Artık konuşmak için çok geç, yazılacak bir hikayem kaldı geriye.
Parça parça bir kaç öykü, söylenmemiş kelamlar var dilimde.
Yeri geldiğinde hakkıyla yaşanmamış hayatların ağırlığı omuzlarımda.
Susmak artık öldürücü bir yalan.
Kirlettiğim sayfal...
Yâdıma koysam seni dimağım isyan edercesine adını haykırır, böyle sevmek ne mümkün diye. Kavuşmak hülyasına kapıldım kapılalı başka bir adamım, adımlarım hep sana çıkan yolları arşınlar. Dünya elinde bir garip yolcuyum derken henüz farkında değildim aşkın mevcudiyetini. Sevdim seveli, gönlümün bağında derlendi otağın.
İkiye böldüğüm ekmeğime, yemeğime ektiğim tuza, demlediğim çayıma iştirak et. Aşk diye dokunmayalım birbirimize, kızılcık şerbeti dudaklarına bakayım. İncecik boynunu büküver yine, utangaç gülümsemende kendimi bulayım.
Ah; bir geliver gece düşlerime, gaibim olma. Bir hayale aldanmadığımı, aşikâr güzelliğini kendimin uydurmadığına ikna et beni. Bin bir dertle imtihan etme, ellerimizin yabancılığı kayboluversin...
