Bad guy (voltooid)

11// Monster

Pov Hailey Flores

Paar dagen later

Ik open zuchtend de deur van het huis. Met een hand druk ik de deur weer dicht. 'Verdikkie.' roep ik hard als het niet lukt. Met een arm minder, kun je ineens heel veel niet. Er wordt aangebeld en ik doe de deur open. 'Klaar om bij ons in te trekken voor twee weken?' Hunter lacht. 'Het is maar wat je klaar noemt.' mompel ik. Ik heb de afgelopen dagen mijn spullen allemaal bij elkaar geraapt. Het is zo stil zonder mam en het was behoorlijk zwaar.

'Waar zijn je spullen?' vraagt Colt die ook binnen komt. 'De spullen die mee moeten naar jullie, staan daar.' Ik wijs naar de drie tassen. Morgen is de crematie van mijn moeder. Ik heb het er moeilijk mee, maar Lynn en Hunter hebben me veel gesteund de afgelopen dagen. 'Kun jij deze dragen?' vraagt Colt en geeft me een rugzak. Hij hangt hem om mijn schouder en we lopen naar het huis ernaast. 'Hoi mevrouw Parker.' zeg ik als ik hun moeder zie staan. 'Hoi Hailey. Hoe gaat het met je.' zegt ze. Ik blijf even stil. 'Goed.' zeg ik dan.

'Ik hoop dat je het niet erg vind, maar je moet voor een aantal dagen bij een van de jongens op de kamer. De logeerkamer is net geverfd en moet nog drogen.' zegt ze. 'Geen probleem.' zeg ik zacht. 'Ze kan wel bij mij op de kamer.' zegt Hunter. 'Ze gaat bij mij dickface.' zegt Colt dan. Hunter gooit zijn armen in de lucht. Ik loop via de gang naar boven. Als ik het goed heb, bevind Colt's kamer zich aan de linker kant. Ik open de deur. Er ligt al een matras klaar op de grond. Helemaal opgemaakt en wel. Ik leg mijn tas in een hoekje. 'Voel je zelf thuis.' zegt hij en komt de kamer binnengelopen.

'Net zoals vroeger he.' zeg ik na een tijdje stilte. We hielden vroeger altijd slaappartijtjes. Soms als ik dan bang was mocht ik bij Colt in bed slapen want hij beschermde me wel tegen alle monsters in de kast. Ik ga op zijn bed zitten. Hij blijft staan in de deur opening. Een glimlacht verschijnt op zijn gezicht. 'Weet je die ene keer nog, dat je zo bang was?' Ik knik en mijn mondhoeken krullen iets omhoog. 'Mijn vrienden hadden je bang gemaakt die dag met een eng verhaal. Die avond durfde je niet thuis te slapen omdat je zo bang was dat het monster je zou komen halen.' Hij loopt naar het bed.

'Ja, ik mocht bij je in bed liggen toen. We hebben toen heel lang nog gepraat en elke keer als ik schrok of bang was, knuffelde je me.' zeg ik zacht. 'Ik wilde er alles aan doen om je te beschermen.' Hij komt naast me zitten. Ik sluit mijn ogen. 'Ik mis die tijden.' Die tijden waren leuk. Colt zou er altijd alles aan doen om me te beschermen. Als ik werd gepest, kwam hij voor me op. Was ik ergens bang voor? Dan stond hij naast me en hield mijn hand vast. We waren zo hecht vroeger, ik snap niet waarom hij de verkeerde kant koos. 'Waarom liet je me in de steek?' vraag ik dan.

Hij blijft stil en staat op. 'Dat weet je Hailey.' zegt hij. De spanning in de ruimte veranderd in een keer. 'Sorry.' mompel ik zachtjes en slik mijn tranen in. Hij staat op en verlaat stilletjes de kamer. Ik kijk om me heen. Ik zie dat er een klein fotolijstje op zijn bureau staat. Ik loop erna toe en pak het op. Er staat een jongen en een meisje op de foto. 'Waarom heeft hij dit bewaard?' zeg ik hard op. 'Omdat, het nog steeds momenten zijn die ik koester.' Hij verschijnt in de deur opening. Ik kijk om. Hij leunt tegen de deurpost. 'Ik ben geen monster of zo.' 'Nou.' mompel ik zacht. 'Wat zei je daar?' 'Niks.' Ik kijk weg en probeer niet te lachen. 'Het eten is klaar, kom je?' Ik knik en loop naar de deurpost.

Ik loop langs hem heen en voel een hand op mijn rug. Ik ril even. 'Jij bent anders ook een monster.' fluistert hij.