My mate, the alpha's daughter

Chapter 31

4 uurtjes later

POV. Katherine

Mijn benen zitten vol met krassen van alle takjes die tegen me aansnijden. ik kijk om me heen maar ik zie Elena niet meer.

Nee, nee misschien hebben ze haar al te pakken gekregen! ik krijg tranen in mijn ogen, maar veeg ze gelijk weer weg. ik moet nu sterk blijven.

Vier uur geleden

Jayden komt de woonkamer binnen gerent en gromt "jullie moeten nu meekomen...".

Badr, Manson, Salma en Rachel zitten in het kantoortje van Jayden. Hij en Jason kijken ons allemaal aan.

"De rouge's zijn binnengedrongen. Dus willen we dat de dames hier blijven in mijn kantoor en de rest nu meekomen" gromt Jayden.

Jayden wil weglopen maar ik hou hem tegen.

"Ho is even. Dus wij moeten hier hulpeloos spelen terwijl de mannen effe gezellig gaan vechten" zeg ik en kijk hem serieus aan.

"Als je het zo wilt verwoorden dan ja" zegt Jayden bot en loopt het kantoor uit.

Hij doet de deur op slot...

''zijn hun raar, ze sluiten ons hier op en we hebben niet eens te eten'' zegt Elena zielig. iedereen begint te lachen. ''gelukkig heb ik deze kunnen stelen'' zegt Elena trots en laat de sleutel zien.

ik kijk gaar vol ongeloog aan. Elena loopt naar de deur en maakt hem open. ''ik ga wat eten pakken'' zegt Elena en loopt weg.

''niks kan haar gescheiden houden van eten" zeg ik lachend en loop ook het kantoor uit.

~2 uur later~

we zitten allemaal in de woonkamer tv te kijken als we opeens de deurbel horen gaan. iedereen kijkt elkaar verward aan. iedereen blijft zitten in de hoop dat diegene weggaat maar eventjes later horen we weer de bel gaan.

''okay dit slaat echt nergens om. ik ga kijken'' zegt Rachel en trekt Salma met zich mee. ''en waarom moet ik nou weer mee!!'' zeg Salma hysterisch. ''gewoon!"

Rachel en Salma lopen de woonkamer uit en voor een paar minuten horen we helemaal niks. Elena en ik springen op als we Rachel super hard horen schreeuwen ''ROUCHES!''. Elena en ik kijken elkaar aan en twijfelen geen seconde. we banen ons een weg naar de achterdeur. tot mijn verbazing is het ons gelukt om naar de achtertuin te gaan zonder dat iemand ons heeft opgemerkt.

We willen naar de oprit lopen in de hoop dat we Salma en Rachel vinden, maar we zien alleen iets van 10 jongens voor het huis staan, als ik wat beter kijk zie ik Salma en Rachel bewusteloos op de grond liggen...

mijn hart begint in mijn keel te bonken. ik kijk Elena, maar ze kijkt alleen emotieloos naar de groep jongens. ''we moeten nu weg'' zegt Elena en probeert me mee te trekken. maar ik krijg geen enkele beweging in mijn benen. Het lijkt wel alsof mijn lichaam verlamd is.

''verdomme Katherine we moeten nu gaan!'' zegt Elena nu harder, maar net niet hard genoeg dat ze ons horen. net als ik iets wil zeggen hoor ik een zwaardere stem achter me. Elena kijkt me met grote ogen aan.

''wat hebben we hier. de Luna's van de Black Moon en Blood, hier gaat de Alfa erg blij mee zijn''.

ik twijfel geen seconden en ren het bos in. Elena dacht precies hetzelfde want ze rent nu naast me. als ik een grote boom zie trek ik Elena met me mee om ons achter de boom te verstoppen. als de stemmen zijn verdwenen merk ik nu pas dat keihard in Elena's arm aan het knijpen ben. ik kijk naar haar en zie dat haar ogen helemaal zwart zijn.

''je moet in je wolvenvorm veranderen anders krijgen ze ons sowieso te pakken'' zegt Elena zonder me aan te kijken. ik krijg een brok in mijn keel. ik ben maar een keer eerder in mijn wolvenvorm veranderd en toen kon ik niet eens lopen. ik kijken Elena hoopvol aan, maar ze merkt het niet. wat is er mis met haar? ze doet meestal nooit zo.

ik wordt uit mijn gedachten gehaald als ik opeens geweerschoten hoor. ''je moet het nu doen!'' roept Elena. ik probeer zoveel mogelijk aan mijn wolvenvorm te denken maar er gebeurd niks. als ik de schoten nog dichterbij hoor raak in paniek en begin te ren. ik kijk achter me en zie Elena achter me rennen. ik had verwacht dat ze al was veranderd.

door mij loopt ze de risico om ook gepakt te worden... ik hoor nog meet schoten maar dit keer zo dichtbij dat het pijn doet aan mijn oren.

Mijn benen zitten vol met krassen van alle takjes die tegen me aansnijden. ik kijk om me heen maar ik zie Elena niet meer.

Nee, nee misschien hebben ze haar al te pakken gekregen! ik krijg tranen in mijn ogen, maar veeg ze gelijk weer weg. ik moet nu sterk blijven.

ik ren nu zolang dat ik overal pijn heb en ademen lastig wordt. hijgend sta ik stil maar dat was geen goed idee, want ik zak gelijk door mijn benen. ik pak mijn telefoon en probeer Jayden opnieuw te bellen en opnieuw neemt hij niet op.

tranen stromen over mijn wangen. mijn lichaam verstijfd als ik opeen een hard gegrom van achter me hoor. ik draai me om en zie een enorme bruine wolf, maar dat zie je bijna niet omdat hij onder het bloed zit.

ik ga rechtop staan en zet een paar stappen naar achteren. ik schrik als ik opeens tegen iets hard aan bots.

''waar denk je dat jij naartoe gaat" zegt dezelfde zware stem van eerder. geen seconden later wordt er een doekje tegen mijn mond en neus gedrukt. alles om me heen begint te draaien en een paar tellen later wordt alles zwart....

wat gaat er gebeuren met Katherine, Elena, Salma en Rachel. find out in the next part!!

heyy met Latischa, zoals jullie eerder hadden gelezen heb ik inderdaad mijn telefoon gesloopt. MAARRRRR ik heb nu een laptop en ja het eerste ding wat ik deed was WattPadd erop downloaden dus hier is een nieuw deel. en ja Salma heeft dus niet meer geschreven terwijl dat ik dat duizenden keren heb gezegd!! maar okay.... we waren allemaal zeg maar inspiratieloos. weten jullie hoe lastig het was om dit te schrijven!!! hahahah

vergeet niet te stemmen en een reactie achter te laten zodat we weten wat jullie ervan vonden en misschien hebben jullie wat ideeën voor ons zodat we die kunnen gebruiken.

xxx Latischa