1.11: Göründüğü Gibi Değil

48 4 0
                                    

"Abi nasıl yaptın onu, çok güzel. Bakabilir miyim?" "Sadece bir kere ama tamam mı?" Sarah bana mutlulukla kafasını "tamam" dermiş gibi indirip kaldırdı. Biraz denedikten sonra hiç bir şey olmadı. Olmayacaktı da zaten, biliyordum. Sonra canı sıkılmış asayı elime tutuşturdu. "Peki sen yapar mısın, abi?" diye sordu. Bende azıcık gösterdikten sonra kapının arkasından babamı gördüm. Çok kızgın görünüyordu. Sonra bana beklediğim gibi "Aaron, bahçeyi gezmeye ne dersin?"dedi. Bende karşı gelemeyip aşağı indim.
Babam durana kadar onu takip ettim. Sonunda durduğunda içine derin bir nefes aldı ve şunu dedi;
"Kardeşinin bilmemesi gerek, onunda güçleri var ve o senden güçsüz, Aaron. Lütfen bir daha böyle bir hata yapma." Yaptığımdan utanmıştım. Babama tamam dediğimi belirterek kafamı aşağı-yukarı salladım.
Sonra biraz daha sessizce bahçeyi gezdikten sonra babam geri dönmek istedi ve gitti. Ben biraz daha dolaştım. Sonra oturacak yer olarak salıncağı kullandım. Sallanmayı istemiyordum ki, daha sonra altımdan tak tak sesleri geldi. Sürekli tekrar etti.
O anda aklıma kapı geldi. Kapıyı çalıyorlardı. Kapının bir kapısını açıp bekledim. Sonra içeriden Cassie çıkıp geldi. Sonra kapağı kapatıp yanıma, çimene oturdu. "Nasılsın kuzen?" "Değil mi kuzenmişiz?" "Merak etme, bende bilmiyordum baban bana siz gitmeden önce söyledi."

Cassie'yi neden sevdiğimi anladım. Çünkü benim küçüklükten beri oynadığım kuzenimdi. Bütün anılarım geri gelmişti. Onunla çocukken oynadığımız oyunlar, koşuşturmacılar ve daha fazlası...

- Aaron. Aaaron!
- Hıh? Efendim?
- Daldın. Ne düşünüyordun?
- Seninle küçükken oynadığımız oyunlar geldi aklıma.
- Küçükken oynar mıydık?
- Hatırlamıyor musun?
- Hayır. Benim gitmem lazım annenin beni görmemesi lazım.
- Tamam, sonra görüşürüz.

Cassie'ye kapıyı açıp, geri döndü. Kapı tam kapandıktan sonra annem camdan çıkıp yemeğe çağırdı. Daha sonra masada gördüğüm kişi hiç iyi değildi.

Powerful: HavaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin