betekend dat ik vanavond alleen slaap. Ik pak een notitieboekje uit mijn tas. Ik moet morgen spreken op mama's crematie maar ik heb geen enkel idee wat ik moet opschrijven. Ik begin wat met kliederen maar kom niet veel verder. Tranen stromen ondertussen over mijn wangen. Verslagen laat ik mijn hoofd in mijn kussen zakken. Ze is weg. Mijn enige steun en toeverlaat, weg en ze komt niet meer terug.

Hoe moet ik verder zonder haar? Ik ben bang voor wat komen gaat zonder haar. Ze was altijd bij me als ik haar nodig had. Mijn leven stond stil toen ik hoorde dat ze ongeneselijk ziek was, maar nu lijkt het gewoon door te gaan. Een snik verlaat mijn mond. De leegte van binnen wordt als maar groter en groter. Het vreet me op van binnenuit. Ik druk mijn hoofd in het kussen en schreeuw, maar het kussen smoort het. Kippenvel loopt over mijn rug. Ze is weg, voor altijd.

Ik heb wel een uur gehuild. Geluid van Colt's motor weerkaatst door de ruimte. Hij is er weer. Niet veel later loopt hij de kamer binnen. Hij stinkt naar rook en drank. Hij trekt zijn kleren uit en gaat in bed liggen. 'Ook hallo.' mompel ik. 'Waarom ben je nog wakker.' mompelt hij met dubbele tong. 'Ik ben bang voor morgen.' antwoord ik. Zijn ogen worden groot. Hij lijkt in een klap nuchter te worden. Hij wrijft even met zijn handen in zijn gezicht, maar hij blijft stil. Ik draai me met mijn gezicht naar hem toe. Je kan zien dat hij aan het nadenken is.

Het blijft een tijdje stil en het enige dat nog te horen is, is de klok aan de muur die zachtjes seconde voor seconde weg tikt. 'Wil je bij me liggen?' vraagt hij dan. Ik kom wat omhoog. 'Waarom? We zijn geen zeven meer.' 'Kom Hailey.' zegt hij. Ik zucht en sta op. Ik ga op de rand van zijn bed zitten. Hij trekt me naar achter en ik ga liggen. Hij slaat zijn armen om me heen. 'Je hoeft nergens bang voor te zijn.' mompelt hij. Ik glimlach even. 'Waarom doe je dit Colt?' 'Ik..' Hij blijft stil en verstevigd zijn greep. 'Ik mis deze tijden.' zegt hij dan. Ik besluit mijn mond maar te houden, wetende dat dat het verstandigste is om te doen.

Ik voel een constante adem in mijn nek. 'Ik ben morgen bij je LeyLey. Dat beloof ik je.' zegt hij dan. 'Beloofd is beloofd he Colt.' 'Weet ik Hailey.' Hij laat zijn hoofd rusten in mijn nek. Zijn armen stevig om mijn middel geklemd. Ik haal diep adem. Ik had mijn gevoelens voor hem die weggestopt, maar alles lijkt weer terug te komen, alsof het nooit is weggeweest. 'Colt?' fluister ik zachtjes. Geen antwoord, hij is vast in slaap gevallen. Ik sluit mijn ogen en haal even diep adem.

'Hailey?' Ik open een oog. 'Ja?' 'Het spijt me van alles.' zegt hij dan. 'Dat meen je niet Colt. Je bent dronken.' zeg ik. 'Ik meen het.' mompelt hij weer. 'We zullen eerst maar eens zien of je er morgen wel bent.' zeg ik zacht. Ik kijk naar de jurk die aan de kast hangt. Ik zucht.

'Ik zal er zijn.' zegt hij.