Pov Hailey Flores
De rest van de dag was niet veel bijzonders. De moeder van Lynn kwam eten brengen zoals ze de afgelopen dagen heeft gedaan. Ik woon momenteel alleen, maar zou gauw bij mijn vader moeten intrekken als mijn moeder overlijd. Ik leg het eten op het bord en doe het in de magnetron. Als het klaar is ga ik er mee aan de tafel zitten. Ik doe het elke avond, om me zelf er aan te herinneren hoe het was. Stil eet ik mijn eten op.
Pap zou me na het avond eten ophalen om samen naar mama te gaan. Ik sta op en ruim af. De stilte herinnert me aan het feit dat ik mijn moeder voor altijd kwijt ben. Een traan rolt over mijn wang. Ik ben een emotioneel wrak en iedereen om me heen merkt het. Ik veeg de tranen weg en wacht daarna rustig op mijn vader.
***
De rit naar het ziekenhuis was erg stil. Ik moet zeggen ik heb niet echt een band met mijn vader. Ik was erg jong toen mijn vader en moeder uit elkaar gingen en ik heb daardoor nooit echt een band met papa kunnen scheppen. Ik weet dat hij een nieuwe vrouw heeft en dat ze drie kinderen hebben. Er is een vierde opkomst maar ik heb nooit echt moeite gedaan om ze te leren kennen. 'We zijn er.' zegt papa en haalt me daar volledig mee uit mijn gedachten. Ik knik en open de deur van de auto. Stilletjes lopen we het ziekenhuis binnen.
'Hails, je moeder en ik hebben een aantal weken geleden wat overlegd.' zegt mijn vader dan. 'Wat dan?' vraag ik zacht. 'We vinden het oké als je op jezelf gaat wonen. Je moet helaas wel weg uit jullie oude huis maar je krijgt een mooi appartementje er voor terug.' zegt papa. Ik knik kort even. Het is niet het juiste moment om hier over te praten. We lopen haar kamer in.
Haar ogen zijn gesloten. Ik denk dat haar familie haar niet eens meer zou herkennen. Ik ga naast haar bed zitten terwijl een dokter papa aanspreekt. 'Hey mam.' zeg ik zacht en bijt op mijn lip. Haar ogen gaan langzaam open. Paniek slaat toe als ze niet in de gaten heeft waar ze is. 'Ik wil niet meer.' komt er schor uit haar keel. Ik sla mijn hand voor mijn mond. Als mijn moeder dat zegt, dan is het over. Mijn moeder is de sterkste persoon die ik ken. Vier jaar lang heeft ze geleefd met pijn maar het is gewoon op.
Zachtjes begin ik haar favoriete liedje te neuriën. Het kalmeert haar maar ook mijzelf. Voorzichtig pak ik haar hand, bang dat ik haar elk moment in tweeën kan breken zo fragiel dat ze is. Is dit echt een afscheid? 'Zorg goed voor jezelf meisje. Ik ben trots op je.' zegt ze zacht en met een trillende stem. Ze begint te hoesten. 'Het spijt me zo.' snikt ze. 'Mam, waarvoor? Je hebt me een geweldig leven gegeven en ik ben je daar ontzettend dankbaar voor mam.' Ik probeer een glimlachje op mijn gezicht te toveren omdat ik weet dat mama daar gelukkig van wordt.
'Hailey, je moeder heeft rust nodig. Kom we gaan.' Ik knik en geef mijn moeder een kus op haar voorhoofd. 'Rust zacht.' mompel ik onverstaanbaar en loop dan achter mijn vader aan. 'Ik ben bang dat ze de nacht niet doorkomt.' zegt mijn vader. 'Ik ben er ook bang voor.' 'De dokter zei dat haar organen er een voor een mee ophouden.' We stappen stilletjes in de auto.
Papa rijd me naar huis waar ik hem gedag zeg. Ik zwaai hem even na. Ik pak binnen een glas drank en sigaretten. Ik sla het glas achterover en loop dan naar buiten. Ik steek een sigaret op. 'Wat doe je hier?' hoor ik naast me. 'Niks wat jou aangaat.' zeg ik. Hij trekt de sigaret uit mijn handen en neemt er zelf een trekje van. 'Wat moet je Colt?' sis ik. 'Kom mee.' Hij drukt de sigaret uit. 'Hey. Die was van mij.' 'Kom, vannacht moest je zo nodig mee. Leyley.' Hij grijnst even. 'Stop, ik haat dat.' Ik zucht en rol met mijn ogen,
Maar ik besluit om met hem mee te gaan.
--------
Heyhoi,
Nieuw hoofdstuk! Hoop dat jullie het leuk vinden! Little fact over Bad Guy, ik heb het hele boek al afgeschreven! Er zullen vanaf nu elke week twee hoofdstukken online komen!
XxAyella❤️
JE LEEST
Bad guy (voltooid)
عاطفيةHailey heeft het erg moeilijk met het feit dat haar moeder doodziek is en op sterven ligt. Op school gaat het slecht, ze heeft gezeik met een oude bekende en ze ziet het niet meer zitten, maar dan neemt haar leven een onverwachtse wending, een wendi...